Ossip Zadkine: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
infobox |
m usunięcie domyślnych wartości parametrów |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
| www = |
| www = |
||
}} |
}} |
||
{{Galeria|Nazwa=''Rozdarte miasto'' – pomnik odsłonięty w Rotterdamie w 1953 roku |
{{Galeria|Nazwa=''Rozdarte miasto'' – pomnik odsłonięty w Rotterdamie w 1953 roku |
||
|Plik:Rotterdam zadkine monument.jpg| |
|Plik:Rotterdam zadkine monument.jpg| |
||
|Plik:Zadkine rb I.jpg| |
|Plik:Zadkine rb I.jpg| |
Wersja z 20:12, 24 lut 2016
Ossip Zadkine (ur. 14 lipca 1890, w Witebsku, zm. 25 listopada 1967 w Paryżu) – francuski rzeźbiarz.
Biografia
Urodził się w Witebsku w żydowsko-szkockiej rodzinie. Uczył się w Witebsku. W 1905 roku wyjechał do Anglii, gdzie studiował na politechnice londyńskiej. W 1909 wyjechał do Paryża. Przez pół roku uczęszczał do École des Beaux-Arts. Podczas I wojny światowej służył jako ochotnik w armii francuskiej. W 1917 roku został na froncie zatruty gazem.
W roku 1935 odbył podróż do Grecji, którą opisał w książce Voyage en Gréce.
II wojnę światową spędził na emigracji w Stanach Zjednoczonych.
Po powrocie do Francji nauczał w swojej Szkole Rzeźby Zadkine’a (jego uczniem był m.in. Władysław Hasior).
Ossip Zadkine zmarł w Paryżu w wieku lat 77 i został pochowany na cmentarzu Montparnasse.
Twórczość
Rzeźbiarzem, który wywarł na Zadkina znaczący wpływ był Auguste Rodin[1]. Wcześnie Ossip Zadkin zetkął się z rzeźbą murzyńską i sztuką prymitywną. Ich wpływ jest widoczny w jego twórczości w latach 1914–1915.
Rzeźby Kobieta z wachlarzem (1914), Forma kobieca (1918) są przykładami rzeźb typowo kubistycznych. Zadkin korzystał z doświadczeń rzeźby kubistycznej, nigdy jednak nie uczestniczył we wspólnych wystawach z kubistami.
W 1919 miał w Brukseli swoją pierwszą indywidualną wystawę[2]. Z tego okresu pochodzi wykonana w gipsie rzeźna Akordeonista (1918), Formy i światło (1918) z polerowanej miedzi. W 1918 wyrzeźbił w kamieniu Formy kobiece pokrewne rzeźbom Laurensa.
Artysta osiągnął w ramach kubizmu swój własny, zindywidualizowany styl, który charaktreryzował się tendencjami barokowymi i ekspesjonizującymi: Chrystus (1939), Więźniarka (1943), Krzyczący arlekin (1944), Poeta (1954), Orfeusz (1956). Jego najbardziej znaną pracą jest rzeźba Rozdarte miasto, poświęcona niczym nieusprawiedliwionemu zniszczeniu centrum Rotterdamu przez Niemców w 1940.
Obok wielkich masywnych kompozycji tworzył mniejsze złożone kompozycje: Muzykantki (1924), Zegar słoneczny (1929), Henk i Nel Wiegersma (1930), Zakochani (1953), Las ludzki (1958), Narodziny form (1958).
Bibliografia
- Adam Kotula, Piotr Krakowski: Rzeźba współczesna. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1980, s. 117,118,392. ISBN 83-221-0068-X.
- Jean Couchoud: Sztuka francuska. T. 2. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, s. 257. ISBN 83-221-0107-4.
- Adam Kotula, Piotr Krakowski: Malarstwo, rzeźba, architektura. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 338.
Linki zewnętrzne
- ISNI: 0000000120954942
- VIAF: 4938137
- ULAN: 500007328
- LCCN: n81055628
- GND: 118636057
- NDL: 00461697
- BnF: 11929563q
- SUDOC: 027202100
- NKC: ola2014836578
- DBNL: zadk001
- BNE: XX1488947
- NTA: 183303148
- BIBSYS: 90261292
- CiNii: DA04281615
- Open Library: OL139343A, OL4541688A
- PLWABN: 9810658188405606
- NUKAT: n01020889
- J9U: 987007270136605171
- NSK: 000015773
- LIH: LNB:V*377326;=BO
- WorldCat: lccn-n81055628