Juliusz Kłos: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Piotr Skarga - poprawa linkowań plus dr. red. |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Juliusz Kłos''' (ur. [[8 sierpnia]] [[1881]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[5 stycznia]] [[1933]] w [[Wilno|Wilnie]]) – polski [[architekt]], historyk architektury, profesor [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]]. |
'''Juliusz Kłos''' (ur. [[8 sierpnia]] [[1881]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[5 stycznia]] [[1933]] w [[Wilno|Wilnie]]) – polski [[architekt]], historyk architektury, profesor [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]], kierownik Wydziału I architektury i opieki nad krajobrazem w Ministerstwie Sztuki i Kultury w [[1919]] roku<ref>Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.</ref>. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Linia 48: | Linia 48: | ||
[[Kategoria:Polscy historycy architektury]] |
[[Kategoria:Polscy historycy architektury]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]] |
||
[[Kategoria:Urzędnicy Ministerstwa Sztuki i Kultury]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w 1933]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1933]] |
Wersja z 13:45, 14 paź 2017
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, kierownik Wydziału I architektury i opieki nad krajobrazem w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919 roku[1].
Życiorys
Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.
Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).
Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu. Pochowany został na Cmentarzu Na Rossie.
Realizacje
- Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu i Duniłowiczach w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu.
- Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie
- kościół w Mieżanach
- kompleks koszar w Berezweczu
- Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie
- remont i restauracja kościoła św. Ignacego Loyoli w Wilnie
- Zaprojektował hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie
- Przebudował Teatr Reduta na Pohulance
- Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej.
- Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie.
Publikacje
- Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.
Bibliografia
- Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
- ↑ Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.