Poskromienie złośnicy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Bigbitgnom (dyskusja | edycje) m Wikiprojekt:Ilustrowanie - grafika medalowa z Commons |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
== Opis fabuły == |
== Opis fabuły == |
||
[[Plik:Taming of the Shrew.jpg|mały| ''Poskromienie złośnicy'', akt IV, scena III, na drzeworycie Williama Lusona Thomasa z 1886 r., na podstawie wcześniejszego dzieła Charlesa Roberta Lesliego]] |
|||
Bogaty mieszczanin z Padwy, Baptista Minola, ma dwie córki - starszą, pełną złości i humorów, nieznośną Katarzynę oraz jej młodszą siostrę, Biankę, piękną i dobrze ułożoną. Bianka ma licznych wielbicieli, którzy pragną pojąć ją za żonę. Stary Minola stawia jednak warunek - wyda za mąż młodszą córkę dopiero wtedy, gdy męża znajdzie starsza. Jeden z wielbicieli Bianki - Lucentio, młody dziedzic kupieckiej fortuny z Pizy, postanawia odgrywać rolę nauczyciela greki i łaciny, aby móc dostać się w pobliże swej wybranki i rozkochać ją w sobie. To samo czyni inny jej miłośnik, Hortensjo, udający nauczyciela muzyki. W tym samym czasie sługa Lucentia, Tranio, podając się za swego pana, oficjalnie staje w zaloty, aby zjednać przychylność ojca dziewczyny. Jego konkurentem jest podstarzały już kupiec Gremio. Ich wysiłki skazane są jednak na porażkę, póki nie znajdzie się kandydat na męża Katarzyny. Nieoczekiwanie problem rozwiązuje przybycie Petruchia z Werony, który jest tak łasy na pieniądze, iż gotów pojąć za żonę absolutnie każdą pannę, byle tylko dostać sowity posag. Tyle tylko, że musi jeszcze zdobyć względy Katarzyny lub przynajmniej opanować jej stanowczy sprzeciw. |
Bogaty mieszczanin z Padwy, Baptista Minola, ma dwie córki - starszą, pełną złości i humorów, nieznośną Katarzynę oraz jej młodszą siostrę, Biankę, piękną i dobrze ułożoną. Bianka ma licznych wielbicieli, którzy pragną pojąć ją za żonę. Stary Minola stawia jednak warunek - wyda za mąż młodszą córkę dopiero wtedy, gdy męża znajdzie starsza. Jeden z wielbicieli Bianki - Lucentio, młody dziedzic kupieckiej fortuny z Pizy, postanawia odgrywać rolę nauczyciela greki i łaciny, aby móc dostać się w pobliże swej wybranki i rozkochać ją w sobie. To samo czyni inny jej miłośnik, Hortensjo, udający nauczyciela muzyki. W tym samym czasie sługa Lucentia, Tranio, podając się za swego pana, oficjalnie staje w zaloty, aby zjednać przychylność ojca dziewczyny. Jego konkurentem jest podstarzały już kupiec Gremio. Ich wysiłki skazane są jednak na porażkę, póki nie znajdzie się kandydat na męża Katarzyny. Nieoczekiwanie problem rozwiązuje przybycie Petruchia z Werony, który jest tak łasy na pieniądze, iż gotów pojąć za żonę absolutnie każdą pannę, byle tylko dostać sowity posag. Tyle tylko, że musi jeszcze zdobyć względy Katarzyny lub przynajmniej opanować jej stanowczy sprzeciw. |
||
Wersja z 01:08, 13 sty 2014
Poskromienie złośnicy (oryg. Taming of the Shrew) – komedia Williama Szekspira z 1594. Została opublikowana w Pierwszym Folio w 1623.
Jest jednym z pierwszych dzieł Szekspira. Zbudowana jest z V aktów, akcja rozgrywa się we włoskim mieście Padwa. Podobnie jak inne komedie tego autora, kończy się happy endem.
Ważniejszych polskich inscenizacji dokonali m.in Zygmunt Hübner i Krzysztof Warlikowski. Ekranizacji tej sztuki dokonał w 1967 włoski reżyser Franco Zeffirelli z Elizabeth Taylor i Richardem Burtonem w rolach głównych. W 1980 BBC zrealizowało w ramach projektu The Complete Dramatic Works of William Shakespeare wersję w konwencji teatru telewizji, w której w rolę Petruchia wcielił się brytyjski aktor komediowy John Cleese.
Tytuł oryginału, Taming of the Shrew, większość polskich tłumaczy (m.in. Maciej Słomczyński) przenosi na język polski jako Poskromienie złośnicy. Trzeba jednak zauważyć, że Józef Paszkowski przełożył go jako Ugłaskanie sekutnicy.
Postacie
Główne
- Baptista Minola - ojciec Katarzyny i Bianki
- Vincentio - ojciec Lucentia
- Katarzyna - złośnica
- Petruchio - wielbiciel Katarzyny
- Bianka - siostra Katarzyny
- Lucentio - wielbiciel Bianki
- Gremio - dawny wielbiciel Bianki
- Hortensjo - wielbiciel Bianki
- Tranio - służący Lucentia
- Biondello - służący Lucentia
- Grumio - służący Petruchia
- Curtis - służący Petruchia
- Nathaniel - służący Petruchia
- Joseph - służący Petruchia
Opis fabuły
Bogaty mieszczanin z Padwy, Baptista Minola, ma dwie córki - starszą, pełną złości i humorów, nieznośną Katarzynę oraz jej młodszą siostrę, Biankę, piękną i dobrze ułożoną. Bianka ma licznych wielbicieli, którzy pragną pojąć ją za żonę. Stary Minola stawia jednak warunek - wyda za mąż młodszą córkę dopiero wtedy, gdy męża znajdzie starsza. Jeden z wielbicieli Bianki - Lucentio, młody dziedzic kupieckiej fortuny z Pizy, postanawia odgrywać rolę nauczyciela greki i łaciny, aby móc dostać się w pobliże swej wybranki i rozkochać ją w sobie. To samo czyni inny jej miłośnik, Hortensjo, udający nauczyciela muzyki. W tym samym czasie sługa Lucentia, Tranio, podając się za swego pana, oficjalnie staje w zaloty, aby zjednać przychylność ojca dziewczyny. Jego konkurentem jest podstarzały już kupiec Gremio. Ich wysiłki skazane są jednak na porażkę, póki nie znajdzie się kandydat na męża Katarzyny. Nieoczekiwanie problem rozwiązuje przybycie Petruchia z Werony, który jest tak łasy na pieniądze, iż gotów pojąć za żonę absolutnie każdą pannę, byle tylko dostać sowity posag. Tyle tylko, że musi jeszcze zdobyć względy Katarzyny lub przynajmniej opanować jej stanowczy sprzeciw.
Kontrowersje
Z dzisiejszej perspektywy sztuka może być odbierana jako dość mocno niepoprawna politycznie, wręcz seksistowska, gdyż jednym z najważniejszych wątków jej fabuły jest walka o absolutnie bezgraniczne posłuszeństwo żony wobec męża, co autor zdaje się uważać za warunek udanego pożycia. Kontrastuje to z takimi dziełami Szekspira jak Wesołe kumoszki z Windsoru, gdzie nadmierna zaborczość mężów jest wyraźnie wyśmiewana.
Bibliografia
- Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005. ISBN 83-7184-496-4.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Tekstu utworu (ang.)
- Poskromienie złośnicy w serwisie Wolne Lektury