Puźniki: Różnice pomiędzy wersjami

Puźniki
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	monasterzyski
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:42, 28 wrz 2017

Puźniki^[1], Pużniki – nieistniejąca obecnie wieś na Ukrainie w rejonie monasterzyskim obwodu tarnopolskiego. Dawniej wieś sołecka na obszarze dzisiejszej Ukrainy, w dawnej gminie Koropiec (powiat buczacki) w województwie tarnopolskim, położona na północ od Koropca.

Współcześnie (2008 rok) wieś jest całkowicie wyludniona i porośnięta lasem. Zniszczeniu uległa zabudowa Puźnik, rozebrano kościół i dawną plebanię. Zachowały się niektóre nagrobki na cmentarzu i kapliczka, widoczne pozostałości studzien^[2].

Saletyni w Puźnikach 1905-21

W lipcu 1905 r. abp Józef Bilczewski powierzył saletynom parafię w Puźnikach, którą objęli kanonicznie 17 sierpnia 1905 r. Proboszczem został Gabriel Vanroth. Do pomocy miał wikariusza Franciszka Schnydera. Sukcesywnie dołączali do nich kolejni bracia. 30 listopada 1905 r. władze zakonu otworzyły w Puźnikach pierwszy dom zakonny saletynów w Polsce z Gabrielem Vanrothem jako przełożonym. Krótkotrwale istniała w Puźnikach także Szkoła Apostolska saletynów, jednak z powodu złych warunków lokalowych została przeniesiona do Dębowca. 12 maja 1921 r. saletyni zakończyli pracę duszpasterską w Puźnikach^[3].

Historia

W 1921 roku wieś liczyła 833 mieszkańców^[4].

Według wspomnień byłych mieszkańców wsi podczas pierwszej okupacji radzieckiej, 10 lutego 1940 roku NKWD zesłało na Syberię 6 rodzin osadników cywilnych, około 40 osób. W późniejszym czasie aresztowano i deportowano jeszcze kilku Polaków^[5].

W nocy z 12 na 13 lutego 1945 mieszkańcy wsi zostali wymordowani przez kureń UPA pod dowództwem Petra Chamczuka «Bystrego», a zabudowania spalone. W dniu 11 września 2008 w Ratowicach poświęcono pomnik pamięci pomordowanych w 1945 mieszkańcom Puźnik i Zalesia Koropieckiego^[6].

Osobny artykuł: Zbrodnia w Puźnikach.

W czerwcu 1945 ocalałych mieszkańców Puźnik przesiedlono do Niemysłowic koło Prudnika i Ratowic koło Wrocławia. We wsi pozostało kilka rodzin ukraińskich, mieszanych i kilku Polaków, którzy mieszkali w niezniszczonych domach. W 1946 roku władze osiedliły w Puźnikach kilkanaście rodzin łemkowskich i ukraińskich z Polski. Budynek plebanii adaptowano pod szkołę podstawową. W 1949 władze radzieckie zlikwidowały wieś^[5].

Urodzeni

Aniela Krzywoń - urodziła się w Puźnikach.

↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 631
↑ Zagłada Puźnik. rp.pl, 2008-07-10. [dostęp 2014-12-28]. (pol.).
↑ O nas. www.saletyni.pl. [dostęp 2014-12-30].
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XV. Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 7.
↑ ^a ^b Henryk Komański, Szczepan Siekierka, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946”, Wrocław 2006, ISBN 83-89684-61-6, s.657, 666
↑ Zalesie (4) Koropieckie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 340 .

Bibliografia

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, Warszawa, 1880-1902, s. 325.

Linki zewnętrzne

Puźniki (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 325 .
Zagłada Puźnik
Puźniki na mapie

[1] Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 631

[2] Zagłada Puźnik. rp.pl, 2008-07-10. [dostęp 2014-12-28]. (pol.).

[saletyni-3] O nas. www.saletyni.pl. [dostęp 2014-12-30].

[skorowidz-4] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom XV. Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923, s. 7.

[komanski-5] Henryk Komański, Szczepan Siekierka, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946”, Wrocław 2006, ISBN 83-89684-61-6, s.657, 666

[6] Zalesie (4) Koropieckie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 340 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 36: / Linia 36: @@
 Według wspomnień byłych mieszkańców wsi podczas pierwszej okupacji radzieckiej, 10 lutego 1940 roku [[NKWD]] zesłało na Syberię 6 rodzin osadników cywilnych, około 40 osób. W późniejszym czasie aresztowano i deportowano jeszcze kilku Polaków<ref name=komanski/>.
-W nocy z 12 na 13 lutego 1945 wieś została spalona przez kureń [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] pod dowództwem Petra Chamczuka «Bystrego», sprawcy dokonali również mordu na mieszkańcach. 11 września 2008 w Ratowicach poświęcono pomnik pamięci pomordowanych w 1945 mieszkańcom Puźnik i [[Zalesie Koropieckie|Zalesia Koropieckiego]]<ref>{{SgKP|XIV|340|Zalesie (4) Koropieckie}}</ref>.
+W nocy z 12 na 13 lutego 1945 mieszkańcy wsi zostali wymordowani przez kureń [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] pod dowództwem Petra Chamczuka «Bystrego», a zabudowania spalone. W dniu 11 września 2008 w Ratowicach poświęcono pomnik pamięci pomordowanych w 1945 mieszkańcom Puźnik i [[Zbrodnia w Zalesiu Koropieckim|Zalesia Koropieckiego]]<ref>{{SgKP|XIV|340|Zalesie (4) Koropieckie}}</ref>.
 {{Osobny artykuł|Zbrodnia w Puźnikach}}