Kanał Ren–Men–Dunaj: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
m lit.
Linia 32: Linia 32:
'''Kanał Ren-Men-Dunaj''' (dawniej ''Droga Wodna Ren-Men-Dunaj''<ref>{{cytuj stronę | url = http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_77_posiedzeniu.pdf | tytuł = Zmiany wprowadzone na 77. posiedzeniu Komisji | autor = Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej | strony = 2 | data dostępu = 2013-09-09}}</ref>) – kanał żeglugowy w [[Niemcy|Niemczech]], łączący zlewiska [[Morze Północne|Morza Północnego]] i [[Morze Czarne|Morza Czarnego]].
'''Kanał Ren-Men-Dunaj''' (dawniej ''Droga Wodna Ren-Men-Dunaj''<ref>{{cytuj stronę | url = http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_77_posiedzeniu.pdf | tytuł = Zmiany wprowadzone na 77. posiedzeniu Komisji | autor = Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej | strony = 2 | data dostępu = 2013-09-09}}</ref>) – kanał żeglugowy w [[Niemcy|Niemczech]], łączący zlewiska [[Morze Północne|Morza Północnego]] i [[Morze Czarne|Morza Czarnego]].


Składa się ze skanalizowanych odcinków rzek [[Men]] (od jej ujścia do Renu do miasta Bamberg), [[Regnitz]] (lewy dopływ Menu) i [[Altmühl]] (lewy dopływ [[Dunaj]]u), połączonych kanałem Men-Dunaj oraz Dunaju (od miasta Kelheim do Ratyzbony). Ma długość 171 km i przeznaczony jest dla jednostek o nośności do 1,5 tys. ton, o maksymalnych wymiarach 190 m długości i 11,45 m szerokości. [[Głębokość tranzytowa]] kanału wynosi 2,7 m, zaliczany jest on do klasy Vb. Pokonanie różnicy wysokości umożliwia 16 [[śluza wodna|śluz]]. Trzy Najwyższe spośród nich Leerstetten, Eckersmühlen oraz Hilpoltstein mają wysokość blisko 25 m. Większość śluz ma instalację umożliwiającą odzyskiwanie wody zużytej podczas śluzowania i przechowywanie jej w specjalnych zbiornikach. Głównymi miastami nad kanałem są [[Frankfurt nad Menem]], [[Würzburg]], [[Bamberg]], [[Norymberga]] i [[Ratyzbona]].
Składa się ze skanalizowanych odcinków rzek [[Men]] (od jej ujścia do Renu do miasta Bamberg), [[Regnitz]] (lewy dopływ Menu) i [[Altmühl]] (lewy dopływ [[Dunaj]]u), połączonych kanałem Men-Dunaj oraz Dunaju (od miasta Kelheim do Ratyzbony). Ma długość 171 km i przeznaczony jest dla jednostek o nośności do 1,5 tys. ton, o maksymalnych wymiarach 190 m długości i 11,45 m szerokości. [[Głębokość tranzytowa]] kanału wynosi 2,7 m, zaliczany jest on do klasy Vb. Pokonanie różnicy wysokości umożliwia 16 [[śluza wodna|śluz]]. Trzy najwyższe spośród nich Leerstetten, Eckersmühlen oraz Hilpoltstein mają wysokość blisko 25 m. Większość śluz ma instalację umożliwiającą odzyskiwanie wody zużytej podczas śluzowania i przechowywanie jej w specjalnych zbiornikach. Głównymi miastami nad kanałem są [[Frankfurt nad Menem]], [[Würzburg]], [[Bamberg]], [[Norymberga]] i [[Ratyzbona]].
Jest to jedyna [[śródlądowe drogi wodne|śródlądowa droga wodna]] łącząca [[Morze Północne]] i [[Morze Czarne]]. Odcinek kanału pomiędzy śluzami [[Hilpoltstein]] i [[Bachhausen]] przecina kontynentalny [[dział wodny]] i jest najwyżej na świecie (406 m) położonym miejscem dostępnym od strony morza dla jednostek pływających.
Jest to jedyna [[śródlądowe drogi wodne|śródlądowa droga wodna]] łącząca [[Morze Północne]] i [[Morze Czarne]]. Odcinek kanału pomiędzy śluzami [[Hilpoltstein]] i [[Bachhausen]] przecina kontynentalny [[dział wodny]] i jest najwyżej na świecie (406 m) położonym miejscem dostępnym od strony morza dla jednostek pływających.



