Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (12) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1156551 |
Dodano opis doktryny kapłaństwa powszechnego w rozumieniu Kościoła Rzymskokatolickiego. |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
W kolejnych wiekach tej ważnej dla całego protestantyzmu zasadzie wiary szczególną uwagę poświęcili [[metodyzm|metodyści]], [[baptyzm|baptyści]] i [[bracia plymuccy]], ci ostatni rezygnując z duchowieństwa w ogóle. |
W kolejnych wiekach tej ważnej dla całego protestantyzmu zasadzie wiary szczególną uwagę poświęcili [[metodyzm|metodyści]], [[baptyzm|baptyści]] i [[bracia plymuccy]], ci ostatni rezygnując z duchowieństwa w ogóle. |
||
'''''[[kościół rzymskokatolicki|Kościół rzymskokatolicki]]''''' rozróżnia powszechne kapłaństwo wiernych włączonych do wspólnoty kościoła poprzez [[chrzest|chrzest]] i [[bierzmowanie|bierzmowanie]] oraz kapłaństwo urzędowe, które udziela świętej władzy w służbie wiernym. |
|||
{{CytatD|KKK 1546 Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół "królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego"(Ap 1, 6) (Por. Ap 5, 9-10; 1 P 2, 5. 9). Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska. Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa, Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem. Przez sakramenty chrztu i bierzmowania wierni "poświęcani są... jako... święte kapłaństwo" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10). |
|||
KKK 1591 Cały Kościół jest ludem kapłańskim. Przez chrzest wszyscy wierni uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Uczestnictwo to jest nazywane "wspólnym kapłaństwem wiernych". U jego podstaw i dla służenia mu istnieje inne uczestnictwo w posłaniu Chrystusa, przekazywane przez sakrament święceń, którego misją jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa-Głowy. |
|||
KKK 1592 Kapłaństwo urzędowe różni się istotowo od wspólnego kapłaństwa wiernych, ponieważ udziela świętej władzy w służbie wiernym. Pełniący urząd święceń wykonują swoją posługę wobec Ludu Bożego przez nauczanie (munus docenti), kult Boży (munus liturgicum) i rządy pasterskie (munus regendi).}} |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 10:54, 17 maj 2013
Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących jest doktryną chrześcijańską obowiązującą we wszystkich kościołach protestanckich, zarówno nurtu ewangelickiego, jak i ewangelikalnego. Obok pięciu zasad protestantyzmu jest kamieniem węgielnym reformacji. Nauka o kapłaństwie powszechnym oparta jest na Nowym Testamencie Pisma Świętego i zakłada, iż każdy chrześcijanin ma bezpośredni przystęp do Boga przez pośrednictwo Boga-człowieka Jezusa Chrystusa (solus Christus), bez konieczności istnienia kapłanów-pośredników. Stąd w protestantyzmie rola duchownego (pastora) ogranicza się do zwiastowania Słowa Bożego (kaznodziejstwa), sprawowania sakramentów i duchowej opieki nad zborem (duszpasterstwa). Nie obejmuje zaś szczególnego kapłaństwa między zborem a Bogiem. Wynika to z faktu, iż według założeń doktryny powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących nie istnieje takowa potrzeba, jako że każdy, kto staje się członkiem Kościoła chrześcijańskiego, automatycznie otrzymuje święcenia kapłańskie:
Doktryna o powszechnym kapłaństwie wszystkich wierzących zrodziła się w protestanckim ruchu reformacyjnym już u jego początków. Marcin Luter nauczał, że każdy chrześcijanin jest kapłanem i wszyscy kapłani są względem siebie równi. Hierarchia duchownych, według Lutra, istnieje wyłącznie na płaszczyźnie administracyjnej i duszpasterskiej, jednakże wszyscy chrześcijanie, zarówno duchowni jak i świeccy, pozostają względem siebie równi pod względem otrzymanych święceń kapłańskich[1].
W kolejnych wiekach tej ważnej dla całego protestantyzmu zasadzie wiary szczególną uwagę poświęcili metodyści, baptyści i bracia plymuccy, ci ostatni rezygnując z duchowieństwa w ogóle.
Kościół rzymskokatolicki rozróżnia powszechne kapłaństwo wiernych włączonych do wspólnoty kościoła poprzez chrzest i bierzmowanie oraz kapłaństwo urzędowe, które udziela świętej władzy w służbie wiernym.
- ↑ por. Marcin Luter, Weimar Ausgabe, tom VI, str. 407.