Giovanni Cini: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii |
drobne merytoryczne, ilustracja |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Jan Lubrański Poznań RB1.JPG|250px|thumb|Wizerunek Jana Lubrańskiego w [[Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu|poznańskiej katedrze]]]] |
|||
'''Jan (Giovanni) Cini ze Sieny''' (ur. między [[1490]] a [[1495]] prawdop. w [[Siena|Sienie]], zm. [[1565]]) – włoski [[renesans]]owy [[architekt]] i [[Rzeźba|rzeźbiarz]], działający w [[Polska|Polsce]] od [[1519]] roku, najprawdopodobniej na zaproszenie [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. |
'''Jan (Giovanni) Cini ze Sieny''' (ur. między [[1490]] a [[1495]] prawdop. w [[Siena|Sienie]], zm. [[1565]]) – włoski [[renesans]]owy [[architekt]] i [[Rzeźba|rzeźbiarz]], działający w [[Polska|Polsce]] od [[1519]] roku, najprawdopodobniej na zaproszenie [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]]. |
||
Od roku [[1529]] współpracownik [[Bartolommeo Berrecci]]ego na [[Wawel]]u. Z Polski wyjechał do Sieny w latach 1529-31. Powrócił do Krakowa gdzie rozpoczął współpracę z [[Bernardino Zanobi de Gianotis]]em i [[Filip z Fiesole|Filipem da Fiesole]]. Pracował między innymi przy przebudowach katedr i pałaców w [[Kraków|Krakowie]], [[Płock]]u, [[Wilno|Wilnie]]. Był współautorem [[Willa Decjusza|Willi Decjusza]] w [[Wola Justowska|Woli Justowskiej]]. Współpracował także z [[Jan Maria Padovano|Janem Marią Padovano]] prawdopodobnie przy ołtarzu głównym w katedrze na Wawelu. |
Od roku [[1529]] współpracownik [[Bartolommeo Berrecci]]ego na [[Wawel]]u. Z Polski wyjechał do Sieny w latach 1529-31. Powrócił do Krakowa gdzie rozpoczął współpracę z [[Bernardino Zanobi de Gianotis]]em i [[Filip z Fiesole|Filipem da Fiesole]]. Pracował między innymi przy przebudowach katedr i pałaców w [[Kraków|Krakowie]], [[Płock]]u, [[Wilno|Wilnie]]. Był współautorem [[Willa Decjusza|Willi Decjusza]] w [[Wola Justowska|Woli Justowskiej]]. Współpracował także z [[Jan Maria Padovano|Janem Marią Padovano]] prawdopodobnie przy ołtarzu głównym w katedrze na Wawelu. |
||
Zachowane dzieła: |
|||
* nagrobek biskupa Stanisława Oleśnickiego w katedrze w Poznaniu (1543) |
|||
* nagrobek biskupa Konarskiego na Wawelu (1521) |
|||
* nagrobek biskupa Jana Lubrańskiego (1522) w katedrze w Poznaniu |
|||
* brązowy nagrobek kanclerza [[Krzysztof Szydłowiecki|Krzysztofa Szydłowieckiego]] (1533-36) w kolegiacie w Opatowie (wespół z Bernardino de Gianotis), fragmentem tego nagrobka jest tzw. ''[[Lament Opatowski]]'' arcydzieło nieznanego współpracownika Jana Ciniego. |
|||
* ołtarz zatorski (1521), którego kamienne fragmenty przechowują Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu |
|||
* drewniany ołtarz z katedry krakowskiej na Wawelu (ok. 1550), obecnie w kościele parafialnym w Bodzentynie |
|||
Niezachowane dzieła: |
|||
* Nowy Pałac przy Zamku Dolnym w Wilnie |
|||
* sklepienie katedry w Wilnie (1545) |
|||
* prace w kościele św. Anny w Wilnie |
|||
* prace przy kościele św. Barbary w Wilnie(1547-54) |
|||
* nagrobek królowej Elżbiety w katedrze w Wilnie, pierwszej żony Zygmunta Augusta (1546-52) |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 17:30, 8 wrz 2014
Jan (Giovanni) Cini ze Sieny (ur. między 1490 a 1495 prawdop. w Sienie, zm. 1565) – włoski renesansowy architekt i rzeźbiarz, działający w Polsce od 1519 roku, najprawdopodobniej na zaproszenie Zygmunta I Starego.
Od roku 1529 współpracownik Bartolommeo Berrecciego na Wawelu. Z Polski wyjechał do Sieny w latach 1529-31. Powrócił do Krakowa gdzie rozpoczął współpracę z Bernardino Zanobi de Gianotisem i Filipem da Fiesole. Pracował między innymi przy przebudowach katedr i pałaców w Krakowie, Płocku, Wilnie. Był współautorem Willi Decjusza w Woli Justowskiej. Współpracował także z Janem Marią Padovano prawdopodobnie przy ołtarzu głównym w katedrze na Wawelu.
Zachowane dzieła:
- nagrobek biskupa Stanisława Oleśnickiego w katedrze w Poznaniu (1543)
- nagrobek biskupa Konarskiego na Wawelu (1521)
- nagrobek biskupa Jana Lubrańskiego (1522) w katedrze w Poznaniu
- brązowy nagrobek kanclerza Krzysztofa Szydłowieckiego (1533-36) w kolegiacie w Opatowie (wespół z Bernardino de Gianotis), fragmentem tego nagrobka jest tzw. Lament Opatowski arcydzieło nieznanego współpracownika Jana Ciniego.
- ołtarz zatorski (1521), którego kamienne fragmenty przechowują Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu
- drewniany ołtarz z katedry krakowskiej na Wawelu (ok. 1550), obecnie w kościele parafialnym w Bodzentynie
Niezachowane dzieła:
- Nowy Pałac przy Zamku Dolnym w Wilnie
- sklepienie katedry w Wilnie (1545)
- prace w kościele św. Anny w Wilnie
- prace przy kościele św. Barbary w Wilnie(1547-54)
- nagrobek królowej Elżbiety w katedrze w Wilnie, pierwszej żony Zygmunta Augusta (1546-52)