Józef Przyborowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
zagubione |
styl, drobne redakcyjne |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Syn |
||
== Życiorys == |
|||
| ⚫ | Głównie poświęcał się studiom archeologicznym i językowym. W Poznaniu w 1861 roku wydał rozprawę z dziedziny gramatyki historii ''Vetustissima adiectivorum linquae polonae declinatio, monumentis ineditis illustrata''. Współredaktor jubileuszowego wydania ''Dzieł wszystkich'' [[Jan Kochanowski|Jana Kochanowskiego]] w tomach 1-3, a wydanego w latach 1884–1886 oraz autor książki ''Wiadomości o życiu i pismach J. Kochanowskiego'' wydanego w Poznaniu w 1857 roku. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | Syn burgrabiego grodzkiego w [[Przedecz]]u Kazimierza Przyborowskiego oraz Marianny z domu Waliszewskiej. W 1843 roku ukończył gimnazjum w [[Trzemeszno|Trzemesznie]]. Był także absolwentem studiów filologicznych we [[Wrocław]]iu. Uczył łaciny, greki i języka polskiego: w latach 1852–1854 w gimnazjum w Trzemesznie, a w latach 1854–1863 w poznańskim [[Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny w Poznaniu|gimnazjum Marii Magdaleny]]. W Poznaniu pełnił również w latach 1857–1863 obowiązki archiwisty akt dawnych. Dysponując bogatym źródłem materiałów, publikował studia z dziedziny literatury, historii i numizmatyki w „Tygodniku Poznańskim”, [[Ateneum (czasopismo)|„Ateneum”]] i [[Biblioteka Warszawska|„Bibliotece Warszawskiej”]]{{odn|Gąsiorowski, Topolski|1981|s=598}}. W 1862 roku w [[Szkoła Główna Warszawska|Szkole Głównej]] został profesorem języka polskiego i historii literatury polskiej i był w niej do 1869 roku wykładowcą oraz naczelnym bibliotekarzem Biblioteki Głównej. W latach 1871–1887 był lektorem języka niemieckiego po przekształceniu uczelni w uniwersytet rosyjski. W Bibliotece Zamoyskich był bibliotekarzem od roku 1872 do końca życia. Redagował w latach 1874–1882 [[Wiadomości Archeologiczne|„Wiadomości Archeologiczne”]], a razem z [[Jan Aleksander Karłowicz|Janem Aleksandrem Karłowiczem]] oraz [[Adam Kryński|Adamem Antonim Kryńskim]] zainicjował redagowanie ''Słownika języka polskiego''. Zmarł 13 maja 1896 roku w Warszawie. Żonaty z Marianną Scholz od roku 1853{{odn|Gąsiorowski, Topolski|1981|s=598}}. |
||
| ⚫ | Głównie poświęcał się studiom archeologicznym i językowym. W Poznaniu w 1861 roku wydał rozprawę z dziedziny gramatyki historii ''Vetustissima adiectivorum linquae polonae declinatio, monumentis ineditis illustrata''. Współredaktor jubileuszowego wydania ''Dzieł wszystkich'' [[Jan Kochanowski|Jana Kochanowskiego]] w tomach 1-3, a wydanego w latach 1884–1886 oraz autor książki ''Wiadomości o życiu i pismach J. Kochanowskiego'' wydanego w Poznaniu w 1857 roku. Był autorem publikacji o literaturze staropolskiej. Badał osady wydmowe, a także opisał krzemienne grociki igiełkowe{{odn|Gąsiorowski, Topolski|1981|s=598}}. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 14:12, 29 maj 2017
 Józef Tomasz Przyborowski | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1823 roku |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 maja 1896 roku |
| Zawód, zajęcie | |
Józef Tomasz Przyborowski (ur. 7 marca 1823 w Gałęzewie, zm. 13 maja 1896 w Warszawie) – filolog, archiwista, bibliotekarz, numizmatyk i archeolog.
Życiorys
Syn burgrabiego grodzkiego w Przedeczu Kazimierza Przyborowskiego oraz Marianny z domu Waliszewskiej. W 1843 roku ukończył gimnazjum w Trzemesznie. Był także absolwentem studiów filologicznych we Wrocławiu. Uczył łaciny, greki i języka polskiego: w latach 1852–1854 w gimnazjum w Trzemesznie, a w latach 1854–1863 w poznańskim gimnazjum Marii Magdaleny. W Poznaniu pełnił również w latach 1857–1863 obowiązki archiwisty akt dawnych. Dysponując bogatym źródłem materiałów, publikował studia z dziedziny literatury, historii i numizmatyki w „Tygodniku Poznańskim”, „Ateneum” i „Bibliotece Warszawskiej”[1]. W 1862 roku w Szkole Głównej został profesorem języka polskiego i historii literatury polskiej i był w niej do 1869 roku wykładowcą oraz naczelnym bibliotekarzem Biblioteki Głównej. W latach 1871–1887 był lektorem języka niemieckiego po przekształceniu uczelni w uniwersytet rosyjski. W Bibliotece Zamoyskich był bibliotekarzem od roku 1872 do końca życia. Redagował w latach 1874–1882 „Wiadomości Archeologiczne”, a razem z Janem Aleksandrem Karłowiczem oraz Adamem Antonim Kryńskim zainicjował redagowanie Słownika języka polskiego. Zmarł 13 maja 1896 roku w Warszawie. Żonaty z Marianną Scholz od roku 1853[1].
Głównie poświęcał się studiom archeologicznym i językowym. W Poznaniu w 1861 roku wydał rozprawę z dziedziny gramatyki historii Vetustissima adiectivorum linquae polonae declinatio, monumentis ineditis illustrata. Współredaktor jubileuszowego wydania Dzieł wszystkich Jana Kochanowskiego w tomach 1-3, a wydanego w latach 1884–1886 oraz autor książki Wiadomości o życiu i pismach J. Kochanowskiego wydanego w Poznaniu w 1857 roku. Był autorem publikacji o literaturze staropolskiej. Badał osady wydmowe, a także opisał krzemienne grociki igiełkowe[1].
- ↑ a b c Gąsiorowski, Topolski 1981 ↓, s. 598.
Bibliografia
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 598. ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne
- Przyborowski Józef – hasło w encyklopedii PWN
- Józef Tomasz Przyborowski – biogram z XXIX tomu Polskiego Słownika Biograficznego opublikowanego w 1986 r.
- Grób Józefa Przyborowskiego na Starych Powązkach w Warszawie