Romanów (obwód żytomierski): Różnice pomiędzy wersjami

Romanów
Państwo	Ukraina
Obwód	żytomierski
Rejon	romaniwski
Wysokość	238 m n.p.m.
Populacja; • liczba ludności	; 7416; (2020)
Nr kierunkowy	+380 4146
Kod pocztowy	13001-13005
	Położenie na mapie obwodu żytomierskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:20, 5 wrz 2013

Romanów (ukr. Романів, w latach 1933-2003 Дзержинськ – pol. Dzierżyńsk) – osiedle typu miejskiego w obwodzie żytomierskim Ukrainy, siedziba władz rejonu romaniwskiego. Status osiedla typu miejskiego od 1924. Leży przy linii kolejowej Szepetówka-Berdyczów. W 2001 ludność miejscowości liczyła 8262 osoby.

Historia

Miejscowość założona w 1471. Własność Beaty Kościeleckiej, matki Halszki z Ostroga. Prawa miejskie od 1817^[1]. W Romanowie znajdowały się klasztory wizytek, szarytek, jezuitów oraz szkoła dla głuchoniemych^[2]. W XVIII wieku Romanów stał się własnością Kazimierza Ilińskiego herbu Lis, a sama miejscowość siedzibą linii Ilińskich określanej jako "senatorską", w odróżnieniu od młodszej linii na Maniowcach. Józef August Iliński założył w Romanowie młyn parowy oraz wielką fabrykę sukna na 120 warsztatów, sprowadzając do niej rzemieślników z Anglii. Za jego rządów powstała także w Romanowie hodowla koni rasy angielskiej. W XIX wieku Romanów stał się własnością Steckich.

Pałac w Romanowie

Józef August Iliński herbu Lis pod koniec XVIII wieku rozpoczął budowę w Romanowie ogromnego klasycystycznego trzynastoosiowego pałacu z portykiem wspartym na sześciu kolumnach. Wielkością na Kresach dorównywał mu tylko Pałac w Tulczynie. Wnętrza były ozdobione m.in. obrazami "Samarytanka" Łukasza Giordana, "Trzej królowie przy żłobku Chrystusa" Jacopa Bassano, "Charitas" Bartolomea Schidone, "Trzy części świata" Tycjana, "Bitwa" Philipsa Wouwermanna i "Św. Bruno" Lueurea, "Rycerz w pancerzu" Rubensa, "Wniebowstąpienie" Tintoretta, "Kuszenie św. Antoniego" Teniersa, "Pejzaż flamandzki" Swanevelta, "Przechadzka" Wouwermana. Pałac otaczał park dworski, w którym znajdował się trzymetrowy granitowy pomnik w kształcie piramidy, poświęcony pamięci gen. Janusza Ilińskiego poległego w 1792 r. pod Markuszowem. W 2 poł. XIX wieku pałac stał się własnością rodziny Steckich. Wygląd obiektu znany jest jedynie z rycin Teuberta i Wilczyńskiego, ponieważ pałac 5 grudnia 1876 roku całkowicie spłonął, wraz ze znajdującymi się tam kolekcjami. Odbudowy już nie podjęto, a rodzina Steckich przeprowadziła się do dawnego kolegium jezuitów^[3]^[4].

Miejsce urodzenia

Romanów jest miejscem urodzenia:

Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego - polskiego kompozytora,
Józefa Augusta Ilińskiego - generała i dziedzica dóbr,
Włodzimierza Wysockiego - polskiego fotografa i poety, publicysty, wiceprezesa Towarzystwa Technicznego w Kijowie,
Kazimierza Truchanowskiego - polskiego prozaika i tłumacza
Borysa Tarasiuka - polityka ukraińskiego, ministra spraw zagranicznych Ukrainy.

↑ Małgorzata Stępka: W Dzierżyńsku na Ukrainie. Świat Polonii. [dostęp 2010-06-19]. (pol.).
↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 678 August Iliński w Romanowie wprowadził XX Jezuitów, zbudował dla nich kościółek, któryby mógł być ozdobą stolicy; instytut głuchoniemych założył..
↑ http://www.wolhynia.com/pl/content/romanow
↑ Roman Aftanazy "Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej", Tom 5, Województwo wołyńskie", 1994, str. 394-409

Linki zewnętrzne

Romanów (3) nad rz. Leśną, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 721 .
Romanów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
Antoni Urbański Z Czarnego Szlaku i tamtych rubieży, Romanów, str. 96
Олександр Кондратюк, «Романів та родина Ілінських» [1]

[polon-1] Małgorzata Stępka: W Dzierżyńsku na Ukrainie. Świat Polonii. [dostęp 2010-06-19]. (pol.).