Wersja z 22:11, 12 lis 2019

{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Państwo

 Niemcy

Droga wodna

{{{droga wodna}}}

Lata budowy

{{{lata budowy}}}

Lata eksploatacji

{{{lata eksploatacji}}}

Długość

170,71

Głębokość
• maksymalna
• minimalna
• średnia


{{{głębokość maksymalna}}}
{{{głębokość minimalna}}}
{{{głębokość średnia}}}

Szerokość
• maksymalna
• minimalna
• średnia


{{{szerokość maksymalna}}}
{{{szerokość minimalna}}}
{{{szerokość średnia}}}

Różnica poziomów

{{{różnica poziomów}}}

Początek
Akwen

{{{początek: akwen}}}

Miejsce

{{{początek: miejsce}}}

Wysokość

{{{początek: wysokość}}}

współrzędne

Nieprawidłowe parametry: {{{{początek: współrzędne}}}|type:landmark}

Koniec
Akwen

{{{koniec: akwen}}}

Miejsce

{{{koniec: miejsce}}}

Wysokość

{{{koniec: wysokość}}}

współrzędne

Nieprawidłowe parametry: {{{{koniec: współrzędne}}}|type:landmark}

Typ kanału

{{{typ kanału}}}

Śluzy

{{{liczba śluz}}}

Pochylnie

{{{liczba pochylni}}}

Jazy

{{{liczba jazów}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane  Niemcy | mapa/core | wariant =  Niemcy }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{początek: współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{koniec: współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{początek: współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{koniec: współrzędne}}}}
Przekrój wysokościowy kanału
Most rowerowy nad kanałem

Kanał Ren-Men-Dunaj (dawniej Droga Wodna Ren-Men-Dunaj[1]) – kanał żeglugowy w Niemczech, łączący zlewiska Morza Północnego i Morza Czarnego.

Składa się ze skanalizowanych odcinków rzek Men (od jej ujścia do Renu do miasta Bamberg), Regnitz (lewy dopływ Menu) i Altmühl (lewy dopływ Dunaju), połączonych kanałem Men-Dunaj oraz Dunaju (od miasta Kelheim do Ratyzbony). Ma długość 171 km i przeznaczony jest dla jednostek o nośności do 1,5 tys. ton, o maksymalnych wymiarach 190 m długości i 11,45 m szerokości. Głębokość tranzytowa kanału wynosi 2,7 m, zaliczany jest on do klasy Vb. Pokonanie różnicy wysokości umożliwia 16 śluz. Trzy najwyższe spośród nich Leerstetten, Eckersmühlen oraz Hilpoltstein mają wysokość blisko 25 m. Większość śluz ma instalację umożliwiającą odzyskiwanie wody zużytej podczas śluzowania i przechowywanie jej w specjalnych zbiornikach. Głównymi miastami nad kanałem są Frankfurt nad Menem, Würzburg, Bamberg, Norymberga i Ratyzbona. Jest to jedyna śródlądowa droga wodna łącząca Morze Północne i Morze Czarne. Odcinek kanału pomiędzy śluzami Hilpoltstein i Bachhausen przecina kontynentalny dział wodny i jest najwyżej na świecie (406 m) położonym miejscem dostępnym od strony morza dla jednostek pływających.

Historia budowy

Pierwsze plany kanału pojawiły się w 1938 roku, na linii Mindorfer na południe od Norymbergi. W 1939 rozpoczęły się prace przygotowawcze w Thalmässing, w powiecie Roth. Po wojnie prace zostały wstrzymane, jednak w latach 50. XX wieku wznowiono prace projektowe i w 1958 roku Uniwersytet w Karlsruhe rozpoczął przygotowywanie dokumentacji technicznej. W czerwcu 1960 roku rozpoczęły się pierwsze prace budowlane. 25 września 1962 r. otwarto port w Bambergu. W 1966 r. dzięki porozumieniu pomiędzy rządem Bawarii a rządem federalnym, plan budowy kanału uzyskał gwarancje finansowe. Umowa została podpisana 16 września w Duisburgu przez Niemieckie Ministerstwo Transportu reprezentowane przez Hansa-Christopha Seebohma, ministra finansów Rolfa Dahlgrüna, premiera Bawarii Alfonsa Goppela oraz bawarskiego ministra finansów Konrada Pöhnera. Budowę ukończono 25 września 1992 roku. Całkowity koszt to ok. 2,3 miliardów euro, z czego 20% stanowiły inwestycje środowiskowe[2].

Dane przewozowe

Transport przez kanał w 2006 roku zmalał o prawie 20% w porównaniu do poprzedniego roku.

  • Łączna ilość ładunku – 6,24 mln ton (2005: 7,598 mln ton)
  • Liczba statków korzystających z kanału – 5280 (6467), z czego 2823 płynęły w kierunku Dunaju a w kierunku Renu – 2457;
  • Towary przewożone kanałem w kierunku Dunaju:
    • żywność i pasza: 836 186 ton
    • rudy i złom metalowy: 795 259 ton
    • stal, metale kolorowe: 103 547 ton
    • materiały kamienne, ziemia, gruz budowlany: 510 187 ton
    • nawozy: 296 340 ton
  • Towary transportowane w kierunku Renu
    • żywność i pasza: 476 422 ton
    • rudy i złom metalowy: 419 459 ton
    • nawozy: 295 701 ton.

Ruch kontenerowy zmniejszył się z 3986 do 2539 TEU z czego 85% ruchu odbywało się w kierunku Dunaju.

W 2007 roku przewieziono 5 927 386 ton oraz 854 TEU kontenerów.

W 2008 roku przewieziono 5 526 861 ton oraz 548 TEU kontenerów[3].

Przypisy

  1. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Zmiany wprowadzone na 77. posiedzeniu Komisji. s. 2. [dostęp 2013-09-09].
  2. Wasser- und Schifffahrtsamt Nürnberg: Zeittafel (niem.)
  3. http://www.elwis.de/Verkehrsstatistik/Verkehrsberichte/WSD-Sued.pdf dostęp 10.05.2010.