Jan Konopka (wojskowy): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Happa (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Internowani w latach 1801–1862" za pomocą HotCat
poprawa linków do przek., WP:SK, usunięcie zbędnych linków do dat
Linia 1: Linia 1:
'''Jan Konopka''' (ur. [[1777]] w Skołodyczach koło [[Słonim]]ia, zm. [[20 XII]] [[1814]]<ref>Istnieją pewne rozbieżności odnośnie daty rocznej. [http://napoleon.gery.pl/polska/kono.php Miłosz Korczyk] podaje rok 1814, z kolei ''Encyklopedia popularna PWN'', Warszawa 1997, s. 393, rok 1815.</ref> w [[Warszawa|Warszawie]]) – generał brygady armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].
'''Jan Konopka''' (ur. [[1777]] w Skołodyczach koło [[Słonim]]ia, zm. [[20 grudnia]] [[1814]]<ref>Istnieją pewne rozbieżności odnośnie daty rocznej. [http://napoleon.gery.pl/polska/kono.php Miłosz Korczyk] podaje rok 1814, z kolei ''Encyklopedia popularna PWN'', Warszawa 1997, s. 393, rok 1815.</ref> w [[Warszawa|Warszawie]]) – generał brygady armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].


Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny.
Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny.
Od [[1792]] podporucznik w [[6 Brygada Kawalerii Narodowej (2 Ukraińska)|6 Brygadzie Kawalerii Narodowej]], uczestnik [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko-rosyjskiej 1792]], odznaczył się pod [[Zieleńce|Zieleńcami]]. W [[Powstanie kościuszkowskie|powstaniu kościuszkowskim]] walczył już jako porucznik; ranny pod [[Maciejowice|Maciejowicami]].
Od 1792 podporucznik w [[6 Brygada Kawalerii Narodowej (2 Ukraińska)|6 Brygadzie Kawalerii Narodowej]], uczestnik [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko-rosyjskiej 1792]], odznaczył się pod [[Zieleńce|Zieleńcami]]. W [[insurekcja kościuszkowska|insurekcji kościuszkowskiej]] walczył już jako porucznik; ranny pod [[Maciejowice|Maciejowicami]].


Po powstaniu pojechał do [[Francja|Francji]] i służył w jej armii. Od [[1797]] w [[Legiony Polskie we Włoszech|Legionach Polskich we Włoszech]] w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z [[1807]], wkrótce dowódca pułku w [[Legia Nadwiślańska|Legii Nadwiślańskiej]]. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w [[Hiszpania|Hiszpanii]]; za [[Bitwa pod Tudelą|bitwę pod Tudelą]] uzyskał [[Legia Honorowa|Legię Honorową]]. W [[1811]] generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w [[Bitwa pod Albuerą|bitwie pod Albuerą]] pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.
Po powstaniu pojechał do [[Francja|Francji]] i służył w jej armii. Od 1797 w [[Legiony Polskie we Włoszech|Legionach Polskich we Włoszech]] w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w [[Legia Nadwiślańska|Legii Nadwiślańskiej]]. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w [[Hiszpania|Hiszpanii]]; za [[Bitwa pod Tudelą|bitwę pod Tudelą]] uzyskał [[Legia Honorowa|Legię Honorową]]. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w [[Bitwa pod Albuerą|bitwie pod Albuerą]] pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.


W kampanii napoleońskiej [[1812]] dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. [[Eufemiusz Czaplic|Eufemiuszowi Czaplicowi]] pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w [[Chersoń|Chersoniu]]. W [[1814]] po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.
W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. [[Eufemiusz Czaplic|Eufemiuszowi Czaplicowi]] pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w [[Chersoń|Chersoniu]]. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref>Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, [[Warszawa]] 1990, s. 40.</ref>.


W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]. <ref>Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, [[Warszawa]] [[1990]], s. 40.</ref>
== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
* [[Dywizja Ułanów Królestwa Kongresowego]]
* [[Dywizja Ułanów (Królestwo Kongresowe)|Dywizja Ułanów Królestwa Kongresowego]]
* [[Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego]]
* [[Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego]]

{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
H. P. Kosk, Generalicja polska, t.1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
* H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://napoleon.org.pl/polska/kono.php Jan Konopka (1775-1814)]
* [http://napoleon.org.pl/polska/kono.php Jan Konopka (1775-1814)]


{{DEFAULTSORT:Konopka, Jan}}
[[Kategoria:Generałowie brygady Wojska Księstwa Warszawskiego]]
[[Kategoria:Generałowie brygady Wojska Księstwa Warszawskiego]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-rosyjskiej 1792|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-rosyjskiej 1792]]
[[Kategoria:Oficerowie powstania kościuszkowskiego|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Oficerowie powstania kościuszkowskiego]]
[[Kategoria:Oficerowie Legionów Polskich 1797-1807|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Oficerowie Legionów Polskich 1797-1807]]
[[Kategoria:Polscy uczestnicy wojen napoleońskich]]
[[Kategoria:Polscy uczestnicy wojen napoleońskich]]
[[Kategoria:Polacy odznaczeni Legią Honorową|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Polacy odznaczeni Legią Honorową]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (Księstwo Warszawskie)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (Księstwo Warszawskie)]]
[[Kategoria:Uczestnicy inwazji na Rosję 1812 (strona polska)|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Uczestnicy inwazji na Rosję 1812 (strona polska)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1777|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1777]]
[[Kategoria:Zmarli w 1814|Konopka, Jan]]
[[Kategoria:Zmarli w 1814]]
[[Kategoria:Internowani w latach 1801–1862]]
[[Kategoria:Internowani w latach 1801–1862]]

Wersja z 14:30, 13 lip 2014

Jan Konopka (ur. 1777 w Skołodyczach koło Słonimia, zm. 20 grudnia 1814[1] w Warszawie) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny. Od 1792 podporucznik w 6 Brygadzie Kawalerii Narodowej, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, odznaczył się pod Zieleńcami. W insurekcji kościuszkowskiej walczył już jako porucznik; ranny pod Maciejowicami.

Po powstaniu pojechał do Francji i służył w jej armii. Od 1797 w Legionach Polskich we Włoszech w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w Legii Nadwiślańskiej. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w Hiszpanii; za bitwę pod Tudelą uzyskał Legię Honorową. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w bitwie pod Albuerą pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.

W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. Eufemiuszowi Czaplicowi pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w Chersoniu. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari[2].

Zobacz też

  1. Istnieją pewne rozbieżności odnośnie daty rocznej. Miłosz Korczyk podaje rok 1814, z kolei Encyklopedia popularna PWN, Warszawa 1997, s. 393, rok 1815.
  2. Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 40.

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998

Linki zewnętrzne