Test Bechdel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Wystarczy jedna liczba mnoga jednego słowa. Powtarzanie się jest głupie. |
m szablon |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
# dotyczącą czegoś innego niż mężczyźni. |
# dotyczącą czegoś innego niż mężczyźni. |
||
Według mediów zajmujących się filmem oraz społeczności tworzonych przez użytkowników baz filmowych, jedynie około połowy filmów spełnia te kryteria. |
Według mediów zajmujących się filmem oraz społeczności tworzonych przez użytkowników baz filmowych, jedynie około połowy filmów spełnia te kryteria{{fakt}}. |
||
W żartobliwej formie test pojawił się po raz pierwszy, w komiksie rysowniczki [[Alison Bechdel]] ''Dykes to Watch Out For''<ref name=":0" /> z [[1985]] roku. Sama Bechdel preferuje nazwę test Bechdel-Wallace – Liz Wallace to przyjaciółka Bechdel, która wymyśliła koncepcję testu. |
W żartobliwej formie test pojawił się po raz pierwszy, w komiksie rysowniczki [[Alison Bechdel]] ''Dykes to Watch Out For''<ref name=":0" /> z [[1985]] roku. Sama Bechdel preferuje nazwę test Bechdel-Wallace – Liz Wallace to przyjaciółka Bechdel, która wymyśliła koncepcję testu. |
||
Wersja z 06:52, 27 kwi 2021
Test Bechdel, znany również jako test Bechdel-Wallace jest używany jako wskaźnik aktywnej obecności kobiet w treściach kultury. Często stosowany w celu pokazania braku równości między płciami wynikający z seksizmu.
Aby zaliczyć test, film (lub inne dzieło) musi spełnić trzy warunki[1]:
- Muszą pojawić się co najmniej dwie (posiadające imię) postacie kobiece,
- które prowadzą ze sobą rozmowę,
- dotyczącą czegoś innego niż mężczyźni.
Według mediów zajmujących się filmem oraz społeczności tworzonych przez użytkowników baz filmowych, jedynie około połowy filmów spełnia te kryteria[potrzebny przypis].
W żartobliwej formie test pojawił się po raz pierwszy, w komiksie rysowniczki Alison Bechdel Dykes to Watch Out For[1] z 1985 roku. Sama Bechdel preferuje nazwę test Bechdel-Wallace – Liz Wallace to przyjaciółka Bechdel, która wymyśliła koncepcję testu.
Alison Bechdel, w artykule „Testy”, napisała, że jest pewna, iż Liz Wallace inspirowała się fragmentem książki Virginii Woolf, Własny pokój, z 1929 roku[2].
Przypisy
- ↑ a b Emilia Dłużewska, „Wojenne dziewczyny”, morowe panny, „żołnierki wyklęte”. Czy poppatriotyzm potrzebuje bohaterek? [online], Gazeta Wyborcza, 27 marca 2017 [dostęp 2017-03-29] (pol.).
- ↑ Testy. Dykes to Watch out for, 2013-11-08. [dostęp 2020-04-07]. (ang.).
Bibliografia
- Kinga Dunin, Test bechdel. apel do recenzentów filmowych dziennika opinii [online], Krytyka Polityczna, 1 kwietnia 2015 [dostęp 2020-04-07] (pol.).
- Tomasz Baliszewski, „Gwiezdne wojny” i „Pulp fiction” to seksistowskie filmy? Nie przechodzą testu Bechdel [online], NaTemat.pl, 6 listopada 2013 (pol.).
- Równość w kinie [online], Tacy sami [zarchiwizowane z adresu 2015-10-06] (pol.).
- Dziewczyny i kobiety [online], Na ekranie (pol.).
- Paweł Kośmiński, „Harry Potter” i „Gwiezdne wojny” seksistowskie – Szwecja rozprawia się z uprzedzeniami w filmach [online], Gazeta Wyborcza, 6 listopada 2013 [zarchiwizowane z adresu 2015-11-06] (pol.).
- Szwedzkie kina przeciw stereotypom płciowym – klasyfikacja według testu Bechdel, Ola Sochańska (tłum.), Codziennik feministyczny (pol.).