Nadrowia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
dod. sekcję |
ilustracja |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Prussian clans 13th century.png|thumb|330px|Krainy Prus]] |
[[Plik:Prussian clans 13th century.png|thumb|330px|Krainy Prus]] |
||
[[Plik:Medieval Baltic Tribes.jpg|thumb|330px|Nadrowia w średniowieczu]] |
|||
'''Nadrowia''' – kraina [[Prusowie|pruska]] znajdująca się na wschód od dolnego [[Niemen|Niemna]] w dorzeczu [[Pregoła|Pregoły]]. Została wymieniona w kronice [[Piotr z Dusburga|Piotra z Dusburga]]. Jej nazwa nie jest wyjaśniona. W Nadrowii, w miejscowości [[Romowe]] mieścił się najważniejszy ośrodek kultu religijnego pogańskich [[Prusy (państwo)|Prusów]]. Mieszkał tam [[kapłan]] [[Kriwe]] nazwany w [[kronika Dusburga|kronice Dusburga]] [[Pruski papież|"pruskim papieżem"]]. Podbój Nadrowii rozpoczęli [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]] w [[1255]] r., jednak Nadrowowie poddali się dopiero po upadku swego głównego gródu [[Kamsvik]]a w [[1275]] r. |
'''Nadrowia''' – kraina [[Prusowie|pruska]] znajdująca się na wschód od dolnego [[Niemen|Niemna]] w dorzeczu [[Pregoła|Pregoły]]. Została wymieniona w kronice [[Piotr z Dusburga|Piotra z Dusburga]]. Jej nazwa nie jest wyjaśniona. W Nadrowii, w miejscowości [[Romowe]] mieścił się najważniejszy ośrodek kultu religijnego pogańskich [[Prusy (państwo)|Prusów]]. Mieszkał tam [[kapłan]] [[Kriwe]] nazwany w [[kronika Dusburga|kronice Dusburga]] [[Pruski papież|"pruskim papieżem"]]. Podbój Nadrowii rozpoczęli [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]] w [[1255]] r., jednak Nadrowowie poddali się dopiero po upadku swego głównego gródu [[Kamsvik]]a w [[1275]] r. |
||
Wersja z 16:38, 21 gru 2017
Nadrowia – kraina pruska znajdująca się na wschód od dolnego Niemna w dorzeczu Pregoły. Została wymieniona w kronice Piotra z Dusburga. Jej nazwa nie jest wyjaśniona. W Nadrowii, w miejscowości Romowe mieścił się najważniejszy ośrodek kultu religijnego pogańskich Prusów. Mieszkał tam kapłan Kriwe nazwany w kronice Dusburga "pruskim papieżem". Podbój Nadrowii rozpoczęli Krzyżacy w 1255 r., jednak Nadrowowie poddali się dopiero po upadku swego głównego gródu Kamsvika w 1275 r.
Tak zdławienie oporu Nadrowów opisał Piotr z Dusburga w Kronice ziemi Pruskiej, Toruń 2004.:
(...) mistrz z wielkim wojskiem przemierzył ziemię Nadrowii niszcząc ją ogniem i grabieżą, i kiedy podszedł do zamku Kaminiswika położonego nad rzeką Arse ( dopływ strumienia Wicianki dopływu Węgorapy – przypisek autora notatki M.G. ), i w odpowiedni sposób przygotował to wszystko, co jest niezbędne do przeprowadzenia szturmu, ruszył na zamek. Po każdej ze stron wielu odniosło rany, ponieważ we wspomnianym zamku było dwustu mężów biegłych w posługiwaniu się bronią. W końcu po długiej walce, jaka rozgorzała pomiędzy nimi, toczonej wśród wielu przeszkód, bracia siłą wdarli się do środka. Następnie wymordowali wszystkich wymienionych wyżej mężczyzn, zaś kobiety i dzieci wraz z nieprzebranym łupem uprowadzili ze sobą, a sam zamek spalili do szczętu (...).
Ziemie Nadrowii rozdzielili Krzyżacy pomiędzy komturie w Królewcu i Ragnecie.