Mariusz Świtalski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Tworzę Szablon:Cytuj |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W [[1995]] sprzedał je firmie [[Jerónimo Martins]]. W [[1995]] założył sieć [[dyskont]]ów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także [[Jerónimo Martins]]. |
W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W [[1995]] sprzedał je firmie [[Jerónimo Martins]]. W [[1995]] założył sieć [[dyskont]]ów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także [[Jerónimo Martins]]. |
||
Był właścicielem tygodnika [[Miliarder]], a także drużyny [[Sokół Pniewy]]. Pomagał [[Jerzy Urban|Jerzemu Urbanowi]] w założeniu [[Nie (tygodnik)|tygodnika „Nie”]]. Założył bank Posnania, który jednak upadł w [[1995]]. |
Był właścicielem tygodnika [[Miliarder]], radia RMI FM<ref>{{Cytuj stronę | url = http://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36001,190023.html| tytuł = Radio RMI FM zmieniło właściciela| nazwisko = | imię = | autor = wyborcza.pl| autor link = wyborcza.pl| data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | data dostępu = 2019-09-09}}</ref>, a także drużyny [[Sokół Pniewy]]. Pomagał [[Jerzy Urban|Jerzemu Urbanowi]] w założeniu [[Nie (tygodnik)|tygodnika „Nie”]]. Założył bank Posnania, który jednak upadł w [[1995]]. |
||
W 1998 założył [[Żabka (sieć sklepów)|Żabkę]], której udziały w 2000 r. kupił fundusz [[AIG]]. |
W 1998 założył [[Żabka (sieć sklepów)|Żabkę]], której udziały w 2000 r. kupił fundusz [[AIG]]. |
Wersja z 22:02, 9 wrz 2019
Data urodzenia |
19 maja 1962 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
Majątek |
800 mln zł (2015) |
Mariusz Świtalski (ur. 19 maja 1962[1]) – polski przedsiębiorca, twórca marek Elektromis, Eurocash, Biedronka, Żabka, Małpka Express, jeden z najbogatszych Polaków notowany w rankingu tygodnika „Wprost".
Życiorys
Od drugiego roku życia wychowywał się w różnych domach dziecka, najdłużej w domu prowadzonym przez zakonnice w Szamotułach. Skończył 2-letnią szkołę zawodową w zawodzie hydraulika. Następnie, jako uczeń 2. klasy poznańskiego Technikum Budowlanego, został aresztowany za włamania w 1979, a 15 maja 1981 skazany na 3,5 roku pozbawienia wolności[2]
Kariera w biznesie
W latach 80. handlował na poznańskich targach, pod koniec lat 80. wyspecjalizował się w kawie, a potem w sprzęcie komputerowym.
W 1987 założył Elektromis sp.z o.o. (z siedzibą przy ul. Ognik w Poznaniu), przedsiębiorstwo importujące konfekcję, sprzęt RTV, piwo oraz spirytus[3]. W ciągu 2 lat przeobraziło się ono w ogromny holding. Współpracowały z nim zakładane przez Świtalskiego spółki-matki i spółki-córki, część z nich prowadzona na nazwiska jego kolegów z domu dziecka. [potrzebny przypis] W 1992 Elektromis posiadał 50 hurtowni na terenie całej Polski i 168 mld zł (16,8 mln PLN) zysku rocznie.
W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W 1995 sprzedał je firmie Jerónimo Martins. W 1995 założył sieć dyskontów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także Jerónimo Martins.
Był właścicielem tygodnika Miliarder, radia RMI FM[4], a także drużyny Sokół Pniewy. Pomagał Jerzemu Urbanowi w założeniu tygodnika „Nie”. Założył bank Posnania, który jednak upadł w 1995.
W 1998 założył Żabkę, której udziały w 2000 r. kupił fundusz AIG.
W 2011 posiadał fundusz „Sowiniec FIZ” inwestujący w nieruchomości. Posiada grunty pomiędzy podpoznańskim Puszczykowem a miejscowością Sowiniec. Pod koniec lat 90. kupił też działki w Poznaniu, na osiedlu Naramowice.
W grudniu 2010 poznańska spółka Świtalski & Synowie zmieniła nazwę na Czerwona Torebka S.A.[5]. W 2013 stworzył sieć dyskontów Czerwona Torebka, która w 2015 została rozwiązana.
Pozycje w rankingu tygodnika Wprost
W publikowanej co roku liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost” zajmował kolejno:
- 1990 – 20. miejsce[6]
- 1991 – 21. miejsce[7]
- 1992 – nie notowany[8]
- 1993 – 8. miejsce[9]
- 1994 – 14. miejsce[10]
- 1995 – 20. miejsce[11]
- 1996 – 29. miejsce[12]
- 1997 – 33. miejsce[13]
- 1998 – 19. miejsce[14]
- 1999 – 22. miejsce[15]
- 2000 – 20. miejsce[16]
- 2001 – 15. miejsce[17]
- 2002 – 20. miejsce (520 mln zł)[18]
- 2003 – 24. miejsce (500 mln zł)[19]
- 2004 – 26. miejsce (550 mln zł)[20]
- 2005 – 24. miejsce (650 mln zł)[21]
- 2006 – 31. miejsce (650 mln zł)[22]
- 2007 – 39. miejsce (700 mln zł)[23]
- 2008 – 35. miejsce (900 mln zł)[24]
- 2009 – 25. miejsce (900 mln zł)[25]
- 2010 – 28. miejsce[26]
- 2011 – 24. miejsce (1 050 mln zł)[27]
- 2012 – 23. miejsce (1 300 mln zł)[28]
- 2013 – 21. miejsce (1 300 mln zł)[29]
- 2014 – 23. miejsce (1 300 mln zł)[30]
- 2015 – 40. miejsce (800 mln zł)[31]
- 2016 – nie notowany[32]
- 2017 – nie notowany[33]
Przypisy
- ↑ Mariusz Świtalski. monitorfirm.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ Przemysław Słowiński , Słynne fortuny III RP, Katowice: Videograf II, 2009, ISBN 978-83-7183-722-7, OCLC 750696879 .
- ↑ Niesamowita kariera Mariusza Świtalskiego: Już z wyrokiem na koncie stworzył Żabkę i Biedronkę. twarzebiznesu.pl. [dostęp 2013-05-23]. (pol.).
- ↑ wyborcza.pl: Radio RMI FM zmieniło właściciela. [dostęp 2019-09-09].
- ↑ Świtalski & Synowie (strona archiwalna). switalski.com.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1990. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1991. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1992. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1993. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1994. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1995. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1996. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1997. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1998. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 1999. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2000. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2001. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2002. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2003. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2004. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2005. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2006. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2007. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2008. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2009. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2010. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2011. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2012. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2013. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2014. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2015. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2016. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
- ↑ 100 Najbogatszych Polaków 2017. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
Bibliografia
- Przemysław Słowiński: Słynne fortuny III RP. Katowice: Videograf II, 2009. ISBN 978-83-7183-722-7.