Władysław Bojarski (prawnik)

Władysław Bojarski (ur. 21 maja 1931 w Wołochach; zm. 27 marca 2000 w Toruniu) – polski profesor nauk prawnych,zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.

Biografia

W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w Jarosławiu. Maturę zdał w 1959 roku w Krakowie. Studiował filozofię prawa w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów w latach 1952-1959, a następnie prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1959-1962) i Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień doktora otrzymał w 1964 roku za rozprawę zatytułowaną Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym. W 1971 habilitował się pracą pt. Emfitenza według prawa rzymskiego. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.

Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Odbywał staże naukowe we Włoszech, na uniwersytetach w Rzymie, Padwie i Neapolu. W latach 1966-2000 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pełnił funkcję prorektora (1981-1982) i prodziekana Wydziału Prawa i Administracji (1975-1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972-2000.

Odznaczenia

• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1991)

Bibliografia

• Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 106. ISBN 83-231-1988-0.{{Cytuj książkę}} Nieznane pola: 1.Sprawdź autora:1.
• {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .{{Ludzie nauki}} Brakujące pola: data dostępu oraz osoba.