STS-51-L

STS-51-L

Dane misji
Zaangażowani	NASA
Oznaczenie kodowe	STS-51-L
Pojazd
Wahadłowiec	Challenger
Załoga
{{{podpis zdjęcia załogi}}}
Start
Miejsce startu	Stany Zjednoczone, KSC, LC39-B
Początek misji	28 stycznia 1986, 17:38 czasu polskiego (15:38 UTC)
Orbita okołoziemska
Apogeum	14 km
Lądowanie
Miejsce lądowania	Kalifornia (planowane)
Lądowanie	3 lutego 1986 (planowane)
Czas trwania misji	73,13 sekundy
Przebyta odległość	18 mil (29 km)
Program lotów wahadłowców

{{Misja kosmiczna infobox}} Nieznane pola: "zdjęcie załogi opis". Nieoczekiwana grafika: "miejsce startu".

STS-51-L – ostatnia misja promu kosmicznego Challenger. 28 stycznia 1986 r., w dniu startu po 73 sekundach na oczach całego świata rozpadł się zespół wahadłowca. Zginęła cała 7 osobowa załoga, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to 25. misja wahadłowca, a 10. Challengera. Ładunkiem wyniesionym w ładowni promu był satelita TDRS-B, zniszczony wraz z promem.

Załoga

• Dowódca Francis Scobee (2)
• Pilot Michael Smith (1)
• Ronald McNair (2)
• Ellison Onizuka (2)
• Gregory Jarvis (1)
• Judith Resnik (2)
• Pierwsza Nauczycielka w kosmosie Christa Corrigan McAuliffe (1)

(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Dublerzy:

• Barbara R. Morgan
• Louis W. Butterworth

Parametry Misji

• Masa
  • startowa orbitera: 121 778 kg
  • lądującego orbitera: 90 584 kg (planowane)
• Perygeum: 285 km (planowane)
• Apogeum: 295 km (planowane)
• Inklinacja: 28,45° (planowana)

Katastrofa

28 stycznia 1986 r., w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości ok. 14,5 km. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym silniku wspomagającym, które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. W 72 sekundzie, po kolei, pęka dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsuwa się od ET, SRB łamie prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbija się w górną część ET i przebija zbiornik ciekłego tlenu, pęka zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiędzy orbiterem a ET pojawia się błysk ognia, zbiornik ET rozpada się, a fala uderzeniowa zaczyna niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodują zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładownii oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 odbierane są ostatnie dane telemetryczne. W T+74,60 eksplodują zbiorniki paliwa RCS z przodu orbitera, odpada kabina załogi.

Przez 25 sekund od katastrofy kabina jeszcze wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie ok. 200 G) o 16:41:58.

Rakiety SRB w tym czasie kontynuowały lot i zostały zdetonowane w T+110 przez oficera bezpieczeństwa ze względu na zagrożenie jakie stwarzały.

• 
  58 sekunda: prom odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru.
• 
  73 sekunda: Challenger rozpada się
• 
  Wahadłowiec w obłoku paliwa i utleniacza

• 
  Symboliczny grób członków załogi misji STS-51-L wahadłowca Challenger na Narodowym Cmentarzu w Arlington

Zobacz też

• lista misji wahadłowców
• lista załogowych lotów kosmicznych

Linki zewnętrzne

• informacje na temat STS-51-L
• opis misji STS-51-L