Jerzy Krzysztoń (pisarz): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Artysta infobox}}
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Linia 68: Linia 68:


== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy-lista|
{{Przypisy|
<ref name="bartel">{{cytuj książkę|nazwisko=Bartelski M.|imię=Lesław|autor link=|inni=|tytuł=Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon|data=|wydawca=Wydawn. Nauk. PWN|miejsce=|isbn=83-01-11593-9|strony=}}</ref>
<ref name="bartel">{{cytuj książkę|nazwisko=Bartelski M.|imię=Lesław|autor link=|inni=|tytuł=Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon|data=|wydawca=Wydawn. Nauk. PWN|miejsce=|isbn=83-01-11593-9|strony=}}</ref>
<ref name="literob">{{cytuj stronę|url= http://www.oil.org.pl/xml/oil/oil50/gazeta/numery/n2005/n200502/n20050211|tytuł=Literacki obraz choroby psychicznej|nazwisko=Stępień|imię=Marian|data=2005-07-18|opublikowany=Okręgowa Rada Lekarska w Białymstoku|data dostępu=2015-02-03}}</ref>
<ref name="literob">{{cytuj stronę|url= http://www.oil.org.pl/xml/oil/oil50/gazeta/numery/n2005/n200502/n20050211|tytuł=Literacki obraz choroby psychicznej|nazwisko=Stępień|imię=Marian|data=2005-07-18|opublikowany=Okręgowa Rada Lekarska w Białymstoku|data dostępu=2015-02-03}}</ref>

Wersja z 07:33, 15 sty 2018

Jerzy Krzysztoń
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1931
Lublin

Data i miejsce śmierci

16 maja 1982
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Obłęd

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia PolskiZłoty Krzyż Zasługi
Nagrody

Nagroda Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka (1953, 1979), nagroda Ministra Obrony Narodowej III stopnia (1970)

Nagrobek Jerzego Krzysztonia na Cmentarzu Powązkowskim

Jerzy Krzysztoń (ur. 23 marca 1931 w Lublinie, zm. 16 maja 1982 w Warszawie) – polski prozaik, dramaturg, reportażysta i tłumacz.

Życiorys

Urodził się 23 marca 1931 w Lublinie. Dzieciństwo i wczesne lata szkolne spędził w Grodnie. W 1940 wraz z matką i bratem został wywieziony do Kazachstanu, gdzie uczęszczał do szkoły rosyjskiej i gdzie jako 11-latek stracił lewą rękę[1][2] . W 1942 wraz z armią Andersa został ewakuowany do Iranu. W latach 1944–1947 przebywał w Indiach (Valivade), a następnie w Ugandzie (Masindi), gdzie uczył się w polskiej szkole i działał w harcerstwie. W lipcu 1948 wraz z rodziną powrócił do Polski – do Lublina. Tu w 1949 uzyskał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. S. Staszica i rozpoczął studia na KUL w zakresie filologii polskiej i angielskiej. Poślubił Halinę Panfiłowicz. W 1952 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Stowarzyszeniu „Pax”, w redakcjach „Dziś i jutro” oraz tygodniku „Kierunki”. Kontynuował studia i w 1953 ukończył polonistykę, a w 1955 filologię angielską. W 1956 zmienił pracę i został kierownikiem Redakcji Słuchowisk Polskiego Radia. W latach 1979–1981 w Polskim Radiu prowadził niedzielną audycję Poczta Literacka.

Debiutował w 1949 opowiadaniem Wspomnienia indyjskie, które weszło później w skład książki Opowiadania indyjskie (1953), poświęconej przeżyciom cywilnej ludności polskiej, która wyszła z ZSRR wraz z armią Andersa. Napisał szereg opowiadań zebranych w tomy Sekret i inne opowiadania (1956), Sandżu i Paweł (1959), Złote Gody (1965), Panna radosna (1969) i Cyrograf dojrzałości (1975). W 1967 na podstawie opowiadania Cyrograf dojrzałości powstał film pod tym samym tytułem). Cenne są jego reportaże z pobytu w USA Skok do Eldorado (1967). W swej twórczości posługiwał się zróżnicowanymi formami literackimi, np. czarnym humorem, groteską i symbolizmem. Był też autorem licznych słuchowisk radiowych oraz tłumaczem powieści i opowiadań z języka angielskiego (m.in. Miasteczko Winesburg Sherwooda Andersona, Jeździec na niebie i inne opowiadania Ambrose’a Bierce’a).

W 1953 otrzymał nagrodę literacką młodych im. W. Pietrzaka, a wśród licznych nagród i wyróżnień za twórczość słuchowiskową – nagrodę Ministra Obrony Narodowej za cykl słuchowisk Polacy na frontach II wojny światowej. Odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi w 1974 oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – w 1982[3][4].

W ostatnich latach życia, w których napisał trzytomową powieść Obłęd, chorował i okresowo przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Powieść ta, osnuta na motywie choroby psychicznej (urojenie prześladowcze), przepełniona jest gorzką refleksją o współczesnym świecie[5].

Jerzy Krzysztoń zmarł śmiercią samobójczą 16 maja 1982 roku, skacząc o godzinie 14 z okna swego mieszkania na trzecim piętrze przy ulicy Madalińskiego w Warszawie.

Bohaterem książki Krzyż południa z 1983 roku jest ks. hm Zdzisław Peszkowski (w fabule występuje jako "Jastrzębiec" – herb rodowy księdza)[6].

Twórczość

Opowiadania

  • Wspomnienia indyjskie (1949)
  • Opowiadania indyjskie (1953)
  • Sekret i inne opowiadania (1956)
  • Sandżu i Paweł (1959)
  • Złote Gody (1965)
  • Panna radosna (1969)
  • Cyrograf dojrzałości (1975)

Powieści

Inne

  • Cykl reportaży z pobytu w USA Skok do Eldorado (1967)
  • Słuchowiska radiowe:
    • Rodzina pechowców (1958)
    • Ten nieznajomy (1965)
    • Chłopcy spod Verdun
    • Sakramencka ulewa (1973)
  • Poczta literacka: felietony radiowe, 1985.

Przypisy

  1. Jan Bończa-Szabłowski: Jerzy Krzysztoń sylwetka tragicznej postaci literatury PRL. Gremi Media, 23.09.2010. [dostęp 2017-07-23]. (pol.).
  2. Katarzyna Sawicka: Odyseja w głąb umysłu - "Obłęd" Jerzego Krzysztonia. Moja Pasieka, 28 lipca 2012. [dostęp 2017-07-23]. (pol.).
  3. Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
  4. Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, T. 4, pod red. J. Czachowskiej, A. Szałagan. Warszawa: WSiP, 1996, s. 408. ISBN 83-02-05974-9.
  5. Marian Stępień: Literacki obraz choroby psychicznej. Okręgowa Rada Lekarska w Białymstoku, 2005-07-18. [dostęp 2015-02-03].
  6. Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 177.

Linki zewnętrzne