Stanisław Sierakowski (opat): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m uzupełnienie |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Stanisław Sierakowski [[Benedyktyni|OSB]]''', ''Stanisław Sierakowski z Bogusławic [[Herb szlachecki|herbu]] [[Ogończyk (herb szlachecki)|Ogończyk]]'' (ur. w Bogusławicach, zm. [[30 maja]]{{odn|Bartoszewicz|s=}} [[1662]] na [[Sanktuarium na Świętym Krzyżu|Świętym Krzyżu]]) syn Marcina Sierakowskiego kasztelana inowrocławskiego, starosty przedeckiego i Anny Zielińskiej kasztelanki gdańskiej z domu Kostrzanka{{odn|Niesiecki|s=366}} |
'''Stanisław Sierakowski [[Benedyktyni|OSB]]''', ''Stanisław Sierakowski z Bogusławic [[Herb szlachecki|herbu]] [[Ogończyk (herb szlachecki)|Ogończyk]]'' (ur. w Bogusławicach, zm. [[30 maja]]{{odn|Bartoszewicz|s=}} [[1662]] na [[Sanktuarium na Świętym Krzyżu|Świętym Krzyżu]]) syn Marcina Sierakowskiego kasztelana inowrocławskiego, starosty przedeckiego i Anny Zielińskiej kasztelanki gdańskiej z domu Kostrzanka{{odn|Niesiecki|s=366}} – sekretarz króla Polski [[Władysław IV Waza|Wadysława IV]], od [[1636]] [[opat komendatoryjny]] [[klasztor]]u [[benedyktyni|benedyktynów]] na [[Sanktuarium na Świętym Krzyżu|Świętym Krzyżu]]. Studiował w [[Kraków|Krakowie]] i [[Uniwersytet Padewski|Padwie]]. |
||
Dbał o rozwój opactwa i ośrodka pielgrzymek do [[Świętokrzyskie relikwie drzewa krzyża świętego|Relikwii Krzyża Świętego]], nawiązanie związków z klasztorem na [[Monte Cassino]]. |
Dbał o rozwój opactwa i ośrodka pielgrzymek do [[Świętokrzyskie relikwie drzewa krzyża świętego|Relikwii Krzyża Świętego]], nawiązanie związków z klasztorem na [[Monte Cassino]]. W 1643 roku rozpoczął restaurację i przebudowę w stylu wczesnobarokowym kościoła i klasztoru na Świętym Krzyżu<ref>[[Adam Miłobędzki]] "Architektura polska XVII wieku", PWN, Warszawa 1980, s.343</ref>. Zajmował się też fundacją nowych opactw benedyktynów w [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkim Księstwie Litewskim]]. Posiadał własny księgozbiór, dbał o jego powiększanie oraz o powiększanie biblioteki klasztornej<ref>{{cytuj stronę| url = http://sbc.wbp.kielce.pl/Content/1031/slady/1.htm| tytuł = Stanisław Sierakowski z Bogusławic (zm. 1662)| data dostępu = 2010-09-16| autor = | opublikowany = [http://sbc.wbp.kielce.pl Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach]| praca = | data = | język = pl}}</ref>. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 10:53, 25 mar 2015
| ||
Miejsce urodzenia |
Bogusławice | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
sekretarz króla Polski Wadysława IV | ||
Okres sprawowania |
przed 1636 | |
opat komendatoryjny klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu | ||
Okres sprawowania |
w latach 1636 – 1662 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Inkardynacja |
Stanisław Sierakowski OSB, Stanisław Sierakowski z Bogusławic herbu Ogończyk (ur. w Bogusławicach, zm. 30 maja[1] 1662 na Świętym Krzyżu) syn Marcina Sierakowskiego kasztelana inowrocławskiego, starosty przedeckiego i Anny Zielińskiej kasztelanki gdańskiej z domu Kostrzanka[2] – sekretarz króla Polski Wadysława IV, od 1636 opat komendatoryjny klasztoru benedyktynów na Świętym Krzyżu. Studiował w Krakowie i Padwie.
Dbał o rozwój opactwa i ośrodka pielgrzymek do Relikwii Krzyża Świętego, nawiązanie związków z klasztorem na Monte Cassino. W 1643 roku rozpoczął restaurację i przebudowę w stylu wczesnobarokowym kościoła i klasztoru na Świętym Krzyżu[3]. Zajmował się też fundacją nowych opactw benedyktynów w Wielkim Księstwie Litewskim. Posiadał własny księgozbiór, dbał o jego powiększanie oraz o powiększanie biblioteki klasztornej[4].
- ↑ Bartoszewicz ↓.
- ↑ Niesiecki ↓, s. 366.
- ↑ Adam Miłobędzki "Architektura polska XVII wieku", PWN, Warszawa 1980, s.343
- ↑ Stanisław Sierakowski z Bogusławic (zm. 1662). Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach. [dostęp 2010-09-16]. (pol.).
Bibliografia
- Marek Derwich Sierakowski Stanisław z Bogusławic h. Ogończyk (zm. 1662), opat komendatoryjny świętokrzyski [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. 37. Warszawa-Kraków: 1996. ISBN 83-04-03291-0. ss. 302-303
- Julian Bartoszewicz. Kościół i klasztor świętokrzyski na Łysej Górze. „Tygodnik Ilustrowany”. 22 (I), s. 185-187, 1860-02-25 (1860-02-13 wg kalendarza juliańskiego). Warszawa.
- Kasper Niesiecki: Herbarz Polski. Wyd. Jana Nepomucena Bobrowicza. T. VII.