Jānis Pujats: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m WP:ZdB: dod. kat. |
m MalarzBOT: Sobór Watykański II przeniesiono do Sobór watykański II |
||
| Linia 61: | Linia 61: | ||
Jānis Pujats pracował następnie jako wikary w miejsowościach Zosna i Berzos, potem jako proboszcz w Rudzatu i Stirniene w [[Łatgalia|Łatgalii]]. W 1958 osiadł w Rydze, gdzie był proboszczem kilku parafii, a od 1966 wykładał w Seminarium Teologicznym. W 1974 został inspektorem tego seminarium. Otrzymał honorowy tytuł kapelana Jego Świątobliwości (14 listopada 1972). |
Jānis Pujats pracował następnie jako wikary w miejsowościach Zosna i Berzos, potem jako proboszcz w Rudzatu i Stirniene w [[Łatgalia|Łatgalii]]. W 1958 osiadł w Rydze, gdzie był proboszczem kilku parafii, a od 1966 wykładał w Seminarium Teologicznym. W 1974 został inspektorem tego seminarium. Otrzymał honorowy tytuł kapelana Jego Świątobliwości (14 listopada 1972). |
||
Od listopada 1979 do grudnia 1984 pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji Ryga, od 1981 był jednocześnie archiprezbiterem Katedry Św. Jakuba w Rydze. W latach 1984–1987 sekretarz komisji liturgicznej i wikariusz kościoła seminaryjnego Św. Franciszka w Rydze, od 1986 ponownie inspektor Seminarium Teologicznego, 1987–1991 dziekan dekanatu Ryga. W lutym 1988 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego. Kierował komisją ds. wdrażania reform liturgicznych [[Sobór |
Od listopada 1979 do grudnia 1984 pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji Ryga, od 1981 był jednocześnie archiprezbiterem Katedry Św. Jakuba w Rydze. W latach 1984–1987 sekretarz komisji liturgicznej i wikariusz kościoła seminaryjnego Św. Franciszka w Rydze, od 1986 ponownie inspektor Seminarium Teologicznego, 1987–1991 dziekan dekanatu Ryga. W lutym 1988 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego. Kierował komisją ds. wdrażania reform liturgicznych [[Sobór watykański II|Soboru Watykańskiego II]] w parafiach łotewskich, opracował pierwszy mszał w języku łotewskim. |
||
8 maja 1991 został mianowany arcybiskupem Rygi, sakry biskupiej udzielił mu 1 czerwca 1991 arcybiskup [[Francesco Colasuonno]], przedstawiciel Stolicy Świętej w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie, m.in. w sesjach specjalnych poświęconych Kościołowi europejskiemu w 1991 i 1999. |
8 maja 1991 został mianowany arcybiskupem Rygi, sakry biskupiej udzielił mu 1 czerwca 1991 arcybiskup [[Francesco Colasuonno]], przedstawiciel Stolicy Świętej w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie, m.in. w sesjach specjalnych poświęconych Kościołowi europejskiemu w 1991 i 1999. |
||
Wersja z 13:05, 22 cze 2015
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1930 | ||
|---|---|---|---|
| arcybiskup ryski | |||
| Okres sprawowania |
1991–2010 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 marca 1951 | ||
| Nominacja biskupia |
8 maja 1991 | ||
| Sakra biskupia |
1 czerwca 1991 | ||
| Kreacja kardynalska |
21 lutego 1998 | ||
| Kościół tytularny |
S. Silvia | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
1 czerwca 1991 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Jānis Pujats (ur. 14 listopada 1930 w Nautrēni w Łatgalii) – łotewski duchowny katolicki, arcybiskup ryski i kardynał.
Życiorys
W 1948 ukończył gimnazjum w Rzeżycy, później studiował w Seminarium Teologicznym w Rydze (1948–1951). Po jego likwidacji przez władze komunistyczne 18 stycznia 1951 arcybiskup Rygi Antonijs Springovičs podjął decyzję o potajemnym wyświęceniu wszystkich kleryków, którzy osiągnęli co najmniej trzeci rok studiów. Był w tym gronie i Pujats, który przyjął święcenia 29 marca 1951 w swojej prywatnej kaplicy. Po przywróceniu Seminarium w 1952 otrzymał tytuł doktora nauk teologicznych.
Jānis Pujats pracował następnie jako wikary w miejsowościach Zosna i Berzos, potem jako proboszcz w Rudzatu i Stirniene w Łatgalii. W 1958 osiadł w Rydze, gdzie był proboszczem kilku parafii, a od 1966 wykładał w Seminarium Teologicznym. W 1974 został inspektorem tego seminarium. Otrzymał honorowy tytuł kapelana Jego Świątobliwości (14 listopada 1972).
Od listopada 1979 do grudnia 1984 pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji Ryga, od 1981 był jednocześnie archiprezbiterem Katedry Św. Jakuba w Rydze. W latach 1984–1987 sekretarz komisji liturgicznej i wikariusz kościoła seminaryjnego Św. Franciszka w Rydze, od 1986 ponownie inspektor Seminarium Teologicznego, 1987–1991 dziekan dekanatu Ryga. W lutym 1988 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego. Kierował komisją ds. wdrażania reform liturgicznych Soboru Watykańskiego II w parafiach łotewskich, opracował pierwszy mszał w języku łotewskim.
8 maja 1991 został mianowany arcybiskupem Rygi, sakry biskupiej udzielił mu 1 czerwca 1991 arcybiskup Francesco Colasuonno, przedstawiciel Stolicy Świętej w ZSRR. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, m.in. w sesjach specjalnych poświęconych Kościołowi europejskiemu w 1991 i 1999.
W latach 1998-2010 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Biskupów Łotwy.
21 lutego 1998 Jan Paweł II mianował go kardynałem; początkowo była to nominacja in pectore, po jej ogłoszeniu w lutym 2001 arcybiskup Pujats został kardynałem prezbiterem S. Silvia. Był uczestnikiem konklawe w 2005 na którym wybrano papieżem Benedykta XVI.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 7 września 2005 za wybitne zasługi w rozwijaniu polsko-łotewskiej współpracy został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1][2].
19 czerwca 2010 papież przyjął jego rezygnację złożoną ze względu na wiek. Jego następcą jako arcybiskup Rygi został mianowany Zbigniew Stankiewicz.
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie Kościoła katolickiego na Łotwie (łot.)
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.).