Herzog & de Meuron: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
→Kariera: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
== Kariera == |
== Kariera == |
||
Herzog i de Meuron założyli wspólne biuro w [[1975]] po jednoczesnym uzyskaniu dyplomów na Konfederacyjnej Akademii Technicznej w [[Zurych]]u ([[Politechnika Federalna w Zurychu|ETHZ]]). Zasłynęli przede wszystkim niekonwencjonalnym podejściem do stosowanych w budownictwie materiałów. |
Herzog i de Meuron założyli wspólne biuro w [[1975]] po jednoczesnym uzyskaniu dyplomów na Konfederacyjnej Akademii Technicznej w [[Zurych]]u ([[Politechnika Federalna w Zurychu|ETHZ]]). Zasłynęli przede wszystkim niekonwencjonalnym podejściem do stosowanych w budownictwie materiałów. W 2001 roku Jacques Herzog i Pierre de Meuron otrzymali [[Nagroda Pritzkera|Nagrodę Pritzkera]], która jest najważniejszym na świecie wyróżnieniem dla architektów<ref>http://www.spiegel.de/international/architectural-wonders-herzog-de-meuron-propose-castle-in-the-sky-for-hamburg-a-360341.html</ref>. W 2006 roku gazeta [[New York Times]] określiła pracownię jako "jedną z najbardziej podziwianych firm architektonicznych na świecie"<ref>http://www.nytimes.com/2006/05/21/magazine/21bejing.html?_r=0</ref>. |
||
== Dzieła == |
== Dzieła == |
Wersja z 12:00, 24 paź 2013
Herzog & de Meuron – szwajcarskie biuro architektoniczne, założone w 1978 w Bazylei przez Jacques'a Herzoga i Pierre'a de Meuron. Dalszymi partnerami w biurze są Harry Gugger, Christine Binswanger, Robert Hösl i Ascan Mergenthaler.
Kariera
Herzog i de Meuron założyli wspólne biuro w 1975 po jednoczesnym uzyskaniu dyplomów na Konfederacyjnej Akademii Technicznej w Zurychu (ETHZ). Zasłynęli przede wszystkim niekonwencjonalnym podejściem do stosowanych w budownictwie materiałów. W 2001 roku Jacques Herzog i Pierre de Meuron otrzymali Nagrodę Pritzkera, która jest najważniejszym na świecie wyróżnieniem dla architektów[1]. W 2006 roku gazeta New York Times określiła pracownię jako "jedną z najbardziej podziwianych firm architektonicznych na świecie"[2].
Dzieła
- Błękitny Dom w Oberwil, 1979–1980
- zakład fotograficzny Frei w Weil am Rhein, 1981–1982
- sala wystawowa Klingental w Bazylei, 1981
- kamienny dom (Casa de Piedra) w Tavole, 1982–1988
- dom dla weterynarza w Dagmersellen, 1983–1984
- dom ze sklejki w Bottmingen, 1984–1985
- budynek mieszkalny w podwórzu (oficyna) na Hebelstraße w Bazylei, 1984–1988
- dom kolekcjonera sztuki w Therwil, 1985–1986
- dom mieszkalno-handlowy Schwitter w Bazylei, 1985–1988
- zespół mieszkaniowy Pilotengasse w Wiedniu-Aspern w dzielnicy 22, 1986–1991
- magazyn firmy Ricola AG w Laufen, 1986–1991
- przebudowa i rozbudowa budynku firmy ubezpieczeniowej SUWA w Bazylei, 1988–1993
- lokomotywownia Auf dem Wolf w Bazylei, 1988–1996
- ośrodek sportowy Pfaffenholz w Saint-Louis, 1989–1993
- galeria sztuki Goetz w Monachium, 1989–1992
- akademik Antipodes I w Dijon, 1990–1992
