Język santali: Różnice pomiędzy wersjami

Santali
Klasyfikacja genetyczna
	{{{klasyfikacja}}}
Status oficjalny
UNESCO	2 wrażliwy↗
Ethnologue	4 edukacyjny↗
Kody języka
ISO 639-1	brak
ISO 639-2	brak
ISO 639-3	sat
IETF	sat
Glottolog	sant1410
Ethnologue	sat
WALS	stl
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:49, 3 lut 2009

Język santali - język plemienia Santalów (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w Bangladeszu, Nepalu i Bhutanie, największy reprezentant grupy językowej munda należącej do rodziny austroazjatyckiej.

Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków Indii.

Alfabet

Norweski misjonarz Paul Olaf Bodding napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: bengalski, orija i dewanagari.

Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel Pandit Raghunath Murmu stworzył w 1925 odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako Ol Chiki lub Ol Cemet. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ograniczone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Wydział języków urzędowych Indii - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa

Bibliografia

Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
  | kraj, region2=[[Indie]]
  | agencja=
- | rodzaj=[[pismo bengalskie]], [[dewanagari]], [[pismo orija]]
+ | rodzaj=[[pismo bengalskie|bengalskie]], [[Pismo dewanagari|dewanagari]], [[pismo orija|orija]]
  | iso1= brak
  | iso2= brak
@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 == Alfabet ==
-Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w [[1914]]. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[język bengalski|bengalskie]], [[język orija|orija]] i [[dewanagari]].
+Norweski misjonarz [[Paul Olaf Bodding]] napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w [[1914]]. Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: [[Pismo bengalskie|bengalski]], [[język orija|orija]] i [[Pismo dewanagari|dewanagari]].
 Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel [[Pandit]] [[Raghunath Murmu]] stworzył w [[1925]] odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako ''[[Ol Chiki]]'' lub ''[[Ol Cemet]]''. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ograniczone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).