George Enescu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: uk:Джордже Енеску |
m HotCat: Usunięto kategorię "Skrzypkowie"; Szybkie dodanie kategorii "Rumuńscy skrzypkowie" |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
{{muzyka stub}} |
{{muzyka stub}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Skrzypkowie|Enescu, George]] |
|||
[[Kategoria:Pianiści|Enescu, George]] |
[[Kategoria:Pianiści|Enescu, George]] |
||
⚫ | |||
[[Kategoria:Zmarli w 1955|Enescu, George]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1955|Enescu, George]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1881|Enescu, George]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1881|Enescu, George]] |
||
⚫ | |||
[[ar:جورج اينيسكو]] |
[[ar:جورج اينيسكو]] |
Wersja z 11:39, 9 maj 2010
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty |
skrzypce, fortepian |
Zawód |
kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog |
George Enescu (ur. 19 sierpnia 1881 w Liveni, Rumunia – zm. 4 maja 1955 w Paryżu) to rumuński kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog, jedna z najważniejszych postaci świata muzycznego w I połowie XX wieku. Twórca Rapsodii rumuńskich oraz nauczyciel takich muzyków jak Ivry Gitlis, Dinu Lipatti, Yehudi Menuhin, Stanisław Wisłocki czy Arthur Grumiaux.
Biografia
George Enescu urodził się 19 sierpnia 1881 w Liveni. Bardzo wcześnie zaczął wykazywać talent muzyczny i w wieku 7 lat został przyjęty do konserwatorium w Wiedniu, które ukończył w wieku 13 lat. W roku 1895 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę u Masseneta i Fauré.
Najważniejsze utwory
- Poème roumain, Op. 1 (1897-1898)
- Symfonia koncertująca na wiolonczelę i orkiestrę, Op. 8 (1901)
- I Suita orkiestrowa C-dur, Op. 9 (1903)
- Rapsodie rumuńskie, Op. 11 (1901-1903)
- I A-dur – najpopularniejszy utwór Enescu który, ku niezadowoleniu kompozytora, zdominował cały jego dorobek twórczy
- II D-dur
- Konzertstück na altówkę i orkiestrę Op. 12 (1904)
- I Symfonia Es-dur, Op. 13 (1905)
- II Symfonia A-dur, Op. 17 (1914)
- II Suita orkiestrowa C-dur, Op. 20 (1915)
- III Symfonia C-dur, Op. 21 (1918)
- Dwie sonaty na wiolonczelę i fortepian, Op. 26
- III Suita orkiestrowa D-dur "Villageoise", Op. 27 (1937-1938)
- Vox Maris, Op. 31 (data powstania nieznana, premiera w 1964) – poemat symfoniczny na sopran, tenor i orkiestrę