Hans Fritzsche: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Geonidiuszbot (dyskusja | edycje)
m replaced: DisambigR → inne znaczenia przy użyciu AWB
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (24) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q58620
Linia 15: Linia 15:
[[Kategoria:Urodzeni w 1900]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1900]]
[[Kategoria:Zmarli w 1953]]
[[Kategoria:Zmarli w 1953]]

[[cs:Hans Fritzsche]]
[[da:Hans Fritzsche]]
[[de:Hans Fritzsche]]
[[en:Hans Fritzsche]]
[[es:Hans Fritzsche]]
[[fa:هانس فریتچه]]
[[fr:Hans Fritzsche]]
[[hr:Hans Fritzsche]]
[[id:Hans Fritzsche]]
[[it:Hans Fritzsche]]
[[he:הנס פריטשה]]
[[la:Ioannes Fritzsche]]
[[lt:Hans Fritzsche]]
[[hu:Hans Fritzsche]]
[[mk:Ханс Фриче]]
[[nl:Hans Fritzsche]]
[[ja:ハンス・フリッチェ]]
[[pt:Hans Fritzsche]]
[[ru:Фриче, Ганс]]
[[simple:Hans Fritzsche]]
[[sr:Ханс Фриче]]
[[fi:Hans Fritzsche]]
[[sv:Hans Fritzsche]]
[[tr:Hans Fritzsche]]

Wersja z 12:54, 16 mar 2013

Fritzsche w trakcie procesu norymberskiego

Hans Georg Fritzsche (ur. 21 kwietnia 1900 w Bochum, zm. 27 września 1953 w Kolonii) – członek ministerstwa propagandy Rzeszy. Bliski współpracownik Josepha Goebbelsa. Szef referatu radiowego, komentator radiowy.

Jako szeregowy walczył w I wojnie światowej. W czasie dwudziestolecia międzywojennego należał do NSDAP i pracował jako dyrektor w niemieckim radiu. 4 maja 1945 w małej miejscowości między Berlinem a Bernau rozpoznał ciało Goebbelsa (wraz z nim były tam zwłoki jego 5-ga dzieci i żony Magdy)[1]. Po wojnie sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze. Po odczytaniu aktu oskarżenia powiedział, iż jest: "W stosunku do tego oskarżenia - nie winien"[2]. W wyroku z 1 października 1946 został uniewinniony ze względu na brak jego bezpośredniego udziału w zbrodniach wojennych.

  1. Joe Heydecker, Johannes Leeb, Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat, Warszawa 1979. Str. 29
  2. Joe Heydecker, Johannes Leeb, Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat, Warszawa 1979. Str. 133