Injac Zamputi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 73560608 autorstwa 159.205.32.25 (dyskusja) Znaczniki: Anulowanie edycji Wycofane |
m rv - przywrócono starsza wersję Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
==Życie prywatne== |
==Życie prywatne== |
||
Jego dziadkiem był lekarz Giuseppe Zamputti (zm. 1900), w 1870 roku uciekł on z Włoch do należącej wówczas do [[Imperium Osmańskie]]go Albanii, zamieszkując kolejno [[Kavajë]], [[Durrës]] i [[Szkodra|Szkodrę]]<ref name="gazeta">{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20161004152600/http://gazeta55.al/shkolla-historiografike-qe-na-la-injac-zamputti/|tytuł=SHKOLLA HISTORIOGRAFIKE QË NA LA INJAC ZAMPUTTI|autor=Kastriot Marku|opublikowany=gazeta55.al|data=2016-10-03|język=sq|data dostępu=2016-10-04}}</ref>. Poślubił w Kavajë pochodzącą z [[Raguza|Raguzy]] Luigjianę Račić, z tego związku urodził się Injac Romolo (1876–1911); ten pracował jako urzędnik pocztowy we włoskim konsulacie w [[Szkodra|Szkodrze]] |
Jego dziadkiem był lekarz Giuseppe Zamputti (zm. 1900), w 1870 roku uciekł on z Włoch do należącej wówczas do [[Imperium Osmańskie]]go Albanii, zamieszkując kolejno [[Kavajë]], [[Durrës]] i [[Szkodra|Szkodrę]]<ref name="gazeta">{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20161004152600/http://gazeta55.al/shkolla-historiografike-qe-na-la-injac-zamputti/|tytuł=SHKOLLA HISTORIOGRAFIKE QË NA LA INJAC ZAMPUTTI|autor=Kastriot Marku|opublikowany=gazeta55.al|data=2016-10-03|język=sq|data dostępu=2016-10-04}}</ref>. Poślubił w Kavajë pochodzącą z [[Raguza|Raguzy]] Luigjianę Račić, z tego związku urodził się Injac Romolo (1876–1911); ten pracował jako urzędnik pocztowy we włoskim konsulacie w [[Szkodra|Szkodrze]], poślubił Ninę Temal, z którą miał dwie córki i syna Injaciego{{r|gazeta}}. |
||
W 1937 roku Injac Zamputi poślubił kobietę o imieniu Roza, z którą miał 5 córek i 1 syna{{r|gazeta}} |
W 1937 roku Injac Zamputi poślubił kobietę o imieniu Roza, z którą miał 5 córek i 1 syna{{r|gazeta}}. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[kolonoskopia]] |
|||
* [[zaparcie]] |
|||
==Przypisy== |
==Przypisy== |
Wersja z 02:02, 21 kwi 2024
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel, pisarz, tłumacz, redaktor |
doktor nauk politologicznych | |
Specjalność: politologia | |
Alma Mater | |
praca zawodowa |
Injac Zamputi lub Injac Zamputti (wł. Ignazio Zamputti; 12 lutego 1910 w Szkodrze, zm. 28 lutego 1998 w Tivoli) – albański politolog i mediewista pochodzenia włosko-chorwackiego, doktor nauk politologicznych. Jego prace naukowe ukazywały się w albańskich czasopismach naukowch[1].
Życiorys
Pobierał naukę w Kolegium Jezuickim w Szkodrze, gdzie wykazywał się wysokimi wynikami w nauce, aktywnie uczestniczył także w przedstawieniach teatralnych; następnie nauczał przez 6 lat w tejże szkole[1]. Pracował także jako publicysta oraz krytyk literacki dla czasopism Leka, Cirka, Kumbona e së diellës, Lajmëtari i Zemers T’ Jezu Krishtit oraz Shkëndija; swoje publikacje podpisywał swoim nazwiskiem lub jednym z dwunastu pseudonimów, m.in. Ales, Notarios, Pol-iglota, Rosea, Sila, Sirena, Stal, Z i Zeta oraz R.N.[1] Po włoskiej inwazji na Albanię był redaktorem włoskojęzycznej sekcji czasopisma Rinija Fashiste[2], a w latach 1941–1944 redagował czasopismo Leka[3].
Ukończył studia doktorskie na Uniwersytecie w Trieście[1]. W 1945 roku pełnił funkcję kierownika Domu Kultury w Szkodrze, a w latach 1946–1948 pracował w liceum w Gjirokastrze[1]. Poświęcił się następnie karierze pisarskiej; w latach 50. i 60. napisał trzy dramaty, melodramat, dwa długie opowiadania oraz wiersz o tematyce historycznej, jednak władze nie zezwoliły na ich publikację[1]. W 1953 roku wraz z rodziną przeniósł się do Tirany, gdzie rozpoczął pracę w Instytucie Historii; był odpowiedzialny za przepisywanie oraz tłumaczenie związanych z historią Albanii dokumentów zapisanych w języku łacińskim oraz włoskim[1].
W 1993 roku przeniósł się do Włoch, gdzie kontynuował prace nad dokumentami[1]. Zmarł dnia 28 lutego 1998 roku w Tivoli, został pochowany 5 marca tegoż roku na cmentarzu Sharrë w Tiranie[1].
Wybrana twórczość[1]
- Damiani Himarjot (1937)
- Zemra Njerëzishdhe (1943)
- Atje nën hijen e Rozafës (1944)[4]
Tytuły
W 1995 roku został uhonorowany przez prezydenta Albanii Salego Berishy tytułem Wybitnego Pracownika Nauki i Technologii[1].
Życie prywatne
Jego dziadkiem był lekarz Giuseppe Zamputti (zm. 1900), w 1870 roku uciekł on z Włoch do należącej wówczas do Imperium Osmańskiego Albanii, zamieszkując kolejno Kavajë, Durrës i Szkodrę[1]. Poślubił w Kavajë pochodzącą z Raguzy Luigjianę Račić, z tego związku urodził się Injac Romolo (1876–1911); ten pracował jako urzędnik pocztowy we włoskim konsulacie w Szkodrze, poślubił Ninę Temal, z którą miał dwie córki i syna Injaciego[1].
W 1937 roku Injac Zamputi poślubił kobietę o imieniu Roza, z którą miał 5 córek i 1 syna[1].
Przypisy
Bibliografia
- Robert Elsie, Historical Dictionary of Albania, 2010, ISBN 978-0-8108-6188-6 .
- Leka Ndoja, Tjetërsimi i veprës intelektuale gjatë komunizmit në Shqipëri., 2013, ISBN 978-9928-168-12-2 .
- Gëzim Juka, Shkodranët e 7 prillit dhe të 29 nëntorit, 2018, ISBN 978-9928-4403-5-8 .
- Urodzeni w 1910
- Zmarli w 1998
- Albańscy politolodzy
- Albańscy mediewiści
- Albańczycy pochodzenia włoskiego
- Osoby pochodzenia chorwackiego
- Albańscy krytycy literaccy
- Absolwenci uczelni we Włoszech
- Ludzie związani z Triestem
- Albańscy nauczyciele
- Albańscy dramaturdzy
- Dramaturdzy XX wieku
- Albańscy publicyści
- Albańscy tłumacze
- Tłumacze z języka włoskiego
- Pochówki w Albanii
- Ludzie związani z Gjirokastrą