Hassling-Ketling of Elgin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+zrodlo |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 41: | Linia 41: | ||
W adaptacji filmowej ''[[Pan Wołodyjowski (film)|Pan Wołodyjowski]]'' w reżyserii Jerzego Hoffmana w rolę Ketlinga wcielił się [[Jan Nowicki]], zaś w serialu Pawła Komorowskiego ''[[Przygody pana Michała]]'' – [[Andrzej Łapicki]]. |
W adaptacji filmowej ''[[Pan Wołodyjowski (film)|Pan Wołodyjowski]]'' w reżyserii Jerzego Hoffmana w rolę Ketlinga wcielił się [[Jan Nowicki]], zaś w serialu Pawła Komorowskiego ''[[Przygody pana Michała]]'' – [[Andrzej Łapicki]]. |
||
==Źródła== |
|||
{{przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Trylogia Sienkiewicza]] |
[[Kategoria:Trylogia Sienkiewicza]] |
Wersja z 11:34, 20 sie 2020
Postać z Trylogii | |
Twórca | |
---|---|
Grany przez | |
Dane biograficzne | |
Data śmierci |
1672 r. |
Rodzina |
małżeństwo: Krystyna Drohojowska |
Inne informacje | |
Specjalność |
artyleria |
Ketling, Hassling-Ketling of Elgin – fikcyjny bohater książek Potop i Pan Wołodyjowski Henryka Sienkiewicza. Z pochodzenia Szkot.
Pierwowzorem owej postaci był major Hejking, Kurlandczyk pochodzenia niemieckiego w służbie króla Polski. Pełnił rolę dowódcy artylerii w Kamieńcu Podolskim w trakcie II wojny tureckiej.[1]
Życiorys
Swą przyszłą żonę, Krzysię Drohojowską, poznał w 1668 roku, kiedy gościła w jego domu. Gdy okazało się, że jest ona zaręczona z Wołodyjowskim, chciał uciec do Szkocji, jednak dogonił go Wołodyjowski, który początkowo chcąc się zemścić, pogodził się z nim i oddał mu Krzysię.
Ketling zginął podczas oblężenia Kamieńca Podolskiego (gdzie był dowódcą artylerii), kiedy dowiedziawszy się o kapitulacji twierdzy, wysadził ją, wierny swojej wcześniejszej przysiędze niepoddawania Kamieńca.
W adaptacji filmowej Pan Wołodyjowski w reżyserii Jerzego Hoffmana w rolę Ketlinga wcielił się Jan Nowicki, zaś w serialu Pawła Komorowskiego Przygody pana Michała – Andrzej Łapicki.
Źródła
- ↑ Tomasz Jodełka-Burzecki (1962). Trylogia Henryka Sienkiewicza: studia, szkice, polemiki. Państwowy Instytut Wydawniczy. S. 376