Rozejm pod Brodnicą

Szablon:Źródła W kwietniu 1414 roku Polska i Litwa, po unii horodelskiej z 1413 roku, na zjeździe na Kujawach w miejscowości Grabie, ponownie wysunęły wobec zakonu krzyżackiego program roszczeń rewindykacyjnych, obejmujący Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską, ziemię michałowską oraz posiadłości zakonu na Kujawach, Drezdenko i Santok oraz Żmudź i Jaćwież. Roszczenia polskie zostały przez władze krzyżackie odrzucone, co spowodowało wkroczenie w lipcu 1414 roku na teren Prus armii polsko-litewskiej oraz wojsk księcia śląskiego Konrada VII Białego. W trzymiesięcznej kampanii wojska przeszły szlakiem z 1410 roku przez okolice Grunwaldu do Nidzicy i dalej aż pod Elbląg niszcząc okolice w pobliżu których się znajdowały. W wyniku tej kampanii, wielki mistrz Michał Küchmeister zgodził się na ustępstwa wobec Polski, obejmujące możliwość zwrotu kujawskich posiadłości Zakonu, części południowej Pomorza Gdańskiego i ziemi chełmińskiej oraz Żmudzi. Ustępstwa te zostały przez przez Jagiełłę odrzucone ponieważ uznał je za niewystarczające. Siły krzyżackie unikały otwartej walki ukrywając się w warownych zamkach, co spowodowało zawrócenie armii polsko-litewskiej na ziemię chełmińską pod Brodnicę. W wyniku przeciągającego się oblężenia Brodnicy oraz szerzącej się epidemii, a także poparcia Krzyżaków przez stany pruskie w wyniku znacznych zniszczeń dokonanych przez armię podczas jej marszu, Jagiełło przyjął propozycję zawarcia rozejmu, wystosowaną przez legata papieskiego biskupa lozańskiego Jana. Dwuletni rozejm został zawarty 8 października 1414 roku pod Brodnicą. Postanowieniem rozejmu obie strony oddawały swój spór do rozstrzygnięcia papieżowi, Zygmuntowi Luksemburskiemu lub soborowi, który właśnie rozpoczynał obrady w Konstancji. Tym sposobem konflikt Polski i Litwy z Zakonem przeniósł się na forum międzynarodowe i stał się przedmiotem dyskusji hierarchów na Soborze w Konstancji. Termin obowiązywania rozejmu przedłużono aż do 1418 roku, a więc na czas trwania soboru. Powołana tam komisja nie potrafiła go rozstrzygnąć, w związku z tym oddała decyzję sprzyjającemu Krzyżakom Zygmuntowi Luksemburskiemu, co w konsekwencji doprowadziło do wydania 6 grudnia 1420 roku niekorzystnego wyroku i nowej wojny, która rozpoczęła się w 1422 roku.