Instytut Chemii Przemysłowej: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Przeniesiono z Category:Polskie przedsiębiorstwa chemiczne do Category:Przedsiębiorstwa chemiczne w Polsce przy użyciu Cat-a-lot |
m aktualizacja osób zarządzajacych (powołanie nowego dyrektora), uporządkowanie zakresu badawczego Instytutu, uzupełnienie historii. Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Przedsiębiorstwo infobox |
{{Przedsiębiorstwo infobox |
||
|nazwa = Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej im. Prof. I. Mościckiego |
|nazwa = Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej im. Prof. I. Mościckiego |
||
|nazwa oryginalna = |
|nazwa oryginalna = Łukasiewicz – IChP |
||
|grafika = Starościńska 5 instytut chemii przemysłowej łukasiewicz.jpg |
|grafika = Starościńska 5 instytut chemii przemysłowej łukasiewicz.jpg |
||
|opis grafiki = Szyld IChP na budynku przy ul. Starościńskiej 5, dawnej siedzibie Instytutu Biotechnologii i Antybiotyków |
|opis grafiki = Szyld IChP na budynku przy ul. Starościńskiej 5, dawnej siedzibie Instytutu Biotechnologii i Antybiotyków |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
|siedziba = [[Warszawa]] |
|siedziba = [[Warszawa]] |
||
|adres = ul. Rydygiera 8 |
|adres = ul. Rydygiera 8 |
||
|data założenia = |
|data założenia = 1916 |
||
|data likwidacji = |
|data likwidacji = |
||
|forma prawna = [[instytut badawczy]] |
|forma prawna = [[instytut badawczy]] |
||
|prezes = |
|prezes = |
||
|dyrektor = dr inż. |
|dyrektor = dr inż. Ewa Śmigiera |
||
|przewodniczący RN = |
|przewodniczący RN = |
||
|udziałowcy = |
|udziałowcy = |
||
Linia 29: | Linia 29: | ||
|współrzędne = |
|współrzędne = |
||
|commons = |
|commons = |
||
|www = https://ichp.pl |
|www = https://ichp.lukasiewicz.gov.pl |
||
}} |
}} |
||
'''Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej |
'''Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – IChP)''' – polski [[instytut badawczy]] prowadzący badania procesów chemicznych w skali przemysłowej. Wchodzi w skład [[Sieć Badawcza Łukasiewicz|Sieci Badawczej Łukasiewicz]]. Ulokowany jest na [[Warszawa|warszawskim]] [[Żoliborz]]u. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Linia 46: | Linia 46: | ||
1 czerwca 2020 r. należące do Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Farmaceutyczny (Łukasiewicz – IF) oraz Instytut Biotechnologii i Antybiotyków (Łukasiewicz – IBA) zostały włączone do Instytutu Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – ICHP). |
1 czerwca 2020 r. należące do Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Farmaceutyczny (Łukasiewicz – IF) oraz Instytut Biotechnologii i Antybiotyków (Łukasiewicz – IBA) zostały włączone do Instytutu Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – ICHP). |
||
== |
== Dokonania == |
||
Jednym z pierwszych najważniejszych osiągnięć naukowo-technologicznych Instytutu była synteza sztucznego kauczuku (KER-u) w 1935 r. i uruchomienie czwartej na świecie fabryki kauczuku syntetycznego (1938). |
|||
⚫ | W okresie międzywojennym dyrektorami Chemicznego Instytutu Badawczego byli prof. dr [[Ignacy Mościcki]] (1922–1926), dr [[Zenon Martynowicz]] (1926–1935) i prof. dr [[Kazimierz Kling]] (1935–1939). Pierwszą stworzoną jednostką był Dział I Przemysłu Nieorganicznego, powstały w 1926, którym kierował dr [[Ludwik Wasilewski]], a następnie inż. [[Jakub Zaleski]]. Ponadto w instytucie pracował m.in. [[Tadeusz Zieliński (architekt)|Tadeusz Zieliński]]. Po wojnie pracownikami byli: [[Stanisław Pasynkiewicz]], [[Józef Obłój]], [[Józef Szarawara]], [[Jan Jagielski]], [[Cyprian Kosiński]]. Dyrektorami byli [[Edward Grzywa]], od 2002 do 2007 [[Jacek Kijeński]], w latach 2007–2012 [[Józef Menes]], 2012–2016 [[Regina Jeziórska]]. |
||
Opracowanie i światowe wdrożenia polskiej technologii wytwarzania cykloheksanonu z benzenu, mieszaniny c-nonu i c-nolu oraz kaprolaktamu – to kolejne ze spektakularnych osiągnięć Instytutu. Pierwszą instalację półtechniczną uruchomiono w Zakładach Azotowych w Tarnowie w 1962 r. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Opracowywanie technologii wytwarzania generycznych produktów leczniczych |
