Piotr Kreczeuski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m lit. |
m lit. |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
| data śmierci = [[8 marca]] [[1928]] |
| data śmierci = [[8 marca]] [[1928]] |
||
| miejsce śmierci = [[Praga]], [[Czechosłowacja]] |
| miejsce śmierci = [[Praga]], [[Czechosłowacja]] |
||
| funkcja = Przewodniczący [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady Białoruskiej Republiki Ludowej]] na |
| funkcja = Przewodniczący [[Rada Białoruskiej Republiki Ludowej|Rady Białoruskiej Republiki Ludowej]] na uchodźstwie |
||
| partia = |
| partia = |
||
| od = 13 grudnia 1919 |
| od = 13 grudnia 1919 |
||
Wersja z 01:36, 10 mar 2016
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przewodniczący Rady Białoruskiej Republiki Ludowej na uchodźstwie | |
| Okres |
od 13 grudnia 1919 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Piotr Kraczeuski (biał. Пётр Крачэўскі[a]; ur. 7 sierpnia 1879 w Kobryniu, zm. 8 marca 1928 w Pradze) – białoruski polityk, nauczyciel i publicysta, jeden ze współzałożycieli Białoruskiej Republiki Ludowej (BRL), w latach 1919–1928 przewodniczący Rady BRL, formalnie głowa „państwa” na uchodźstwie.
Życiorys
Urodził się na Polesiu w rodzinie diakona prawosławnego. W 1902 ukończył Wileńskie Seminarium Duchowne, po czym pracował jako nauczyciel na Białostocczyźnie i Grodzieńszczyźnie. W latach 1909–1914 zatrudniony w Wileńskim Banku Państwowym.
Po wybuchu I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej, w której walczył do 1916. Po rewolucji bolszewickiej przygotowywał I Zjazd Wszechbiałoruski. Został przywódcą Białoruskiej Partii Socjalistów-Federalistów.
Wybrany do Rady Białoruskiej Republiki Ludowej, w maju 1918 został członkiem pierwszego białoruskiego rządu jako sekretarz (wiceminister) handlu. 11 października 1918 wybrano go sekretarzem Rady BRL. 13 grudnia 1919 objął urząd przewodniczącego Rady BRL, początkowo z siedzibą w Mińsku, później kolejno w Kownie, Berlinie i Pradze. We wrześniu 1921 współorganizował białoruską konferencję w Pradze, na której starał się pojednać różne nurty białoruskiego ruchu niepodległościowego oraz przybliżyć problematykę Białorusi politykom czeskim.
Założył Archiwum Białoruskie w Pradze (w 1945 przejęło je NKWD wywożąc do Moskwy). Na emigracji wydał też dramat "Rahneda" dotyczący sytuacji w księstwie połockim w X wieku, w rzeczywistości będący ilustracją sytuacji politycznej Białorusi w 1921. W 1926 napisał książkę – kompendium wiedzy o Białorusi "Zamieżnaja Biełarus'"
Mimo lewicowych poglądów pozostał zdeklarowanym antykomunistą oraz przeciwnikiem rzeczywistości sowieckiej. Odrzucał tzw. państwowość Białoruskiej SRR, a traktat ryski nazywał rozbiorem Białorusi.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwietranskrypcjaBŁĄD PRZYPISÓW
<ref> o nazwie „uwagi”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
- (red.) Wojciech Roszkowski, Jan Kofman, Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Warszawa 2005, ISBN 83-7399-084-4
- Eugeniusz Mironowicz, Historia Białorusi. Podręcznik dla liceów ogólnokształcących, Białystok 2001
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywne formy zapisu:
- według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Пётра Крачэўскі (trb. Piotra Kraczeuski);
- przy użyciu białoruskiej łacinki: Piotr Kračeŭski lub Piotra Kračeŭski.