(3) Juno: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: tl:3 Juno |
m robot dodaje: ro:3 Juno |
||
| Linia 100: | Linia 100: | ||
[[nds:(3) Juno]] |
[[nds:(3) Juno]] |
||
[[pt:3 Juno]] |
[[pt:3 Juno]] |
||
[[ro:3 Juno]] |
|||
[[ru:(3) Юнона]] |
[[ru:(3) Юнона]] |
||
[[sk:3 Juno]] |
[[sk:3 Juno]] |
||
Wersja z 18:38, 23 wrz 2010
 Juno w różnych długościach fali widziana przez teleskop Hooker, obserwatorium na Mt Wilson, USA | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
1 września 1804 |
| Numer kolejny |
3 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
2,6716 au |
| Mimośród |
0,2553 |
| Peryhelium |
1,9895 au |
| Aphelium |
3,3536 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 134 dni |
| Średnia prędkość |
17,92 km/s |
| Inklinacja |
12,98° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
290×240×190 km |
| Masa |
3 × 1019 kg |
| Średnia gęstość |
3,14 g/cm3 |
| Okres obrotu |
(7 h 12 min 36 s) h |
| Albedo |
0,238 |
| Jasność absolutna |
5,33m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
śred. ~163 K |
| Satelity naturalne |
prawdopodobnie posiada (?) |
3 Juno lub Junona, trzecia w kolejności odkrycia planetoida z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem.
Odkrycie i nazwa
3 Juno została odkryta przez przez niemieckiego astronoma Karla Hardinga w dniu 1 września 1804 roku w Lilienthal.
Nazwa asteroidy pochodzi od najwyższej bogini z mitologii rzymskiej – Junony.
Orbita
Orbita planetoidy Juno nachylona jest pod kątem 12,97° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,26. Ciało to krąży w średniej odległości 2,67 j.a. wokół Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 134 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało, którego rozmiary to 290×240×190 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Junony wynosi 0,24; maksimum jasności, jaką może osiągnąć to 7,7m (dla ziemskiego obserwatora). Jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,3m.
Na powierzchni tej planetoidy wykryto, prowadząc obserwacje w podczerwieni, duży krater uderzeniowy o średnicy ok. 100 km, który jest stosunkowo młodym tworem. 3 Juno może być także jednym ze źródeł pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami, w których składzie odnajdujemy zawierające żelazo związki krzemu, np. oliwin czy piroksen.
19 lutego 1958 roku wykonano pierwszą obserwację zakrycia gwiazdy przez planetoidę, a planetoidą tą była właśnie Juno. Zakrycie trwało sekundy i dostarczyło badaczom danych, z których można było ocenić wielkość tej asteroidy.