Nokturn (muzyka): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Wycofano ostatnią zmianę (zrobioną przez 91.150.221.126) i przywrócono wersję 22981473 autorstwa Luckas-bot |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Nokturn''' ([[Język włoski|wł.]] ''notturno'', [[Język francuski|franc.]] ''nocturne'', [[Język niemiecki|niem.]] ''Nachtstück'') |
'''Nokturn''' ([[Język włoski|wł.]] ''notturno'', [[Język francuski|franc.]] ''nocturne'', [[Język niemiecki|niem.]] ''Nachtstück'') – bardzo spokojna i zrównoważona oraz równie nastrojowa instrumentalna [[forma muzyczna]] inspirowana poetyckim nastrojem ciemnej nocy. |
||
# W okresie [[klasycyzm]]u |
# W okresie [[klasycyzm]]u – utwór wieloczęściowy o nieustalonej budowie, zbliżony do [[divertimento|divertimenta]], [[serenada|serenady]], [[cassation]]. |
||
# W okresie [[romantyzm]]u |
# W okresie [[romantyzm]]u – utwór o charakterze [[miniatura instrumentalna|miniatury instrumentalnej]], głównie [[fortepian]]owej, najczęściej w [[Pieśń trzyczęściowa|formie ABA]], czasem w formie [[Rondo (muzyka)|ronda]] (np. ''Nokturn g-moll'' op.37 F. Chopina). |
||
Twórcą pierwszych nokturnów fortepianowych był kompozytor irlandzki [[John Field]]. Typ nokturnu, którego istotą jest kontrast [[Tempo (muzyka)|agogiczny]], stworzył [[Fryderyk Chopin]], ustalając następujący porządek części: wolna, szybka, wolna (np. ''Nokturn F-dur'' op. 15). Jedynie tych dwóch uważa się za "czystych" nokturnowych kompozytorów, aczkolwiek incydentalnie próby podejmowali również następni twórcy. |
Twórcą pierwszych nokturnów fortepianowych był kompozytor irlandzki [[John Field]]. Typ nokturnu, którego istotą jest kontrast [[Tempo (muzyka)|agogiczny]], stworzył [[Fryderyk Chopin]], ustalając następujący porządek części: wolna, szybka, wolna (np. ''Nokturn F-dur'' op. 15). Jedynie tych dwóch uważa się za "czystych" nokturnowych kompozytorów, aczkolwiek incydentalnie próby podejmowali również następni twórcy. |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
== Znane nokturny == |
== Znane nokturny == |
||
* [[Fryderyk Chopin]] |
* [[Fryderyk Chopin]] – cykle nokturnów na fortepian op.9 i 15 |
||
* [[Niccolo Paganini]] |
* [[Niccolo Paganini]] – cztery nokturny na kwartet smyczkowy |
||
* [[Erik Satie]] |
* [[Erik Satie]] – pięć nokturnów na fortepian |
||
* [[Karol Szymanowski]] |
* [[Karol Szymanowski]], utwory na skrzypce i fortepian – ''Nokturn'' oraz ''Tarantella'' |
||
* [[Secret Garden]] |
* [[Secret Garden]] – ''Nocturne'' – utwór, którym zespół wygrał [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1995]]. Była to pierwsza i jak dotąd jedyna w historii konkursu, zwycięska kompozycja, o charakterze niemal wyłącznie instrumentalnym. |
||
[[Kategoria:Miniatury (formy muzyczne)]] |
[[Kategoria:Miniatury (formy muzyczne)]] |
Wersja z 22:58, 12 lut 2011
Nokturn (wł. notturno, franc. nocturne, niem. Nachtstück) – bardzo spokojna i zrównoważona oraz równie nastrojowa instrumentalna forma muzyczna inspirowana poetyckim nastrojem ciemnej nocy.
- W okresie klasycyzmu – utwór wieloczęściowy o nieustalonej budowie, zbliżony do divertimenta, serenady, cassation.
- W okresie romantyzmu – utwór o charakterze miniatury instrumentalnej, głównie fortepianowej, najczęściej w formie ABA, czasem w formie ronda (np. Nokturn g-moll op.37 F. Chopina).
Twórcą pierwszych nokturnów fortepianowych był kompozytor irlandzki John Field. Typ nokturnu, którego istotą jest kontrast agogiczny, stworzył Fryderyk Chopin, ustalając następujący porządek części: wolna, szybka, wolna (np. Nokturn F-dur op. 15). Jedynie tych dwóch uważa się za "czystych" nokturnowych kompozytorów, aczkolwiek incydentalnie próby podejmowali również następni twórcy.
Robert Schumann pisał nokturny o charakterze programowym (cykl Nachtstücke op. 23). Franciszek Liszt stworzył typ nokturnu związanego z tekstem poetyckim o charakterze motta; są to Marzenia miłosne, stanowiące cykl 3 nokturnów: Notturno I (motto Hohe Liebe L. Uhlanda), Notturno II (Seliger Tod Uhlanda), Notturno III (O Lieb F. Freiligratha). Nokturn wchodził niekiedy w skład form cyklicznych (np. G. Mahler VII Symfonia; charakter nokturnu wykazuje też wolna część Sonaty h-moll Chopina), czasem pojawiał się w muzyce scenicznej (np. duet Hero i Urszuli z opery Beatrice i Benedykt H. Berlioza, Sen nocy letniej F. Mendelssohna, Daphnis i Chloe M. Ravela).
W XX wieku powstały nokturny będące utworami programowymi o charakterze suitowym (np. C. Debussy, 3 Nokturny na orkiestrę: Nuages, Fêtes, Sirènes) lub utworami kameralnymi (np. Karol Szymanowski Nokturn i Tarantella na skrzypce i fortepian; B. Britten Nocturn na tenor i małą orkiestrę).
Znane nokturny
- Fryderyk Chopin – cykle nokturnów na fortepian op.9 i 15
- Niccolo Paganini – cztery nokturny na kwartet smyczkowy
- Erik Satie – pięć nokturnów na fortepian
- Karol Szymanowski, utwory na skrzypce i fortepian – Nokturn oraz Tarantella
- Secret Garden – Nocturne – utwór, którym zespół wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1995. Była to pierwsza i jak dotąd jedyna w historii konkursu, zwycięska kompozycja, o charakterze niemal wyłącznie instrumentalnym.