Obwód białostocki (Rosja)
Obwód białostocki (ros. Белостокская область) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego, istniejąca w latach 1807-1842.
Obwód utworzono z części byłego departamentu białostockiego Prus Nowowschodnich, przyłączonej do Rosji na mocy traktatu tylżyckiego.
Obwód powstał z dawnych pruskich powiatów: białostockiego i bielskiego, z głównych części drohiczyńskiego (bez Wysokiego Mazowieckiego) i suraskiego (bez Tykocina) oraz z części dąbrowskiego i wigierskiego. Władze rosyjskie podzieliły nową jednostkę administracyjną na 4 powiaty: białostocki, bielski, drohiczyński i sokólski.
Jako obwód na prawach guberni istniał do 1842 roku, kiedy go zlikwidowano, przyłączając jego terytorium do guberni grodzieńskiej.
W obwodzie znalazło się 28 miast:
- 7 w powiecie białostockim: Białystok, Choroszcz, Goniądz, Gródek, Knyszyn, Suraż i Zabłudów (także Trzcianne, od 1800 bez praw miejskich)
- 6 w powiecie bielskim: Bielsk, Boćki, Brańsk, Kleszczele, Narew i Orla (także Rudka, od 1800 bez praw miejskich)
- 5 w powiecie drohiczyńskim: Ciechanowiec[1], Drohiczyn[2], Mielnik, Niemirów[3] i Siemiatycze
- 10 w powiecie sokólskim: Dąbrowa, Janów, Korycin, Kuźnica, Nowy Dwór, Odelsk, Sidra, Sokółka, Suchowola i Wasilków
Niekiedy błędnie podawane w jego zasięgu miasta Jałówka, Krynki, Narewka i Milejczyce oraz Białowieża należały już od III rozbioru do guberni grodzieńskiej (1795-1801 jako słonimskiej).
Od 1819 roku obwód białostocki pozostawał pod naczelnym zarządem administracyjnym wielkiego księcia Konstantego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tylko lewobrzeżna część; prawobrzeżny Ciechanowiec znalazł się w Królestwie Polskim jako odrębne miasto
- ↑ Tylko prawobrzeżna część; lewobrzeżny Drohiczyn znalazł się w Królestwie Polskim jako odrębne miasto
- ↑ W Prusach Nowowschodnich (1795-1807) nie zaliczony do miast
- ↑ Wacław Tokarz, Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831, Warszawa 1993, s. 55-56.
| ||||||||||||||||||||||||
