Zamek w Węgorzewie: Różnice pomiędzy wersjami

Zamek w Węgorzewie
	nr rej. 436 (O/55) z 17 września 1957
	; Dziedziniec zamku w Węgorzewie
Państwo	Polska
Miejscowość	Węgorzewo
Adres	ul. Zamkowa 7
Typ budynku	zamek
Styl architektoniczny	Gotyk, Barok
Kondygnacje	1
Rozpoczęcie budowy	1398
Ukończenie budowy	1398
Ważniejsze przebudowy	XVII wiek, XIX wiek
Zniszczono	1656, 1945 (wnętrze, mury ocalały)
Odbudowano	lata 80.XX wieku
Pierwszy właściciel	zakon krzyżacki
Kolejni właściciele	Urząd Miasta w Węgorzewie, Donat sp. z o.o., Tanake S.A.
Obecny właściciel	Leszek Szumiełda
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:59, 28 cze 2011

Zamek w Węgorzewie jest najstarszym zabytkiem miasta. Tereny dzisiejszego Węgorzewa zamieszkiwali do czasu podboju tych ziem przez Krzyżaków plemiona Galindów, którzy na wyspie Węgorapy w pobliżu jeziora Mamry wybudowali gród Angetete. Gród ten został zniszczony przez Krzyżaków, którzy w jego miejscu zbudowali około 1335 roku drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem Węgorapy z Jeziora Mamry. Gródek ten nazywany Angerburg został spalony przez litewskiego księcia Kiejstuta zimą 1365 roku.

Faza gotycka

Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w 1398 roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Zamek znajdował się na wyspie i miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z dwóch lub trzech murowanych skrzydeł flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek braciom Hansowi i Anzelmowi von Tettau jako gwarancję wypłacenia żołdu, następnie zamek był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy po sekularyzacji Zakonu ponownie stał się własnością państwową i siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.

Faza barokowa

W 1656 roku zamek został zniszczony przez sprzymierzonych z Polską Tatarów, którymi dowodził Subchan Gazi aga, w związku z czym podczas odbudowy przebudowano go na rezydencję barokową o niewielkich już wartościach militarnych. Kształt zamku po przebudowie zamku ukazują widoki miasta z 1684 i 1717 roku. W 1 połowie XVIII wieku generał H.H. Katt zburzył młyn na przedzamczu i wybudował nowy przekopując nowy kanał. Wybito też szereg nowych okien. W latach 1734 i 1736 na zamku przebywał król Stanisław Leszczyński, skąd udał się na wygnanie do Francji. W 1752 roku władze przeznaczyły zamek na biura sądu miejskiego i ziemskiego. Przejściowo umieszczono też w zamku więzienie.

Zamek w XIX wieku

W 1807 roku podczas kampanii napoleońskiej na zamku mieścił się szpital dla żołnierzy. W czerwcu 1807 roku Węgorzewo i zamek zajęły wojska polskie generałów Jana Henryka Dąbrowskiego i J. Zajączka. W 1835 roku zamek spłonął, w związku z czym 10 lat później został przebudowany na sąd. W trakcie tej przebudowy całkowicie zatarto jego historyczną formę.

Odbudowa po 1945 roku

24 stycznia 1945 roku wnętrze zostało spalone przez Armię Czerwoną, jednak mury XIV-wieczne ocalały. W początkach lat 80. XX wieku został odbudowany z przeznaczeniem na bibliotekę miejską, siedzibę Rady Miejskiej i Urząd Stanu Cywilnego.

Przebudowa po 2000 roku na hotel

Zamek został sprzedany przez samorząd w 2000 roku firmie DoNat sp. z o.o. za kadencji burmistrza Władysława Anchima. Obecnie niedostępny dla turystów, mieści się w nim siedziba jednej z warszawskich firm. W trakcie przebudowy na hotel nadbudowano znacznie dach i umieszczono w nim dwa rzędy lukarn.

Źródła:

Mieczysław Haftka, "Zamki Krzyżackie w Polsce.Szkice z dziejów", Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s.341-344, ISBN 83-86-206-27-6

@@ Linia 21: / Linia 21: @@
  |odbudowano            = lata 80.XX wieku
  |pierwszy właściciel   = [[zakon krzyżacki]]
- |kolejni właściciele   = Urząd Miasta w Węgorzewie
+ |kolejni właściciele   = Urząd Miasta w Węgorzewie, Donat sp. z o.o., Tanake S.A.
- |właściciel            = Donat sp. z o.o.
+ |właściciel            = Leszek Szumiełda
  |kod mapy              =
  |stopniN = |minutN = |sekundN =
@@ Linia 33: / Linia 33: @@
  |www                   =
 }}
-'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Tereny dzisiejszego Węgorzewa zamieszkiwali do czasu podoboju tych ziem przez Krzyżaków plemiona Galindów, którzy na wyspie Węgorapy w pobliżu jeziora Mamry wybudowali gród Angetete. Gród ten został zniszczony przez Krzyżaków, którzy w jego miejscu zbudowali około 1335 roku drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten nazywany Angerburg został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a zimą 1365 roku.
+'''Zamek w [[Węgorzewo|Węgorzewie]]''' jest najstarszym zabytkiem miasta. Tereny dzisiejszego Węgorzewa zamieszkiwali do czasu podboju tych ziem przez Krzyżaków plemiona [[Galindowie|Galindów]], którzy na wyspie Węgorapy w pobliżu jeziora Mamry wybudowali gród ''Angetete''. Gród ten został zniszczony przez Krzyżaków, którzy w jego miejscu zbudowali około 1335 roku drewniany gródek położony 2 km od dzisiejszego zamku nad wypływem [[Węgorapa|Węgorapy]] z [[Mamry|Jeziora Mamry]]. Gródek ten nazywany Angerburg został spalony przez litewskiego księcia [[Kiejstut]]a zimą 1365 roku.
 '''Faza gotycka'''
-Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca Werner von Tettingen i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie prokuratora. Zamek znajdował się na wyspie i miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z trzech murowanych skrzydeł flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Po prowadzonej z Polską Wojnie trzynastoletniej Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek rodzinie von Tettau, który był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy po sekularyzacji Zakonu ponownie stał się własnością państwową i siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.
+Nową warownię w miejscu dzisiejszego zamku wybudował w [[1398]] roku komtur Królewca [[Werner von Tettingen]] i przeznaczył ją na siedzibę podległego sobie [[Prokurator krzyżacki|prokuratora]]. Zamek znajdował się na wyspie i miał kształt nieregularnego pięcioboku. Zabudowa składała się z dwóch lub trzech murowanych skrzydeł flankowanych na narożach trzema cylindrycznymi wieżami. Czwarta wieżyczka znajdowała się w obrębie dziedzińca i miała charakter łącznika komunikacyjnego. Od strony wschodniej znajdowało się niewielkie przedzamcze. Po prowadzonej z Polską [[Wojna trzynastoletnia|Wojnie trzynastoletniej]] Krzyżacy w 1469 roku zastawili zamek braciom Hansowi i Anzelmowi von Tettau jako gwarancję wypłacenia żołdu, następnie zamek był w rękach różnych właścicieli do 1525 roku, gdy po sekularyzacji Zakonu ponownie stał się własnością państwową i siedzibą książęcego starosty. Z inwentarzy z XV i XVI wieku wynika, że w tym czasie na zamku mieściła się kaplica św. Katarzyny oraz browar, spiżarnia, piekarnia, kuchnia i zbrojownia. Przy zamku znajdował się także młyn.
 '''Faza barokowa'''