Ziemiaństwo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q7326122 |
źródła/przypisy - dodałam książki historyczne o tematyce ziemiańskiej. |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
* J. Żarnowski, ''Społeczeństwo II Rzeczypospolitej 1918-1939'', Warszawa 1973 |
* J. Żarnowski, ''Społeczeństwo II Rzeczypospolitej 1918-1939'', Warszawa 1973 |
||
* T. Chrzanowski, ''Dziedzictwo. Ziemianie polscy i ich udział w życiu narodu.'', Kraków, Znak, 1995 |
* T. Chrzanowski, ''Dziedzictwo. Ziemianie polscy i ich udział w życiu narodu.'', Kraków, Znak, 1995 |
||
* S. Rudnicki, "Ziemiaństwo polskie XX wieku", Warszawa 1996 |
|||
* A. Kwilecki, "Ziemiaństwo wielkopolskie", Warszawa 1998 |
|||
* W. Roszkowski, "Gospodarcza rola większej prywatnej własności w Polsce 1918-1939", Warszawa 1986 |
|||
* T. Piekarski, "Ziemiaństwo Mazowsza Płockiego w latach 1918-1939", Poznań 2013 |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 22:58, 23 kwi 2013
Ziemianie – warstwa społeczna, w dawnych i współczesnych społeczeństwach, posiadacze znacznych (wielkich i średnich) majątków ziemskich, zwykle obejmowanych drogą dziedziczenia (dziedzice), obywatele ziemscy.
Ziemiaństwo w Polsce
W języku staropolskim termin "ziemiaństwo" oznaczał szlachtę zamieszkującą określoną ziemię, ale także wszystkich, którzy zajmowali się rolnictwem - uprawiali ziemię - (a więc również chłopów). Tak szeroki zakres pojęcia był używany jeszcze do połowy XIX w.[1] Najczęściej jednak ziemianami nazywano szlachtę-posesjonatów. Od połowy XIX w. do ziemiaństwa zaliczano posiadaczy majątków powyżej 50 ha. Byli to najczęściej przedstawiciele dawnej magnaterii (często posiadający tytuły arystokratyczne) oraz średniej i drobnej szlachty. W wyniku przemian gospodarczych (np. rewolucja przemysłowa), społecznych (uwłaszczenie chłopów) i politycznych (represje po powstaniu styczniowym) do warstwy ziemiaństwa nie weszły liczne rzesze średniej i drobnej szlachty – część z nich zasiliła szeregi inteligencji, część schłopiała[2], a pewna grupa szlachty weszła w szeregi proletariatu robotniczego. Z drugiej strony zniesienie barier stanowych (takich jak na przykład statuty piotrkowskie z 1496 r.) spowodowało, że w szeregach ziemiaństwa pojawili się także przedstawiciele burżuazji, którzy przejmowali styl życia szlacheckich ziemian, nabywali tytuły arystokratyczne i wchodzili w koligacje z członkami rodów szlacheckich. Silne ziemiaństwo pozostało ważną grupą społeczną jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym, zachowując w kontaktach prywatnych szlachecką tytulaturę. Na mocy konstytucji marcowej z 1921 roku państwo polskie zaprzestało uznawania przywilejów rodowych i stanowych. Jednak zwłaszcza na Kresach Wschodnich zachowały się specyficzne stosunki stanowe. Znane były sytuacje typowe dla dawnej szlachty, jak np. całowanie "pana" w rękę, odnoszenie się ziemian do pracowników (bez względu na ich wiek) na "Ty", a w świadomości ludności wiejskiej zachował się stary, postfeudalny podział na "chłopów" i "panów". Wytworzył się również swoisty zrost kulturowy, co można zilustrować chociażby przez przykład obecności samochodów obok powozów w bogatszych majątkach.
Cechą szczególną tej warstwy jest dziedziczna przynależność oraz oparcie na własności ziemskiej, czyli posiadaniu i użytkowaniu ziemi (w epitafiach spotyka się określenie "obywatel ziemski" mające świadczyć o szlachectwie zmarłego). Ziemiaństwo wchodziło w skład systemu stanowego charakterystycznego dla społeczeństw feudalnych. Kres istnienia tej warstwy społecznej w Polsce położyła II wojna światowa i jej następstwa w postaci reformy rolnej, przesiedleń, zmiany systemu polityczno-gospodarczego i utraty przez Polskę Kresów Wschodnich.
Od 1989 roku ziemiaństwo polskie prowadzi aktywną walkę o poszanowanie prawa własności i zwrot majątków ziemskich lub (gdy jest to niemożliwe) uzyskanie odszkodowania. Na szczególną uwagę zasługuje próba podważenia dekretu PKWN z dn. 6 września 1944 jako aktu prawnie nieobowiązującego nawet w ówczesnym systemie legislacji[3].
Ziemiaństwo w innych krajach
Obecnie ziemiaństwo jest bardzo silną warstwą społeczną w Wielkiej Brytanii oraz w znacznym stopniu w Europie Zachodniej (szczególnie we Francji, Hiszpanii oraz Niemczech).
- ↑ Ziemianie w PWN Biznes. [dostęp 2012-04-04].
- ↑ Por. Jolanta Sikorska-Kulesza, Deklasacja drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w XIX wieku
- ↑ PTZ w Krakowie, Dekret Rolny a prawo
Bibliografia
- A. Wójtowicz, "Ród Petrykowskich, Linia kujawsko-mazowiecka", Bytom 2008.
- A. Wójtowicz, "Ród Sulińskich, Linia sieradzko-mazowiecka", Bytom 2009.
- J. Żarnowski, Społeczeństwo II Rzeczypospolitej 1918-1939, Warszawa 1973
- T. Chrzanowski, Dziedzictwo. Ziemianie polscy i ich udział w życiu narodu., Kraków, Znak, 1995
- S. Rudnicki, "Ziemiaństwo polskie XX wieku", Warszawa 1996
- A. Kwilecki, "Ziemiaństwo wielkopolskie", Warszawa 1998
- W. Roszkowski, "Gospodarcza rola większej prywatnej własności w Polsce 1918-1939", Warszawa 1986
- T. Piekarski, "Ziemiaństwo Mazowsza Płockiego w latach 1918-1939", Poznań 2013
Zobacz też
- szlachta w Polsce
- arystokracja
- dobra rycerskie
- Towarzystwo Rolnicze w Królestwie Polskim
- Towarzystwo Kredytowe Ziemskie w Królestwie Polskim