Mariusz Świtalski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Tworzę Szablon:Cytuj
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 26: Linia 26:
W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W [[1995]] sprzedał je firmie [[Jerónimo Martins]]. W [[1995]] założył sieć [[dyskont]]ów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także [[Jerónimo Martins]].
W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W [[1995]] sprzedał je firmie [[Jerónimo Martins]]. W [[1995]] założył sieć [[dyskont]]ów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także [[Jerónimo Martins]].


Był właścicielem tygodnika [[Miliarder]], a także drużyny [[Sokół Pniewy]]. Pomagał [[Jerzy Urban|Jerzemu Urbanowi]] w założeniu [[Nie (tygodnik)|tygodnika „Nie”]]. Założył bank Posnania, który jednak upadł w [[1995]].
Był właścicielem tygodnika [[Miliarder]], radia RMI FM<ref>{{Cytuj stronę | url = http://poznan.wyborcza.pl/poznan/1,36001,190023.html| tytuł = Radio RMI FM zmieniło właściciela| nazwisko = | imię = | autor = wyborcza.pl| autor link = wyborcza.pl| data = | rok = | miesiąc = | praca = | opublikowany = | data dostępu = 2019-09-09}}</ref>, a także drużyny [[Sokół Pniewy]]. Pomagał [[Jerzy Urban|Jerzemu Urbanowi]] w założeniu [[Nie (tygodnik)|tygodnika „Nie”]]. Założył bank Posnania, który jednak upadł w [[1995]].


W 1998 założył [[Żabka (sieć sklepów)|Żabkę]], której udziały w 2000 r. kupił fundusz [[AIG]].
W 1998 założył [[Żabka (sieć sklepów)|Żabkę]], której udziały w 2000 r. kupił fundusz [[AIG]].

Wersja z 22:02, 9 wrz 2019

Mariusz Świtalski
Data urodzenia

19 maja 1962

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca

Majątek

800 mln zł (2015)

Mariusz Świtalski (ur. 19 maja 1962[1]) – polski przedsiębiorca, twórca marek Elektromis, Eurocash, Biedronka, Żabka, Małpka Express, jeden z najbogatszych Polaków notowany w rankingu tygodnika „Wprost".

Życiorys

Od drugiego roku życia wychowywał się w różnych domach dziecka, najdłużej w domu prowadzonym przez zakonnice w Szamotułach. Skończył 2-letnią szkołę zawodową w zawodzie hydraulika. Następnie, jako uczeń 2. klasy poznańskiego Technikum Budowlanego, został aresztowany za włamania w 1979, a 15 maja 1981 skazany na 3,5 roku pozbawienia wolności[2]

Kariera w biznesie

W latach 80. handlował na poznańskich targach, pod koniec lat 80. wyspecjalizował się w kawie, a potem w sprzęcie komputerowym.

W 1987 założył Elektromis sp.z o.o. (z siedzibą przy ul. Ognik w Poznaniu), przedsiębiorstwo importujące konfekcję, sprzęt RTV, piwo oraz spirytus[3]. W ciągu 2 lat przeobraziło się ono w ogromny holding. Współpracowały z nim zakładane przez Świtalskiego spółki-matki i spółki-córki, część z nich prowadzona na nazwiska jego kolegów z domu dziecka. [potrzebny przypis] W 1992 Elektromis posiadał 50 hurtowni na terenie całej Polski i 168 mld (16,8 mln PLN) zysku rocznie.

W 1993 przekształcił Elektromis w Eurocash, która stała się największą siecią hurtowni spożywczych w Polsce. W 1995 sprzedał je firmie Jerónimo Martins. W 1995 założył sieć dyskontów Biedronka, którą sprzedał (243 placówki) w 1998 – także Jerónimo Martins.

Był właścicielem tygodnika Miliarder, radia RMI FM[4], a także drużyny Sokół Pniewy. Pomagał Jerzemu Urbanowi w założeniu tygodnika „Nie”. Założył bank Posnania, który jednak upadł w 1995.

W 1998 założył Żabkę, której udziały w 2000 r. kupił fundusz AIG.

W 2011 posiadał fundusz „Sowiniec FIZ” inwestujący w nieruchomości. Posiada grunty pomiędzy podpoznańskim Puszczykowem a miejscowością Sowiniec. Pod koniec lat 90. kupił też działki w Poznaniu, na osiedlu Naramowice.