[Iwanowski-2] Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 678 August Iliński w Romanowie wprowadził XX Jezuitów, zbudował dla nich kościółek, któryby mógł być ozdobą stolicy; instytut głuchoniemych założył..

[3] ttp://www.wolhynia.com/pl/content/romanow

[4] Roman Aftanazy "Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej", Tom 5, Województwo wołyńskie", 1994, str. 394-409

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 30: / Linia 30: @@
 ==Pałac w Romanowie==
-Józef August Iliński herbu Lis pod koniec XVIII wieku rozpoczął budowę w Romanowie ogromnego klasycystycznego trzynastoosiowego pałacu z portykiem wspartym na sześciu kolumnach. Wielkością na Kresach dorównywał mu tylko Pałac w [[Tulczyn]]ie. Wnętrza były ozdobione m.in. obrazami "Samarytanka" Łukasza Giordana, "Trzej królowie przy żłobku Chrystusa" Jacopa Bassano, "Charitas" Bartolomea Schidone, "Trzy części świata" [[Tycjan]]a, "Bitwa" Philipsa Wouwermanna i "Św. Bruno" Lueurea, "Rycerz w pancerzu" [[Rubens]]a, "Wniebowstąpienie" Tintoretta, "Kuszenie św. Antoniego" [[Teniers]]a, "Pejzaż flamandzki" Swanevelta, "Przechadzka" Wouwermana. Pałac otaczał park dworski, w którym znajdował się trzymetrowy granitowy pomnik w kształcie piramidy, poświęcony pamięci gen. Janusza Ilińskiego poległego w 1792 r. pod Markuszowem. W 2 poł. XIX wieku pałac stał się własnością rodziny Steckich. Wygląd obiektu znany jest jedynie z rycin Teuberta i Wilczyńskiego, ponieważ pałac 5 grudnia 1876 roku całkowicie spłonął, wraz ze znajdującymi się tam kolekcjami. Odbudowy już nie podjęto, a rodzina Steckich przeprowadziła się do dawnego kolegium jezuitów<ref>http://www.wolhynia.com/pl/content/romanow</ref>.
+Józef August Iliński herbu Lis pod koniec XVIII wieku rozpoczął budowę w Romanowie ogromnego klasycystycznego trzynastoosiowego pałacu z portykiem wspartym na sześciu kolumnach. Wielkością na Kresach dorównywał mu tylko Pałac w [[Tulczyn]]ie. Wnętrza były ozdobione m.in. obrazami "Samarytanka" Łukasza Giordana, "Trzej królowie przy żłobku Chrystusa" Jacopa Bassano, "Charitas" Bartolomea Schidone, "Trzy części świata" [[Tycjan]]a, "Bitwa" Philipsa Wouwermanna i "Św. Bruno" Lueurea, "Rycerz w pancerzu" [[Rubens]]a, "Wniebowstąpienie" Tintoretta, "Kuszenie św. Antoniego" [[Teniers]]a, "Pejzaż flamandzki" Swanevelta, "Przechadzka" Wouwermana. Pałac otaczał park dworski, w którym znajdował się trzymetrowy granitowy pomnik w kształcie piramidy, poświęcony pamięci gen. Janusza Ilińskiego poległego w 1792 r. pod Markuszowem. W 2 poł. XIX wieku pałac stał się własnością rodziny Steckich. Wygląd obiektu znany jest jedynie z rycin Teuberta i Wilczyńskiego, ponieważ pałac 5 grudnia 1876 roku całkowicie spłonął, wraz ze znajdującymi się tam kolekcjami. Odbudowy już nie podjęto, a rodzina Steckich przeprowadziła się do dawnego kolegium jezuitów<ref>http://www.wolhynia.com/pl/content/romanow</ref><ref>[[Roman Aftanazy]] "Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej", Tom 5, Województwo wołyńskie", 1994, str. 394-409</ref>.
 ==Miejsce urodzenia==