Kazimierz Popiołek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, drobne techniczne |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, drobne techniczne |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Był synem [[Franciszek Popiołek|Franciszka Popiołka]]. Ukończył [[Studia wyższe|studia]] na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był [[nauczyciel]]em w [[szkoła średnia|szkołach średnich]] [[województwo śląskie (II Rzeczpospolita)|województwa śląskiego AD 1921]]. W czasie wojny przebywał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie brał udział w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]]. Był uczestnikiem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], został aresztowany w [[1944]] i następnie przebywał w [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] w [[Groß-Rosen|Gross Rosen]] i w [[Litomierzyce|Litomierzycach]]<ref>Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, obwoluta</ref>. |
Był synem [[Franciszek Popiołek|Franciszka Popiołka]]. Ukończył [[Studia wyższe|studia]] na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był [[nauczyciel]]em w [[szkoła średnia|szkołach średnich]] [[województwo śląskie (II Rzeczpospolita)|województwa śląskiego AD 1921]]. W czasie wojny przebywał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie brał udział w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]]. Był uczestnikiem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], został aresztowany w [[1944]] i następnie przebywał w [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] w [[Groß-Rosen|Gross Rosen]] i w [[Litomierzyce|Litomierzycach]]<ref>''Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku'', Katowice 1972, obwoluta.</ref>. |
||
Po wojnie był [[pracownik naukowy|pracownikiem naukowym]] [[Instytut Śląski w Opolu|Instytutu Śląskiego]] oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego ([[1955]]-[[1964]]), dyrektorem [[Śląski Instytut Naukowy|Śląskiego Instytutu Naukowego]], a następnie profesorem i [[prorektor]]em Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy [[rektor]] Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach ([[1968]]-[[1973]]). [[1 października]] |
Po wojnie był [[pracownik naukowy|pracownikiem naukowym]] [[Instytut Śląski w Opolu|Instytutu Śląskiego]] oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego ([[1955]]-[[1964]]), dyrektorem [[Śląski Instytut Naukowy|Śląskiego Instytutu Naukowego]], a następnie profesorem i [[prorektor]]em Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy [[rektor]] Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach ([[1968]]-[[1973]]). [[1 października]] 1977 otrzymał [[Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego|tytuł doktora ''honoris causa'' Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach]]<ref>{{cytuj stronę|url= http://www.us.edu.pl/dhc |tytuł= Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach''|opublikowany=|data=|data dostępu=21 lutego 2011}}</ref>. |
||
== Życie prywatne == |
|||
Jego synem jest prof. [[Wojciech Popiołek]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rp.pl/artykul/1152601-Wojciech-Popiolek--Uratowaly-mnie-katowickie-podworka.html | tytuł = Wojciech Popiołek: Uratowały mnie katowickie podwórka | opublikowany = rp.pl | data dostępu = 2016-03-20}}</ref>. |
|||
== Upamiętnienie == |
== Upamiętnienie == |
||
Wersja z 23:16, 20 mar 2016
Kazimierz Popiołek (ur. 25 lutego 1903 w Cieszynie, zm. 28 grudnia 1986 w Katowicach) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, Jagiellońskiego i Śląskiego w Katowicach, badacz dziejów nowożytnych i najnowszych Śląska. Pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968-1972)[1][2].
Życiorys
Był synem Franciszka Popiołka. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem w szkołach średnich województwa śląskiego AD 1921. W czasie wojny przebywał w Warszawie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu. Był uczestnikiem powstania warszawskiego, został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w obozach koncentracyjnych w Gross Rosen i w Litomierzycach[3].
Po wojnie był pracownikiem naukowym Instytutu Śląskiego oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955-1964), dyrektorem Śląskiego Instytutu Naukowego, a następnie profesorem i prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968-1973). 1 października 1977 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach[4].
Życie prywatne
Jego synem jest prof. Wojciech Popiołek[5].
Upamiętnienie
Jego imieniem jest nazwana aula w budynku Wydziału Nauk Społecznych UŚ.
Miejsce pochówku
Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach.
Główne prace
- Trzecie powstanie śląskie (1946)
- Tragedia Śląska w czasie rewolucji husyckiej (1419-1435), Warszawa 1947
- Śląsk w oczach Gestapo (1948)
- Śląsk w oczach okupanta (1958, Wydawnictwo Śląsk)
- Górnego Śląska droga do wolności (1967)
- Śląskie dzieje, Warszawa-Kraków PWN 1976
- Historia Śląska od pradziejów do 1945 roku, Śląski Inst. Naukowy 1984 ISBN 83-216-0151-0
- Polskie dzieje Śląska, Instytut Śląski w Opolu 1986
- ↑ był pierwszym rektorem tej uczelni
- ↑ prof. dr hab. Kazimierz Popiołek
- ↑ Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, obwoluta.
- ↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. [dostęp 21 lutego 2011].
- ↑ Wojciech Popiołek: Uratowały mnie katowickie podwórka. rp.pl. [dostęp 2016-03-20].
|
