Horostyta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Doprecyzowanie informacji dotyczących pochodzenia mieszkańców wsi oraz języka, którym się posługują.
Linia 30: Linia 30:
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo chełmskie|województwa chełmskiego]]. W Horostycie rozpoczyna się szlak rowerowy "Śladami Wschodniosłowiańskich tradycji cerkiewnych" ukazujący zabytkowe cerkwie na terenie Lubelszczyzny m.in w Holi, Sosnowicy czy Dratowie. Szlak oznaczony jest znakami żółtymi<ref>[http://www.informacja.wlodawa.pl/szlak_rowerowy.php?id=6 Strona Centrum Promocji I Rozwoju Polezia zachodniego]</ref>. Powstał z inicjatywy ks. Tomasza Łotysza, proboszcza parafii prawosławnej w Horostycie.
[[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do [[województwo chełmskie|województwa chełmskiego]]. W Horostycie rozpoczyna się szlak rowerowy "Śladami Wschodniosłowiańskich tradycji cerkiewnych" ukazujący zabytkowe cerkwie na terenie Lubelszczyzny m.in w Holi, Sosnowicy czy Dratowie. Szlak oznaczony jest znakami żółtymi<ref>[http://www.informacja.wlodawa.pl/szlak_rowerowy.php?id=6 Strona Centrum Promocji I Rozwoju Polezia zachodniego]</ref>. Powstał z inicjatywy ks. Tomasza Łotysza, proboszcza parafii prawosławnej w Horostycie.


We wsi znajduje się zabytkowa cerkiew wraz z cmentarzem. We wschodniej części wsi znajdują się pozostałości przedwojennej szkoły, w której nauczano w języku ukraińskim. We wsi zdecydowaną większość stanowią osoby wyznania [[Prawosławie|prawosławnego]]. Znaczna część mieszkańców Horostyty ma pochodzenie Ukraińskie, we wsi wciąż można usłyszeć język ukraiński.
We wsi znajduje się zabytkowa cerkiew wraz z cmentarzem. We wschodniej części wsi znajdują się pozostałości przedwojennej szkoły, w której nauczano w języku ukraińskim. We wsi zdecydowaną większość stanowią osoby wyznania [[Prawosławie|prawosławnego]]. Znaczna część mieszkańców Horostyty ma pochodzenie mieszana Ukraińsko-Polsko-Białoruskie, we wsi wciąż można usłyszeć kompilację trzech języków, która stała się swoistą gwarą charakterystyczną dla tego rejonu.


== Zabytki architektury ==
== Zabytki architektury ==

Wersja z 15:13, 27 cze 2018

Horostyta
{{{rodzaj miejscowości}}}
{{{alt zdjęcia}}}
Cerkiew prawosławna
Państwo lubelskie
Powiat

włodawski

Gmina

Wyryki

Wysokość

180 m n.p.m.

Strefa numeracyjna

(+48) 82

Kod pocztowy

22-206

Tablice rejestracyjne

LWL

SIMC

0110705

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: lubelskie
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

Horostytawieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Wyryki[1], na pograniczu Zaklęsłości Sosnowickiej i Garbu Włodawskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego. W Horostycie rozpoczyna się szlak rowerowy "Śladami Wschodniosłowiańskich tradycji cerkiewnych" ukazujący zabytkowe cerkwie na terenie Lubelszczyzny m.in w Holi, Sosnowicy czy Dratowie. Szlak oznaczony jest znakami żółtymi[2]. Powstał z inicjatywy ks. Tomasza Łotysza, proboszcza parafii prawosławnej w Horostycie.

We wsi znajduje się zabytkowa cerkiew wraz z cmentarzem. We wschodniej części wsi znajdują się pozostałości przedwojennej szkoły, w której nauczano w języku ukraińskim. We wsi zdecydowaną większość stanowią osoby wyznania prawosławnego. Znaczna część mieszkańców Horostyty ma pochodzenie mieszana Ukraińsko-Polsko-Białoruskie, we wsi wciąż można usłyszeć kompilację trzech języków, która stała się swoistą gwarą charakterystyczną dla tego rejonu.

Zabytki architektury

Historia

W źródłach pisanych nazwa Horostyta pojawiła się w 1521 w związku z fundacją na jej terenie cerkwi pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Znajdowała się ona na ówczesnym pograniczu litewsko-polskim i występuje także pod nazwą Forostita lub Chorostyta.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne