Mikołaj Matwijewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
MastiBot (dyskusja | edycje)
Boty
3 423 698 edycji
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Oficerowie polityczni WP do Kategoria:Oficerowie polityczni ludowego Wojska Polskiego
+ foto., drobne techniczne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Mikołaj Matwijewicz (grób) 01.jpg|thumb|240px|Grób gen. Mikołaja Matwijewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach]]
'''Mikołaj Matwijewicz''' (ur. [[22 maja]] [[1915]] w Uhryniu k. [[Czortków|Czortkowa]], zm. [[13 maja]] [[2001]] w [[Warszawa|Warszawie]]) - generał brygady [[Wojsko Polskie|WP]].
'''Mikołaj Matwijewicz''' (ur. [[22 maja]] [[1915]] w Uhryniu k. [[Czortków|Czortkowa]], zm. [[13 maja]] [[2001]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – generał brygady [[Wojsko Polskie|WP]].


W 1935 ukończył seminarium nauczycielskie w Czortkowie, później był nauczycielem w Gródku i w Nyrkowie. 1936-1937 odbył kurs podchorążych rezerwy i kurs dowódców plutonu w [[Tarnopol]]u. Od 1937 członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Towarzystwa Szkół Ludowych. Uczestnik [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939]]. Później kontynuował pracę nauczyciela, tym razem w szkołach sowieckich; działał w sowieckim związku zawodowym nauczycieli. Od maja 1944 w Armii Polskiej w ZSRR i w Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych, od września 1944 porucznik w korpusie oficerów polityczno-wychowawczych. Zastępca dowódcy 4. Brygady Saperów ds. polityczno-wychowawczych. W styczniu 1945 brał udział w rozminowywaniu Warszawy, a potem w forsowaniu Nysy Łużyckiej i walkach na terenie Niemiec. Po wojnie ukończył wyższy kurs kwatermistrzowski i został szefem wydziału w kwatermistrzostwie Okręgu Wojskowego w [[Poznań|Poznaniu]]. Od lipca 1948 kwatermistrz 12. Brygady Artylerii Ciężkiej w [[Gniezno|Gnieźnie]], od lutego 1949 szef oddziału kwatermistrzostwa Okręgu Wojskowego w [[Kraków|Krakowie]]. Krótko był p.o. kwatermistrza tego okręgu. Od 1950 szef oddziału i zastępca kwatermistrza, a w latach 1952-1953 kwatermistrz Okręgu Wojskowego we [[Wrocław]]iu. Od lipca 1955 komendant Centrum Wyszkolenia Służby Tyłów w Poznaniu, w 1956 przemianowanego na [[Ośrodek Szkolenia Oficerów Kwatermistrzostwa]]. Od grudnia 1956 szef Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP, od lipca 1962 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. W lipcu 1958 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu 22 VII 1958 w [[Belweder w Warszawie|Belwederze]] przewodniczący [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa PRL]] [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksander Zawadzki]]. 1960-1963 studiował w ASG WP. 1970-1971 szef Misji Wojskowej PRL w Komisji Nadzoru Państw Neutralnych w [[Korea|Korei]]. 1972-1976 dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W styczniu 1977 pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni [[Józef Urbanowicz|Józefa Urbanowicza]] w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.
W 1935 ukończył seminarium nauczycielskie w Czortkowie, później był nauczycielem w Gródku i w Nyrkowie. 1936-1937 odbył kurs podchorążych rezerwy i kurs dowódców plutonu w [[Tarnopol]]u. Od 1937 członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Towarzystwa Szkół Ludowych. Uczestnik [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939]]. Później kontynuował pracę nauczyciela, tym razem w szkołach sowieckich; działał w sowieckim związku zawodowym nauczycieli. Od maja 1944 w Armii Polskiej w ZSRR i w Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych, od września 1944 porucznik w korpusie oficerów polityczno-wychowawczych. Zastępca dowódcy 4. Brygady Saperów ds. polityczno-wychowawczych. W styczniu 1945 brał udział w rozminowywaniu Warszawy, a potem w forsowaniu Nysy Łużyckiej i walkach na terenie Niemiec. Po wojnie ukończył wyższy kurs kwatermistrzowski i został szefem wydziału w kwatermistrzostwie Okręgu Wojskowego w [[Poznań|Poznaniu]]. Od lipca 1948 kwatermistrz 12. Brygady Artylerii Ciężkiej w [[Gniezno|Gnieźnie]], od lutego 1949 szef oddziału kwatermistrzostwa Okręgu Wojskowego w [[Kraków|Krakowie]]. Krótko był p.o. kwatermistrza tego okręgu. Od 1950 szef oddziału i zastępca kwatermistrza, a w latach 1952-1953 kwatermistrz Okręgu Wojskowego we [[Wrocław]]iu. Od lipca 1955 komendant Centrum Wyszkolenia Służby Tyłów w Poznaniu, w 1956 przemianowanego na [[Ośrodek Szkolenia Oficerów Kwatermistrzostwa]]. Od grudnia 1956 szef Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP, od lipca 1962 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. W lipcu 1958 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu 22 VII 1958 w [[Belweder w Warszawie|Belwederze]] przewodniczący [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa PRL]] [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksander Zawadzki]]. 1960-1963 studiował w ASG WP. 1970-1971 szef Misji Wojskowej PRL w Komisji Nadzoru Państw Neutralnych w [[Korea|Korei]]. 1972-1976 dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W styczniu 1977 pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni [[Józef Urbanowicz|Józefa Urbanowicza]] w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.

