Bogusław Nowak (żużlowiec)

Bogusław Nowak (ur. 29 stycznia 1952 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski żużlowiec i trener sportu żużlowego.

Licencję żużlową zdobył w 1969 roku. Do 1984 r. reprezentował barwy Stali Gorzów Wielkopolski, odnosząc szereg sukcesów w postaci zdobycia 12 medali Drużynowych Mistrzostw Polski (złote – 1973, 1975, 1976, 1977, 1978, 1983; srebrne – 1971, 1974, 1979, 1981, 1984 i brązowy – 1982) orz 5 medali Mistrzostw Polski Par Klubowych (złote – 1975, 1975; srebrny – 1984, brązowe – 1982, 1983). W latach 1985–1988 starował jako jeżdżący trener w Unii Tarnów.

W 1977 r. zdobył we Wrocławiu tytuł Drużynowego Wicemistrza Świata. Kilkukrotnie startował w eliminacjach Indywidualnych Mistrzostw Świata, dwukrotnie awansując do finałów kontynentalnych (Leningrad 1975 – XIII m., Togliatti 1977 – VIII m.).

Do największych indywidualnych sukcesów Bogusława Nowaka należało zdobycie:

• złotego (Gorzów Wielkopolski 1977) i brązowego (Rybnik 1973) medalu Indywidualnych Mistrzostw Polski,
• dwukrotnie III m. w turnieju o "Złoty Kask" (1975, 1977),
• II m. w turnieju o "Srebrny Kask" (1973),
• I m. w Memoriale im. Alfreda Smoczyka (Leszno 1977),
• dwukrotnie I m. (1977, 1979) oraz III m. (1984) w Memoriałach im. Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego (Częstochowa),
• III m. w turnieju o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego (Ostrów Wielkopolski 1983),
• III m. w Memoriale im. Eugeniusza Nazimka (Rzeszów 1986).

Bogatą sportową karierę zakończył wypadek, jakiemu uległ w Rybniku 4 maja 1988 r. podczas finału Mistrzostw Polski Par Klubowych, a wyniku którego doznał m.in. złamania kręgosłupa. Po długim okresie rehabilitacji powrócił do sportu, szkoląc w Tarnowie młodych adeptów żużla.

Za swoją życiową postawę otrzymał wiele nagród, m.in. "Zwycięzca za metą", "Człowiek Roku Wśród Osób Niepełnosprawnych" oraz medal "Kalos Kagatos" (piękny i dobry).

Linki zewnętrzne

• Stal Gorzów: Bogusław Nowak
• Bogusław Nowak – laureat Plebiscytu TEMI
• Bogusław Nowak | Polish Speedway Database