Przejdź do zawartości

Szambelan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa kursywy
bez źródła
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 1: Linia 1:
{{Zasięg geograficzny}}
{{Zasięg geograficzny}}
'''Szambelan''' ([[język francuski|fr.]] ''chambellan,'' [[Łacina|łac]]. ''cambellanus'' lub ''cambrerius'') – wysoki urzędnik dworski, pełniący swą służbę na pokojach panującego<ref>[[Joachim Stefan Bartoszewicz|Joachim Bartoszewicz]]: [http://rcin.org.pl/Content/42865/WA004_50233_U37174_Bart-Podrecznik_oh.pdf ''Podręczny słownik polityczny. Do użytku posłów, urzędników państwowych, członków ciał samorządowych i wyborców''], s. 749.</ref>.
'''Szambelan''' ([[język francuski|fr.]] ''chambellan'') – wysoki urzędnik dworski, pełniący swą służbę na pokojach panującego<ref>[[Joachim Stefan Bartoszewicz|Joachim Bartoszewicz]]: [http://rcin.org.pl/Content/42865/WA004_50233_U37174_Bart-Podrecznik_oh.pdf ''Podręczny słownik polityczny. Do użytku posłów, urzędników państwowych, członków ciał samorządowych i wyborców''], s. 749.</ref>.


Początkowo był to wysoko usytuowany [[urzędnik]] na dworze [[Królestwo Francji (987–1791)|francuskim]], następnie pozycja ta przyjęła się również na wielu innych dworach europejskich. Tytuł szambelana był nadawany także w monarchii [[Austro-Węgry|austro-węgierskiej]] jako jeden z [[Tytuły szlacheckie|tytułów arystokratycznych]], w celu zjednania [[arystokracja|arystokracji]] monarchii.
Historycznie szambelan nadzorował organizację spraw wewnętrznych i często był także odpowiedzialny za przyjmowanie i wypłacanie pieniędzy przechowywanych w komnatach królewskich. Stanowisko to było zwykle nadawane jako zaszczyt dla wysokiego rangą członka szlachty lub duchowieństwa, często ulubieńca królewskiego. Cesarze rzymscy nadawali tym urzędnikom tytuł ''cubeularius''. Szambelan Świętego Kościoła Rzymskiego cieszy się bardzo rozległymi uprawnieniami, mając pod swoją opieką dochody papieskiego domu. Na znak swej godności szambelanowie nosili klucz, który w XVII wieku często był posrebrzany i faktycznie pasował do zamków drzwi komnat. Od XVIII wieku stał się jedynie symboliczną, choć wspaniałą odznaką rangi z pozłacanego brązu. W wielu krajach istnieją ceremonialne stanowiska związane z domem władcy.


== Szambelani w Polsce ==
== Szambelani w Polsce ==
W [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]] odpowiednikiem szambelana był [[podkomorzy]]. Tytuł szambelana pojawia się dopiero w czasach panowania [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]], a upowszechniony został przez [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] jako tytuł przede wszystkim honorowy.
Do [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]] przeniesiony w czasach panowania [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]], a upowszechniony został przez [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] jako tytuł przede wszystkim honorowy.


Za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego szambelanami byli m.in.:
Za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego szambelanami byli m.in.:

Wersja z 07:53, 16 cze 2023

Szambelan (fr. chambellan) – wysoki urzędnik dworski, pełniący swą służbę na pokojach panującego[1].

Początkowo był to wysoko usytuowany urzędnik na dworze francuskim, następnie pozycja ta przyjęła się również na wielu innych dworach europejskich. Tytuł szambelana był nadawany także w monarchii austro-węgierskiej jako jeden z tytułów arystokratycznych, w celu zjednania arystokracji monarchii.

Szambelani w Polsce

Do Rzeczypospolitej Obojga Narodów przeniesiony w czasach panowania Jana III Sobieskiego, a upowszechniony został przez Stanisława Augusta Poniatowskiego jako tytuł przede wszystkim honorowy.

Za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego szambelanami byli m.in.:

Zobacz też

Przypisy

  1. Joachim Bartoszewicz: Podręczny słownik polityczny. Do użytku posłów, urzędników państwowych, członków ciał samorządowych i wyborców, s. 749.
  2. A. Haratym, Józef Szczytt Niemirowicz, [w:] Polski Słownik Biograficzny, T. 47, 2011, s. 561–563.
  3. Polski Słownik Biograficzny, „Feliks Szymon Szymanowski (1791-1867)”, Małgorzata Osiecka, Tom L/1. zeszyt 204, Warszawa-Kraków. Polska Akademia Nauk, 2014, ISBN 978-83-63352-36-3. s. 58.
  4. Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VII. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-85327-70-3, s. 110–111.
  5. Maciej Wolicki de Komorze h. Nabram (Waldorf) [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-02-28].
  6. Просмотр документа – dlib.rsl.ru [online], dlib.rsl.ru [dostęp 2017-11-26] (ros.).
  7. Kalendarzyk narodowy y obcy: na rok pański ... 1792, 2, 1792 [dostęp 2016-09-12] (pol.).
  8. Marian Żychowski: Ludwig Mierosławski 1814 – 1878. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 31.
  9. Marcin Leżeński h. Nałęcz [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-11-14].