Wersja z 22:30, 23 maj 2014

Grób gen. Mikołaja Matwijewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Mikołaj Matwijewicz (ur. 22 maja 1915 w Uhryniu k. Czortkowa, zm. 13 maja 2001 w Warszawie) – generał brygady WP.

W 1935 ukończył seminarium nauczycielskie w Czortkowie, później był nauczycielem w Gródku i w Nyrkowie. 1936-1937 odbył kurs podchorążych rezerwy i kurs dowódców plutonu w Tarnopolu. Od 1937 członek Związku Nauczycielstwa Polskiego i Towarzystwa Szkół Ludowych. Uczestnik wojny obronnej 1939. Później kontynuował pracę nauczyciela, tym razem w szkołach sowieckich; działał w sowieckim związku zawodowym nauczycieli. Od maja 1944 w Armii Polskiej w ZSRR i w Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych, od września 1944 porucznik w korpusie oficerów polityczno-wychowawczych. Zastępca dowódcy 4. Brygady Saperów ds. polityczno-wychowawczych. W styczniu 1945 brał udział w rozminowywaniu Warszawy, a potem w forsowaniu Nysy Łużyckiej i walkach na terenie Niemiec. Po wojnie ukończył wyższy kurs kwatermistrzowski i został szefem wydziału w kwatermistrzostwie Okręgu Wojskowego w Poznaniu. Od lipca 1948 kwatermistrz 12. Brygady Artylerii Ciężkiej w Gnieźnie, od lutego 1949 szef oddziału kwatermistrzostwa Okręgu Wojskowego w Krakowie. Krótko był p.o. kwatermistrza tego okręgu. Od 1950 szef oddziału i zastępca kwatermistrza, a w latach 1952-1953 kwatermistrz Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. Od lipca 1955 komendant Centrum Wyszkolenia Służby Tyłów w Poznaniu, w 1956 przemianowanego na Ośrodek Szkolenia Oficerów Kwatermistrzostwa. Od grudnia 1956 szef Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP, od lipca 1962 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. W lipcu 1958 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu 22 VII 1958 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Aleksander Zawadzki. 1960-1963 studiował w ASG WP. 1970-1971 szef Misji Wojskowej PRL w Komisji Nadzoru Państw Neutralnych w Korei. 1972-1976 dyrektor Departamentu Wojskowego w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W styczniu 1977 pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni Józefa Urbanowicza w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczenia

Bibliografia

  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 459-461.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikołaj_Matwijewicz&oldid=39509441”