|||
* Produkcja substancji aktywnych, w tym biofarmaceutyków i szczepionek nowej generacji |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Opracowywanie analiz i ekspertyz oraz świadczenie usług doradztwa w zakresie chemii i technologii chemicznej |
|||
* Współpraca naukowo-badawcza z podmiotami krajowymi i zagranicznymi. |
|||
Krokiem milowym w obszarze farmacji było wdrożenie do produkcji – w latach dziewięćdziesiątych – preparatu przeciwbiałaczkowego BIODRIBIN® na bazie kladrybiny wyprodukowanej w Instytucie. W 2000 r. wdrożono w BIOTON S.A. autorską technologię wytwarzania substancji insuliny ludzkiej oraz jej form gotowych serii GENSULIN®. To pierwszy polski lek wytwarzany metodą inżynierii genetycznej. |
|||
Obecnie w obszarze farmacji Instytut oferuje kompleksowe opracowania i wdrożenia technologii wytwarzania produktów leczniczych oraz substancji czynnych (API). Są one wytwarzane w najwyższych standardach GMP, CEP i ASMF na bazie własnych autorskich technologii i wdrożeń. Instytut jest kluczowym wytwórcą API na rynku polskim (drugim pod względem wielkości produkcji wg IQVIA) i posiada w swojej ofercie 8 substancji czynnych. |
|||
Z kolejnych kluczowych wdrożeń warto wymienić także technologię otrzymywania TDI (główny surowiec do produkcji poliuretanów) – nowatorski proces fosgenowania TDA, zakupiony przez BASF (2012); nanokompozyty PVC – instalacja przemysłowa w Anwil SA (2015) czy opracowanie technologii procesu współuwodornienia frakcji ropopochodnych z olejami roślinnymi lub tłuszczami zwierzęcymi jako źródła biokomponentów dla oleju napędowego PKN Orlen S.A. (2019) i technologii otrzymywania węglowodorów ciekłych z olejów naturalnych (technologia HVO – 2022). |
|||
== Dyrektorzy i kadra == |
|||
⚫ | W okresie międzywojennym dyrektorami Chemicznego Instytutu Badawczego byli prof. dr [[Ignacy Mościcki]] (1922–1926), dr [[Zenon Martynowicz]] (1926–1935) i prof. dr [[Kazimierz Kling]] (1935–1939). Pierwszą stworzoną jednostką był Dział I Przemysłu Nieorganicznego, powstały w 1926, którym kierował dr [[Ludwik Wasilewski]], a następnie inż. [[Jakub Zaleski]]. Ponadto w instytucie pracował m.in. [[Tadeusz Zieliński (architekt)|Tadeusz Zieliński]]. Po wojnie pracownikami byli: [[Stanisław Pasynkiewicz]], [[Józef Obłój]], [[Józef Szarawara]], [[Jan Jagielski]], [[Cyprian Kosiński]]. Dyrektorami byli [[Edward Grzywa]], od 2002 do 2007 [[Jacek Kijeński]], w latach 2007–2012 [[Józef Menes]], 2012–2016 [[Regina Jeziórska]]. 2016-2024 dr inż. Paweł Bielski, od V 2024 - dr inż. Ewa Śmigiera. |
||
== Obszary działalności == |
|||
'''Strategiczne obszary działania:''' |
'''Strategiczne obszary działania:''' |
||
⚫ | |||
* Nowoczesne materiały i kompozyty polimerowe |
* Nowoczesne materiały i kompozyty polimerowe |
||
* Recykling i technologie zeroemisyjne |
* Recykling i technologie zeroemisyjne |
||
* |
* Elektromobilność – wodorowe ogniwa paliwowe i elektrochemiczne źródła energii |
||
* Opracowywanie formulacji i technologii wytwarzania produktów leczniczych, w tym biofarmaceutyków, wyrobów medycznych, suplementów diety oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego |
|||
* Technologie biomedyczne, chemia gospodarcza |
|||
* Produkcja substancji czynnych [API] na bazie własnych rozwiązań |
|||
* Farmacja, Chemia Kosmetyczna i Biotechnologia. |
|||
* Analityka Farmaceutyczna obejmująca badania substancji czynnych, produktów leczniczych, substancji pomocniczych, surowców farmaceutycznych oraz badania farmakokinetyczne |
|||
⚫ | |||
'''Dodatkowe obszary badawcze:''' |
|||
* Inżynieria genetyczna i biosynteza |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
* Elektrochemia stosowana |
|||
* Badania właściwości tworzyw sztucznych’ |
|||
* Produkcja pilotowa i niskotonażowa |
|||
⚫ | |||
* Ekspertyzy i analizy chemiczne |
|||
* Analityka farmaceutyczna |
|||
* Strategie rozwojowe dla branż, surowców i produktów chemicznych. |
|||
* usługi z zakresu REACH i CLP |
|||
