Lot międzygwiezdny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Wycofano edycje użytkownika 62.21.50.145 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to MastiBot. |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Warunkiem koniecznym do zrealizowania lotu międzygwiezdnego z Ziemi jest nadanie pojazdowi kosmicznemu trzeciej [[prędkość kosmiczna|prędkości kosmicznej]] (przy starcie z Ziemi jest to minimum 16,7 km/s) i skierowanie go na [[trajektoria ucieczkowa|trajektorię ucieczkową]] z Układu Słonecznego. |
Warunkiem koniecznym do zrealizowania lotu międzygwiezdnego z Ziemi jest nadanie pojazdowi kosmicznemu trzeciej [[prędkość kosmiczna|prędkości kosmicznej]] (przy starcie z Ziemi jest to minimum 16,7 km/s) i skierowanie go na [[trajektoria ucieczkowa|trajektorię ucieczkową]] z Układu Słonecznego. |
||
| ⚫ | |||
III prędkość kosmiczna wynosi około 13,6 km/s względem Ziemi, a nie 16,7 km/s |
|||
| ⚫ | |||
Ze względu na odległości do [[Gwiazdy położone najbliżej Ziemi|najbliższych gwiazd]], rzędu kilku do kilkunastu [[rok świetlny|lat świetlnych]], do odbycia użytecznego lotu międzygwiezdnego wskazane jest użycie pojazdu kosmicznego zdolnego do osiągnięcia [[prędkość|prędkości]] zbliżonych do [[prędkość światła|prędkości światła]]. W historii dotychczasowej eksploracji przestrzeni kosmicznej największą prędkość w czasie swojej misji uzyskała sonda słoneczna [[Helios 2]] wystrzelona w [[1976]]. Sonda skorzystała z [[asysta grawitacyjna|asysty grawitacyjnej]] Słońca, zbliżyła się do niego na około 43 mln km<ref>{{cytuj stronę| url = |
Ze względu na odległości do [[Gwiazdy położone najbliżej Ziemi|najbliższych gwiazd]], rzędu kilku do kilkunastu [[rok świetlny|lat świetlnych]], do odbycia użytecznego lotu międzygwiezdnego wskazane jest użycie pojazdu kosmicznego zdolnego do osiągnięcia [[prędkość|prędkości]] zbliżonych do [[prędkość światła|prędkości światła]]. W historii dotychczasowej eksploracji przestrzeni kosmicznej największą prędkość w czasie swojej misji uzyskała sonda słoneczna [[Helios 2]] wystrzelona w [[1976]]. Sonda skorzystała z [[asysta grawitacyjna|asysty grawitacyjnej]] Słońca, zbliżyła się do niego na około 43 mln km<ref>{{cytuj stronę| url = |
||
http://solarsystem.nasa.gov/missions/profile.cfm?MCode=Helios_02&Display=ReadMore| tytuł = NASA Solar System |data dostępu =2008-08-05| język = en}}</ref> i uzyskała prędkość 70,2 km/s (252 792 km/h)<ref name="pr">Prędkość statku kosmicznego względem Słońca; podane wartości zaktualizowano w grudniu 2009 r.</ref>. Pomimo tego, że prędkość ta może wydawać się znaczna, jest to zaledwie 0,023% prędkości światła. |
http://solarsystem.nasa.gov/missions/profile.cfm?MCode=Helios_02&Display=ReadMore| tytuł = NASA Solar System |data dostępu =2008-08-05| język = en}}</ref> i uzyskała prędkość 70,2 km/s (252 792 km/h)<ref name="pr">Prędkość statku kosmicznego względem Słońca; podane wartości zaktualizowano w grudniu 2009 r.</ref>. Pomimo tego, że prędkość ta może wydawać się znaczna, jest to zaledwie 0,023% prędkości światła. |
||
Wersja z 13:06, 22 gru 2014
Lot międzygwiezdny albo międzygwiazdowy – lot statku kosmicznego w przestrzeni międzygwiazdowej, zwłaszcza z Układu Słonecznego (z Ziemi) w okolice innych gwiazd niż Słońce.
Warunkiem koniecznym do zrealizowania lotu międzygwiezdnego z Ziemi jest nadanie pojazdowi kosmicznemu trzeciej prędkości kosmicznej (przy starcie z Ziemi jest to minimum 16,7 km/s) i skierowanie go na trajektorię ucieczkową z Układu Słonecznego.
Prędkość w locie międzygwiezdnym
Ze względu na odległości do najbliższych gwiazd, rzędu kilku do kilkunastu lat świetlnych, do odbycia użytecznego lotu międzygwiezdnego wskazane jest użycie pojazdu kosmicznego zdolnego do osiągnięcia prędkości zbliżonych do prędkości światła. W historii dotychczasowej eksploracji przestrzeni kosmicznej największą prędkość w czasie swojej misji uzyskała sonda słoneczna Helios 2 wystrzelona w 1976. Sonda skorzystała z asysty grawitacyjnej Słońca, zbliżyła się do niego na około 43 mln km[1] i uzyskała prędkość 70,2 km/s (252 792 km/h)[2]. Pomimo tego, że prędkość ta może wydawać się znaczna, jest to zaledwie 0,023% prędkości światła.
