Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Tołłoczko
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1868(dts) ; Czelejów, gubernia grodzieńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	5 marca 1935(dts) ; Lwów, Polska
Zawód, zajęcie	chemik
Narodowość	polska
Uczelnia	Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Wyznanie	rzymsko-katolickie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:57, 19 mar 2020

Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.

Życiorys

Syn Jana Tołłoczki i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek Rakowica koło Brześcia miał być skonfiskowany^[1]. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski Uniwersytet Warszawski z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na Uniwersytecie w Getyndze. Został asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego, a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 w ramach Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego lwowskiego uniwersytetu.

W 1923 był wiceprezesem zarządu lwowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego^[2]. W 1935 wybrany na prezesa PTCh. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908–1914 redaktor „Kosmosu”.

Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych. Wraz z Ludwikiem Brunerem był autorem wielokrotnie wznawianych podręczników chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli)^[3] i organicznej^[3] (wydania powojenne w opracowaniu Bogusława Bobrańskiego)^[4]^[5].

Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb. Pochowany w kaplicy w pobliżu majątku rodzinnego w Rakowicy (obecnie na terenie Białorusi)^[1].

Odznaczenia

1932 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, za działalność naukową i pedagogiczną^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b MarcinM. Zgliński MarcinM. (red.), Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego, część V, tom 1, Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2013, ISBN 978-83-63463-10-6 .
↑ Memorjał Oddziału Lwowskiego Pol. Tow. Chemicznego do Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie w sprawie laboratorjum naukowo-doświadczalnego w Państwowej Fabryce Olejów Mineralnych w Drohobyczu. „Przemysł Chemiczny”. 7, s. 191–193, 1923. [dostęp 2020-02-16].
↑ ^a ^b Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].
↑ Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].
↑ Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].
↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295).

Bibliografia

Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968
Zgon ś. p. prof. U. J. K. dr. Stanisława Tołłoczki, „Gazeta Lwowska”, nr 53, 6 marca 1935, s. 2 [dostęp 2020-02-16] .
Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 36. ISBN 978-83-7188-964-6.

Linki zewnętrzne

Prace Stanisława Tołłoczki [online], Polona.pl [dostęp 2020-02-16] . w serwisie

[:0-1] MarcinM. Zgliński MarcinM. (red.), Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego, część V, tom 1, Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2013, ISBN 978-83-63463-10-6 .

[2] Memorjał Oddziału Lwowskiego Pol. Tow. Chemicznego do Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie w sprawie laboratorjum naukowo-doświadczalnego w Państwowej Fabryce Olejów Mineralnych w Drohobyczu. „Przemysł Chemiczny”. 7, s. 191–193, 1923. [dostęp 2020-02-16].

[BN1-3] Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].

[4] Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].

[5] Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2020-02-16].

[6] Zarządzenie o nadaniu Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
  |miejsce śmierci      = [[Lwów]], [[II Rzeczpospolita|Polska]]
  |zawód                = chemik
- |narodowość           = {{Państwo|POL}}
+ |narodowość           = [[Polacy|polska]]
  |uczelnia             = [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie]]
  |wyznanie             = rzymsko-katolickie
@@ Linia 21: / Linia 21: @@
 == Życiorys ==
-Syn Jana Tołłoczki i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek [[Rakowica Mała|Rakowica]] koło Brześcia miał być skonfiskowany<ref name=":0">{{Cytuj | tytuł = Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego, część V, tom 1 | redaktor = Marcin Zgliński | miejsce = Kraków  | wydawca = Międzynarodowe Centrum Kultury  | data = 2013 | isbn = 978-83-63463-10-6}}</ref>. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski [[Uniwersytet Warszawski]] z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytecie w Getyndze]]. Został asystentem na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego]], a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego]]. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego|Wydziału Filozoficznego]] lwowskiego uniwersytetu.
+Syn Jana Tołłoczki i Karoliny z Jaskłowskich. Jego ojciec brał udział w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] w 1863 za co został przez Rosjan zesłany na Sybir, a majątek [[Rakowica Mała|Rakowica]] koło Brześcia miał być skonfiskowany<ref name=":0">{{Cytuj | tytuł = Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego, część V, tom 1 | redaktor = Marcin Zgliński | miejsce = Kraków  | wydawca = Międzynarodowe Centrum Kultury  | data = 2013 | isbn = 978-83-63463-10-6}}</ref>. Stanisław w 1893 ukończył Cesarski [[Uniwersytet Warszawski]] z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na [[Uniwersytet w Getyndze|Uniwersytecie w Getyndze]]. Został asystentem na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetu Lwowskiego]], a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 w ramach [[Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie|Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego]] Uniwersytetu Jana Kazimierza. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana [[Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego|Wydziału Filozoficznego]] lwowskiego uniwersytetu.
 W 1923 był wiceprezesem zarządu lwowskiego [[Polskie Towarzystwo Chemiczne|Polskiego Towarzystwa Chemicznego]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Memorjał Oddziału Lwowskiego Pol. Tow. Chemicznego do Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Warszawie w sprawie laboratorjum naukowo-doświadczalnego w Państwowej Fabryce Olejów Mineralnych w Drohobyczu| czasopismo = Przemysł Chemiczny | wolumin = 7 | strony = 191–193 | data = 1923 | url = http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/6375/pch23_nr07.pdf| data dostępu = 2020-02-16}}</ref>. W 1935 wybrany na prezesa PTCh. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes [[Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika|Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika]]. W latach 1908–1914 redaktor „[[Kosmos (czasopismo)|Kosmosu]]”.