Ponadto Instytut prowadzi działalność w zakresie informacji naukowo-technicznej i ekonomicznej, wynalazczości, racjonalizacji oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej. Ważne miejsce w działalności Instytutu zajmuje opracowywanie analiz i ocen stanu oraz rozwoju chemii i technologii chemicznej, koordynacja i prowadzenie działalności normalizacyjnej, działalność wydawnicza (Instytut jest wydawcą czasopisma naukowo-technicznego „Polimery”), współpraca z instytucjami krajowymi i zagranicznymi, promowanie rozwoju kadry naukowej i badawczo-technicznej. |
|||
* działania na rzecz Ochrony Warstwy Ozonowej i Klimatu (BOWOiK) |
|||
* działalność wydawnicza (czasopismo "Polimery") |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Linia 89: | Linia 92: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* {{instytucje naukowe|3745}} |
* {{instytucje naukowe|3745}} |
||
* [https://ichp.pl Strona instytutu] |
* [https://ichp.lukasiewicz.gov.pl Strona instytutu] |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
Wersja z 08:03, 18 cze 2024
![]() Szyld IChP na budynku przy ul. Starościńskiej 5, dawnej siedzibie Instytutu Biotechnologii i Antybiotyków | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. Rydygiera 8 |
Data założenia |
1916 |
Forma prawna | |
Dyrektor |
dr inż. Ewa Śmigiera |
Nr KRS | |
Strona internetowa |
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – IChP) – polski instytut badawczy prowadzący badania procesów chemicznych w skali przemysłowej. Wchodzi w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz. Ulokowany jest na warszawskim Żoliborzu.
Historia
Instytut Chemii Przemysłowej im. prof. Ignacego Mościckiego kontynuuje działalność spółki Metan utworzonej w 1916 r. we Lwowie z inicjatywy Ignacego Mościckiego i przekształconej w roku 1922 w Chemiczny Instytut Badawczy. W 1926 roku siedzibę Instytutu przeniesiono do Warszawy na ulicę Rydygiera 8. W tym miejscu Instytut znajduje się do dnia dzisiejszego[1]. 14 stycznia 1928 Ignacy Mościcki dokonał otwarcia instytutu.
Zadaniem Chemicznego Instytutu Badawczego była działalność naukowa, mająca na celu budowę i rozwój polskiego przemysłu chemicznego. Szczególną uwagę zwracano na wykorzystanie surowców krajowych, takich jak węgiel, glina oraz sól kamienna. Najważniejszym osiągnięciem Instytutu w tamtych czasach było opracowanie technologii otrzymywania kauczuku syntetycznego, uruchomienie w kraju instalacji do jego produkcji (jako trzeciej na świecie po Niemczech i Związku Radzieckim), a także sprzedaż licencji, na podstawie których wybudowano szereg instalacji zagranicą. Na licencji ChIB wybudowano we Włoszech fabrykę o zdolności produkcyjnej 10 000 ton rocznie, zaś w Stanach Zjednoczonych w latach 1942–1943 wytwórnie butadienu, co miało bardzo duże znaczenie strategiczne dla aliantów.
W okresie okupacji praca ChIB była całkowicie sparaliżowana. Działalność naukowo-badawczą ChIB reaktywowano w 1945 roku w ramach Instytutu Przemysłu Chemicznego, z którego w 1948 roku został utworzony Główny Instytut Chemii Przemysłowej. Ten natomiast przekształcono następnie w 1951 roku w Instytut Chemii Ogólnej – instytut podległy Ministerstwu Przemysłu Chemicznego. W 1971 roku, z połączenia Instytutu Chemii Ogólnej oraz Instytutu Tworzyw Sztucznych, powstał Instytut Chemii Przemysłowej. W 1990 roku nadano mu imię profesora Ignacego Mościckiego.
W dorobku lat powojennych znajduje się ponad 1800 patentów krajowych i 380 zagranicznych, setki oryginalnych opracowań technologicznych i aparaturowych zastosowanych na skalę przemysłową w kraju i zagranicą, dziesiątki instalacji pracujących w oparciu o licencje IChP.
1 kwietnia 2019 roku IChP wszedł w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz[2].
1 czerwca 2020 r. należące do Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Farmaceutyczny (Łukasiewicz – IF) oraz Instytut Biotechnologii i Antybiotyków (Łukasiewicz – IBA) zostały włączone do Instytutu Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – ICHP).
Dokonania
Jednym z pierwszych najważniejszych osiągnięć naukowo-technologicznych Instytutu była synteza sztucznego kauczuku (KER-u) w 1935 r. i uruchomienie czwartej na świecie fabryki kauczuku syntetycznego (1938).