Proxima Centauri jest gwiazdą położoną najbliżej Układu Słonecznego. Odległość do niej wynosi 4,22 lat świetlnych, czyli około 40 bilionów kilometrów.
Czas lotu w okolice Proximy Centauri z wybranymi prędkościami byłby następujący:
| Prędkość (km/s)[2] |
Prędkość (km/h)[2] |
% prędkości światła | Czas lotu w jedną stronę (lat ziemskich) |
|---|---|---|---|
| 17 | 61 200 | 0,006 | 74 tys. |
| 70 | 252 000 | 0,023 | 18 tys. |
| 3 000 | 10,8 mln | 1 | 422 |
| 100 tys. | 360 mln | 33 | 13 |
| 150 tys. | 540 mln | 50 | 8 |
| 278 tys. | 1 mld | 92,6 | 5 |
Dla rzeczywistej misji czas ten byłby dłuższy, ze względu na konieczność przyspieszania i zmniejszania prędkości przed celem lotu.
Utrudnienia w locie międzygwiezdnym
Zagrożeniem dla statku kosmicznego poruszającego z prędkością zbliżoną do prędkości światła jest niebezpieczeństwo jego zniszczenia ze względu na występowanie niełatwych do wykrycia obłoków pyłu, plazmy albo ciemnej materii. Przemieszczanie się statku kosmicznego z olbrzymimi prędkościami wiąże się także z utrudnieniami w nawigacji i utrudnia zmiany trajektorii. Poważny problem stanowi zagadnienie komunikacji załogi statku kosmicznego z Ziemią. Praktyczna realizacja efektywnych lotów międzygwiezdnych, choćby bezzałogowych sond - nawet w momencie dysponowania odpowiednim napędem - będzie trafiać na duże trudności. W przypadku lotu międzygwiezdnego z udziałem człowieka dochodzi także ograniczona wytrzymałość organizmu ludzkiego w skrajnie trudnych warunkach. Szczególnie niekorzystne jest promieniowanie kosmiczne, długotrwała izolacja, zakłócenie rytmu dobowego.
Pojazdy kosmiczne odbywające lot międzygwiezdny
W chwili obecnej pięć pojazdów kosmicznych jest na trajektorii ucieczkowej i bezpowrotnie opuści Układ Słoneczny.
| Nazwa pojazdu kosmicznego | Data startu z Ziemi |
Przerwanie kontaktu z Ziemią |
Prędkość[2] | Kierunek ruchu | Czas dotarcia w okolice najbliższego obiektu[3] |
|---|---|---|---|---|---|
| Pioneer 10 | 3 marca 1972 | 23 stycznia 2003 | 12,1 km/s (2,55 j.a./rok)[4] | gwiazda Aldebaran | ponad 2 mln lat[5] |
| Pioneer 11 | 6 kwietnia 1973 | 24 listopada 1995 | 11,4 km/s (2,42 j.a./rok)[4] | gwiazda lambda Aquilae[6][5] | 4 mln lat[6][5] |
| Voyager 2 | 20 sierpnia 1977 | sonda aktywna | 15,5 km/s (3,27 j.a./rok)[4] | gwiazda Ross 248 gwiazda Syriusz |
38,2 tys. lat 296 tys. lat[7][8] |
| Voyager 1 | 5 września 1977 | sonda aktywna | 17,1 km/s, (3,60 j.a./rok)[4] | gwiazda Gliese 445 | 38,3 tys. lat[8] |
| New Horizons | 19 stycznia 2006 | sonda aktywna | 16,6 km/s, (3,50 j.a./rok)[4][9] | Pluton[10] | 9 lat |
Zobacz też
- Płytka Pioneera
- Voyager Golden Record
- Projekt Longshot
- Lot międzygalaktyczny
- Teleporter międzygwiezdny
- ↑ NASA Solar System. [dostęp 2008-08-05]. (ang.).
- ↑ a b c d Prędkość statku kosmicznego względem Słońca; podane wartości zaktualizowano w grudniu 2009 r.
- ↑ Czas mierzony od momentu startu z Ziemi
- ↑ a b c d e Spacecraft escaping the Solar System; Heavens-Above GmbH
- ↑ a b c NASA - The Pioneer Missions. [dostęp 2009-12-27]. (ang.).
- ↑ a b Don Savage, Ann Hutchison: Pioneer 11 to End Operations after Epic Career. [w:] Release: 95-163 [on-line]. NASA, 1995-09-25. [dostęp 2012-09-14]. (ang.).
- ↑ The Voyager Neptune travel guide. NASA, JPL, 1989-06-01. (ang.). (str. 175)
- ↑ a b NASA: Voyager -Interstellar Mission. [dostęp 2009-12-26]. (ang.).
- ↑ Jest to obecna prędkość sondy, która w trakcie opuszczania Układu Słonecznego ulegnie zmniejszeniu ze względu na grawitację Słońca do około 13 km/s
- ↑ New Horizons Web Site Po minięciu Plutona New Horizons zostanie skierowana w nieustalonym jeszcze kierunku celem badania obiektów Pasa Kuipera
Bibliografia
- Kopernik, astronomia, astronautyka. Przewodnik encyklopedyczny. pod red. Włodzimierza Zonna, Warszawa, PWN, 1973.
- 1000 słów o rakiecie i kosmosie pod red. J. Domański, Wyd. MON, Warszawa 1976