- dom towarowy i centrala spedycyjna Elsäßertor w Bazylei, 1990–1995
- biblioteka w Paryżu, 1992
- dom mieszkalno-handlowy przy Schützenmattstraße w Bazylei, 1992–1993
- rozbudowa Rjiksmuseum Kröller-Müller w Otterlo, 1992
- budynek Muzeum XX wieku w Monachium, 1992
- Novartis Laboratorium w Bazylei, 1992–1993
- nastawnia nr 4 Auf dem Wolf w Bazylei, 1992–1995
- dom Koechlina w Riehen, 1993–1994
- biblioteka Wyższej Szkoły Zawodowej w Eberswalde, 1993–1996
- biblioteka Uniwersytetu Technicznego w Chociebużu, 1993–2005
- budynek produkcyjny Ricola Europe SA w Brunstatt, 1993–1994
- rewitalizacja urbanistyczna i krajobrazowa terenu Neustädter Feld w Magdeburgu, 1994
- Muzeum Karykatury i Komiksu w Bazylei, 1994–1996
- centrum badawcze Roche w Bazylei, 1994–1997
- projekt banku dla miasta średniej wielkości (Olivetti Project), 1994
- Hypo-Bank przy Junghofstraße we Frankfurcie nad Menem, 1994–1995
- nastawnia centralna w Bazylei, 1994–1998
- dom Fröhlicha w Stuttgarcie, 1995
- dom wielorodzinny przy der Rue des Suisses w Paryżu, 1995–1996
- apteka Szpitala Kantonowego w Bazylei, 1995–1997
- dom i ogród rodziny L. w Szwajcarii, 1995
- dom Lüscher-Rasi w Arlesheim, 1995
- studio Rémy Zaugg w Miluzie, 1995–1997
- winnica Dominus w Napa Valley w Yountville, 1995–1997
- rozbudowa Tate Gallery – Tate Gallery of Modern Art w Londynie, 1995–1999
- centrum kulturalne i teatr w Zurychu, 1996
- muzeum kolekcji Grothe Kunstkiste w Bonn, 1996
- budynek biurowy przy Herrnstraße w Monachium, 1996–2000
- dom Rudina w Leymen, 1997–1998
- rezydencja i kolekcja Kramlicha w Oakville, 1999–2003
- budynek biurowy firmy Ricola AG w Laufen, 2000
- hala wystawowa i galeria handlowa Fünf Höfe w Monachium, 2000–2001
- St.-Jakob-Stadion w Bazylei w 2001
- Muzeum Küppersmühle – kolekcja Grothe w Duisburgu, 2000
- muzeum sztuki Schaulager w Münchenstein koło Bazylei, 2003
- Laban Dance Centre w Deptford Creek w Londynie, 2003
- Walker Art Center w Minneapolis, 1999–2005
- Muzeum De Younga w Golden Gate Park w San Francisco, 1999–2005
- dom towarowy Elsässertor w Bazylei, 2000–2004
- Forum 2004 w Barcelonie, 2000–2004
- rozbudowa galerii sztuki w Aarau, 2001–2003
- Prada Aoyama Epicenter w Tokio, 2001–2003
- stadion Allianz Arena w Monachium-Fröttmaning, 2002–2005
- CaixaForum w Madrycie, 2001–2005
- Hotel Schatzalp w Davos, 2003
- dzielnica Jindong New District w Jinhua City (Chińska Republika Ludowa), 2003–2004
- Stadion Narodowy na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 w Pekinie, 2003–(2007)
- Neue Philharmonie w HafenCity w Hamburg, 2003–(2008)
- rozbudowa St. Jakob-Park na Euro 2008 w Bazylei, 2004–(2008)
- hotel kongresowy Astoria w Lucernie, 2005
- rozbudowa Tate Modern w Londynie w 2005–(2011)
Linki zewnętrzne
Szablon:Laureaci Nagrody Pritzkera Szablon:Laureaci Nagrody Schocka Szablon:Laureaci Nagrody Praemium Imperiale Szablon:Laureaci Nagrody Royal Gold Medal