Opracowanie i światowe wdrożenia polskiej technologii wytwarzania cykloheksanonu z benzenu, mieszaniny c-nonu i c-nolu oraz kaprolaktamu – to kolejne ze spektakularnych osiągnięć Instytutu. Pierwszą instalację półtechniczną uruchomiono w Zakładach Azotowych w Tarnowie w 1962 r.
Krokiem milowym w obszarze farmacji było wdrożenie do produkcji – w latach dziewięćdziesiątych – preparatu przeciwbiałaczkowego BIODRIBIN® na bazie kladrybiny wyprodukowanej w Instytucie. W 2000 r. wdrożono w BIOTON S.A. autorską technologię wytwarzania substancji insuliny ludzkiej oraz jej form gotowych serii GENSULIN®. To pierwszy polski lek wytwarzany metodą inżynierii genetycznej.
Obecnie w obszarze farmacji Instytut oferuje kompleksowe opracowania i wdrożenia technologii wytwarzania produktów leczniczych oraz substancji czynnych (API). Są one wytwarzane w najwyższych standardach GMP, CEP i ASMF na bazie własnych autorskich technologii i wdrożeń. Instytut jest kluczowym wytwórcą API na rynku polskim (drugim pod względem wielkości produkcji wg IQVIA) i posiada w swojej ofercie 8 substancji czynnych.
Z kolejnych kluczowych wdrożeń warto wymienić także technologię otrzymywania TDI (główny surowiec do produkcji poliuretanów) – nowatorski proces fosgenowania TDA, zakupiony przez BASF (2012); nanokompozyty PVC – instalacja przemysłowa w Anwil SA (2015) czy opracowanie technologii procesu współuwodornienia frakcji ropopochodnych z olejami roślinnymi lub tłuszczami zwierzęcymi jako źródła biokomponentów dla oleju napędowego PKN Orlen S.A. (2019) i technologii otrzymywania węglowodorów ciekłych z olejów naturalnych (technologia HVO – 2022).
Dyrektorzy i kadra
W okresie międzywojennym dyrektorami Chemicznego Instytutu Badawczego byli prof. dr Ignacy Mościcki (1922–1926), dr Zenon Martynowicz (1926–1935) i prof. dr Kazimierz Kling (1935–1939). Pierwszą stworzoną jednostką był Dział I Przemysłu Nieorganicznego, powstały w 1926, którym kierował dr Ludwik Wasilewski, a następnie inż. Jakub Zaleski. Ponadto w instytucie pracował m.in. Tadeusz Zieliński. Po wojnie pracownikami byli: Stanisław Pasynkiewicz, Józef Obłój, Józef Szarawara, Jan Jagielski, Cyprian Kosiński. Dyrektorami byli Edward Grzywa, od 2002 do 2007 Jacek Kijeński, w latach 2007–2012 Józef Menes, 2012–2016 Regina Jeziórska. 2016-2024 dr inż. Paweł Bielski, od V 2024 - dr inż. Ewa Śmigiera.
Obszary działalności
Strategiczne obszary działania:
- Badania naukowe, przemysłowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk chemicznych i technicznych, farmacji i biotechnologii
- Nowoczesne materiały i kompozyty polimerowe
- Recykling i technologie zeroemisyjne
- Elektromobilność – wodorowe ogniwa paliwowe i elektrochemiczne źródła energii
- Opracowywanie formulacji i technologii wytwarzania produktów leczniczych, w tym biofarmaceutyków, wyrobów medycznych, suplementów diety oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia medycznego
- Produkcja substancji czynnych [API] na bazie własnych rozwiązań
- Analityka Farmaceutyczna obejmująca badania substancji czynnych, produktów leczniczych, substancji pomocniczych, surowców farmaceutycznych oraz badania farmakokinetyczne
- Wytwarzanie leku cytostatycznego RBIODRIBIN® stosowanego przeciw białaczce włochatokomórkowej
- Inżynieria genetyczna i biosynteza
- Komercjalizacja i wdrażanie wyników prac badawczo-rozwojowych do praktyki przemysłowej
- Modelowanie procesów technologicznych [Ansys Fluent, ChemKin, ChemCad]
Dodatkowe obszary działalności
- usługi z zakresu REACH i CLP
- działania na rzecz Ochrony Warstwy Ozonowej i Klimatu (BOWOiK)
- działalność wydawnicza (czasopismo "Polimery")
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Historia. Instytut Chemii Przemysłowej. [dostęp 2017-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-04)].
- ↑ Instytut w Sieci Badawczej Łukasiewicz. Instytut Chemii Przemysłowej. [dostęp 2019-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)].
Bibliografia
- Stefan Zamecki. Chemiczny Instytut Badawczy w Warszawie w okresie międzywojennym (1922-1939). „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, s. 329–342, nr 24/2 (1979).
Linki zewnętrzne
- Instytut Chemii Przemysłowej w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).
- Strona instytutu