Juliusz Kłos: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Merytorycznie Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Od 1920 był profesorem [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotra Skargi]] [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety. |
Od 1920 był profesorem [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotra Skargi]] [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki. |
||
Badał podziemia [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|Katedry Świętego Stanisława]], architektoniczne zabytki |
Badał podziemia [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|Katedry Świętego Stanisława]], gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937). |
||
Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w [[Brasław]]iu w okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]]. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu. |
Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w [[Brasław]]iu i Duniłowiczach w okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]]. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu. Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie a także kościół w Mieżanach oraz kompleks koszar w Berezweczu. Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie oraz hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie. Przebudował Teatr Reduta na Pohulance. Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej. Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie. Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu. |
||
[[Plik:Brasłaŭ, Kalonija. Браслаў, Калёнія (XX).jpg|mały|lewo|Kolonia urzędnicza w Brasławiu, budynki w [[Styl zakopiański|stylu zakopiańskim]]]] |
[[Plik:Brasłaŭ, Kalonija. Браслаў, Калёнія (XX).jpg|mały|lewo|Kolonia urzędnicza w Brasławiu, budynki w [[Styl zakopiański|stylu zakopiańskim]]]] |
||
Pochowany na [[Cmentarz Na Rossie w Wilnie|Cmentarzu Na Rossie]]. |
Pochowany na [[Cmentarz Na Rossie w Wilnie|Cmentarzu Na Rossie]]. |
Wersja z 00:37, 10 cze 2016
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Życiorys
Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.
Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).
Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu i Duniłowiczach w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu. Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie a także kościół w Mieżanach oraz kompleks koszar w Berezweczu. Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie oraz hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie. Przebudował Teatr Reduta na Pohulance. Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej. Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie. Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu.
Pochowany na Cmentarzu Na Rossie.
Prace
- Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.
Bibliografia
- Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.