W grudniu 2010 poznańska spółka Świtalski & Synowie zmieniła nazwę na Czerwona Torebka S.A.[5]. W 2013 stworzył sieć dyskontów Czerwona Torebka, która w 2015 została rozwiązana.

Pozycje w rankingu tygodnika Wprost

W publikowanej co roku liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost” zajmował kolejno:

  • 1990 – 20. miejsce[6]
  • 1991 – 21. miejsce[7]
  • 1992 – nie notowany[8]
  • 1993 – 8. miejsce[9]
  • 1994 – 14. miejsce[10]
  • 1995 – 20. miejsce[11]
  • 1996 – 29. miejsce[12]
  • 1997 – 33. miejsce[13]
  • 1998 – 19. miejsce[14]
  • 1999 – 22. miejsce[15]
  • 2000 – 20. miejsce[16]
  • 2001 – 15. miejsce[17]
  • 2002 – 20. miejsce (520 mln zł)[18]
  • 2003 – 24. miejsce (500 mln zł)[19]
  • 2004 – 26. miejsce (550 mln zł)[20]
  • 2005 – 24. miejsce (650 mln zł)[21]
  • 2006 – 31. miejsce (650 mln zł)[22]
  • 2007 – 39. miejsce (700 mln zł)[23]
  • 2008 – 35. miejsce (900 mln zł)[24]
  • 2009 – 25. miejsce (900 mln zł)[25]
  • 2010 – 28. miejsce[26]
  • 2011 – 24. miejsce (1 050 mln zł)[27]
  • 2012 – 23. miejsce (1 300 mln zł)[28]
  • 2013 – 21. miejsce (1 300 mln zł)[29]
  • 2014 – 23. miejsce (1 300 mln zł)[30]
  • 2015 – 40. miejsce (800 mln zł)[31]
  • 2016 – nie notowany[32]
  • 2017 – nie notowany[33]

Przypisy

  1. Mariusz Świtalski. monitorfirm.pl. [dostęp 2017-10-18].
  2. Przemysław Słowiński, Słynne fortuny III RP, Katowice: Videograf II, 2009, ISBN 978-83-7183-722-7, OCLC 750696879.
  3. Niesamowita kariera Mariusza Świtalskiego: Już z wyrokiem na koncie stworzył Żabkę i Biedronkę. twarzebiznesu.pl. [dostęp 2013-05-23]. (pol.).
  4. wyborcza.pl: Radio RMI FM zmieniło właściciela. [dostęp 2019-09-09].
  5. Świtalski & Synowie (strona archiwalna). switalski.com.pl. [dostęp 2017-10-18].
  6. 100 Najbogatszych Polaków 1990. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  7. 100 Najbogatszych Polaków 1991. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  8. 100 Najbogatszych Polaków 1992. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  9. 100 Najbogatszych Polaków 1993. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  10. 100 Najbogatszych Polaków 1994. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  11. 100 Najbogatszych Polaków 1995. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  12. 100 Najbogatszych Polaków 1996. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  13. 100 Najbogatszych Polaków 1997. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  14. 100 Najbogatszych Polaków 1998. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  15. 100 Najbogatszych Polaków 1999. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  16. 100 Najbogatszych Polaków 2000. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  17. 100 Najbogatszych Polaków 2001. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  18. 100 Najbogatszych Polaków 2002. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  19. 100 Najbogatszych Polaków 2003. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  20. 100 Najbogatszych Polaków 2004. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  21. 100 Najbogatszych Polaków 2005. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  22. 100 Najbogatszych Polaków 2006. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  23. 100 Najbogatszych Polaków 2007. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  24. 100 Najbogatszych Polaków 2008. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  25. 100 Najbogatszych Polaków 2009. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  26. 100 Najbogatszych Polaków 2010. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  27. 100 Najbogatszych Polaków 2011. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  28. 100 Najbogatszych Polaków 2012. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  29. 100 Najbogatszych Polaków 2013. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  30. 100 Najbogatszych Polaków 2014. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  31. 100 Najbogatszych Polaków 2015. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  32. 100 Najbogatszych Polaków 2016. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].
  33. 100 Najbogatszych Polaków 2017. rankingi.wprost.pl. [dostęp 2017-10-18].

Bibliografia

  • Przemysław Słowiński: Słynne fortuny III RP. Katowice: Videograf II, 2009. ISBN 978-83-7183-722-7.