Georg-Hans Reinhardt: Różnice pomiędzy wersjami

Georg-Hans Reinhardt
	Generaloberst
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1887 ; Budziszyn
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1963 ; Tegernsee
	Przebieg służby
Lata służby	1907−1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Reichswehra; Wehrmacht
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:40, 16 sie 2017

Georg-Hans Reinhardt (ur. 1 marca 1887 w Budziszynie, zm. 23 listopada 1963 w Tegernsee) – niemiecki wojskowy, generaloberst, zbrodniarz wojenny.

Życiorys

W 1908, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie Armii Cesarstwa Niemieckiego. Walczył w czasie I wojny światowej, a po jej zakończeniu pozostał w Reichswehrze.

Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu Hitlera do władzy w styczniu 1933. W kwietniu 1937 otrzymał awans na generalmajora. Dowództwo 4. Dywizji Pancernej objął w listopadzie 1938. Za zasługi w wojnie przeciw Polsce w 1939 został odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generalleutnanta. Także podczas kampanii przeciw Francji dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w 3. Armię Pancerną, a na koniec (od 4 sierpnia 1944) Grupą Armii "Środek" (m.in. uczestniczył w tłumieniu powstania warszawskiego w sierpniu 1944) i Grupą Armii "Północ".

W styczniu 1945, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad Wisłą, został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez Amerykanów; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w procesie wyższego dowództwa za zbrodnie wojenne - oskarżony m.in. o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie Warszawy oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. 27 października 1948 został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963.

Zobacz też

Heinz Reinefarth

@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 '''Georg-Hans Reinhardt''' (ur. [[1 marca]] [[1887]] w [[Budziszyn]]ie, zm. [[23 listopada]] [[1963]] w [[Tegernsee (miasto)|Tegernsee]]) – niemiecki wojskowy, [[generaloberst]], zbrodniarz wojenny.
+== Życiorys ==
-W [[1908]] roku, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|Armii Cesarstwa Niemieckiego]]. Walczył w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a po jej zakończeniu pozostał w [[Reichswehra|Reichswehrze]].
+W 1908, po ukończeniu szkoły kadetów, rozpoczął służbę w piechocie [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|Armii Cesarstwa Niemieckiego]]. Walczył w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a po jej zakończeniu pozostał w [[Reichswehra|Reichswehrze]].
-Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu [[Adolf Hitler|Hitlera]] do władzy w styczniu [[1933]] roku. W kwietniu [[1937]] roku otrzymał awans na [[generalmajor]]a. Dowództwo [[4 Dywizja Pancerna (III Rzesza)|4. Dywizji Pancernej]] objął w listopadzie [[1938]] roku. Za zasługi w [[kampania wrześniowa|wojnie przeciw Polsce]] w [[1939]] roku został odznaczony [[Krzyż Rycerski|Krzyżem Rycerskim]] i awansowany do stopnia [[generalleutnant]]a. Także podczas [[kampania francuska 1940|kampanii przeciw Francji]] dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku na ZSRR]] w czerwcu [[1941]] roku dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w [[3 Armia Pancerna (III Rzesza)|3. Armię Pancerną]], a na koniec (od [[4 sierpnia]] [[1944]] roku) [[Grupa Armii „Środek”|Grupą Armii "Środek"]] (m.in. uczestniczył w tłumieniu [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] w sierpniu 1944) i [[Grupa Armii Północ|Grupą Armii "Północ"]].
+Jego kariera nabrała przyspieszenia po dojściu [[Adolf Hitler|Hitlera]] do władzy w styczniu 1933. W kwietniu 1937 otrzymał awans na [[generalmajor]]a. Dowództwo [[4 Dywizja Pancerna (III Rzesza)|4. Dywizji Pancernej]] objął w listopadzie 1938. Za zasługi w [[kampania wrześniowa|wojnie przeciw Polsce]] w 1939 został odznaczony [[Krzyż Rycerski|Krzyżem Rycerskim]] i awansowany do stopnia [[generalleutnant]]a. Także podczas [[kampania francuska 1940|kampanii przeciw Francji]] dał się poznać jako jeden z najzdolniejszych niemieckich dowódców wojsk szybkich. Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku na ZSRR]] w czerwcu 1941 dowodził 41 Korpusem Pancernym, 3 Grupą Pancerną, przekształconą później w [[3 Armia Pancerna (III Rzesza)|3. Armię Pancerną]], a na koniec (od 4 sierpnia 1944) [[Grupa Armii „Środek”|Grupą Armii "Środek"]] (m.in. uczestniczył w tłumieniu [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] w sierpniu 1944) i [[Grupa Armii Północ|Grupą Armii "Północ"]].
-W styczniu [[1945]] roku, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad [[Wisła|Wisłą]], został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez [[Amerykanie|Amerykanów]]; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w [[proces wyższego dowództwa|procesie wyższego dowództwa]] za [[zbrodnia wojenna|zbrodnie wojenne]] - oskarżony m.in o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie [[Warszawa|Warszawy]] oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. [[27 października]] [[1948]] roku został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963 roku.
+W styczniu 1945, po nieudanych próbach powstrzymania radzieckiej ofensywy nad [[Wisła|Wisłą]], został pozbawiony dowództwa przez Hitlera. Po zakończeniu wojny aresztowany przez [[Amerykanie|Amerykanów]]; wraz z 13 innymi wysokimi rangą dowódcami niemieckimi był sądzony w [[proces wyższego dowództwa|procesie wyższego dowództwa]] za [[zbrodnia wojenna|zbrodnie wojenne]] - oskarżony m.in. o współodpowiedzialność za mordy dokonywane na ludności cywilnej w czasie powstania warszawskiego, celowe niszczenie [[Warszawa|Warszawy]] oraz grabież polskiego majątku narodowego na terenie działania Grupy Armii "Środek", którą dowodził. 27 października 1948 został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony przedterminowo, po czterech latach, zmarł w 1963.
 == Zobacz też ==