Mistagogia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:12, 23 sty 2015

Mistagogia /(gr.) μυσταγογέω, μυσταγογία/ – pojęcie religijne oznaczające wprowadzanie w misterium – duchową tajemniczą rzeczywistość^[1]. W chrześcijaństwie jest ona określana jako wtajemniczenie chrześcijańskie.

Mistagogia a katechumenat

W Kościele jest ono elementem katechezy i znajduje zastosowanie w katechumenacie, który wprowadza wierzących w tajemnicę Chrystusa, przechodząc od tego, co widzialne, do tego, co niewidzialne, od znaku do tego, co on oznacza, od "sakramentów" do "misteriów". Nie można wprowadzić w to misterium samym nauczaniem. Nie jest ono bowiem zbiorem prawd. Chrześcijańskim misterium jest Osoba Jezusa Chrystusa, a wprowadzeniem w misterium jest pokorna pomoc innym w poznaniu tej Osoby i oddaniu Jej swego życia. Ten proces wzrostu dokonuje się we wspólnocie Kościoła.

Termin ten był początkowo w użytku greckich religii misteryjnych. W świeckim znaczeniu, mówiono o przewodniku oprowadzającym po mieście, że jest mistagogiem. Nie występował w literaturze chrześcijańskiej przed IV w., choć traktowała ona o rzeczywistości określanej później przez to pojęcie. Na przełomie IV/V w. mistagogią nazwano wprowadzanie katechumena w misterium wiary i zbawienia^[1].

Na najstarsze pisemne wzmianki o mistagogii natrafiono w liście Klemensa Aleksandryjskiego do Teodora z przełomu II i III w. n.e. w kontekście Ewangelii św. Marka i oraz gnostyckiej tzw. Tajemnej Ewangelii Marka.^{[potrzebny przypis]}

Praktyka Kościoła

Katolicyzm

Ogólne wprowadzenie do odnowionych po Soborze watykańskim II obrzędów chrztu dzieci, ponownie, jak w pierwszych wiekach, a także podobnie jak w praktyce Kościołów prawosławnych łączy trzy sakramenty: Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystię, nazywając je sakramentami „wtajemniczenie chrześcijańskiego”. Przyjmowanie ich w tej właśnie kolejności prowadzi do wtajemniczenia w wiarę: „doprowadzają do pełnej dojrzałości wyznawców Chrystusa, którzy w Kościele i w świecie pełnią posłannictwo właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu”. Neofici najpierw we chrzcie zostają odrodzeni z wody i Ducha Świętego (por. J 3,5) i stają się nowym stworzeniem. Następnie „dokładniej upodobniają się do Chrystusa i napełniają Duchem Świętym”, następnie „uczestnicząc w zgromadzeniu eucharystycznym, przyjmują Ciało Syna Człowieczego i piją Jego Krew, aby otrzymać życie wieczne (por. J 6,55) i wyrażać jedność ludu Bożego”^[2].

W posynodalnej adhortacji Sacramentum Caritatis Papież Benedykt XVI mówił o konieczności prowadzenia w parafiach drogi mistagogicznej, która skupiałaby się na trzech elementach: wprowadzaniu wiernych w historię zbawienia, objaśniała znaki zawarte w obrzędach liturgicznych sakramentów, oraz uczyła wiązać te obrzędy z codziennym życiem chrześcijańskim^[3].

↑ ^a ^b W. Zyzak: Mistagogia. s. 527.
↑ Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, n. 6. W: Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2.. Wyd. 3. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2009, s. 9-10.
↑ Krzysztof Broszkowski OP. Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła. „Wrocławski Przegląd Teologiczny”. 22.2 (2013). s. 145-146.

Bibliografia

Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne. W: Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. Wyd. 3. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2009, s. 9-18.
Zyzak, Wojciech, Mistagogia, w: Leksykon duchowości katolickiej, Wydawnictwo „M”, Lublin-Kraków 2002, s. 527-530, ISBN 83-7221-333-X

Linki zewnętrzne

Mistagogia - metoda formacji liturgicznej. [w:] Ceremoniał wspólnoty parafialnej [on-line]. KKBiDS. [dostęp 2012-02-29]. (pol.).

[MIST-1] W. Zyzak: Mistagogia. s. 527.

[2] Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, n. 6. W: Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2.. Wyd. 3. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2009, s. 9-10.

[3] Krzysztof Broszkowski OP. Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła. „Wrocławski Przegląd Teologiczny”. 22.2 (2013). s. 145-146.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 === Katolicyzm ===
-Ogólne wprowadzenie do odnowionych po [[Sobór watykański II|Soborze watykańskim II]] obrzędów chrztu dzieci, na nowo łączy trzy sakramenty: [[Chrzest]], [[Bierzmowanie]] i [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystię]], nazywając je sakramentami „wtajemniczenie chrześcijańskiego”. Przyjmowanie ich w tej właśnie kolejności prowadzi do wtajemniczenia w [[Wiara (chrześcijaństwo)|wiarę]]: „doprowadzają do pełnej dojrzałości wyznawców Chrystusa, którzy w Kościele i w świecie pełnią posłannictwo właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu”. Chrzczeni najpierw zostają odrodzeni z wody i Ducha Świętego i stają się nowym stworzeniem przez chrzest. Następnie „dokładniej upodobniają się do Chrystusa i napełniają Duchem Świętym”, następnie „uczestnicząc w zgromadzeniu eucharystycznym, przyjmują Ciało Syna Człowieczego i piją Jego Krew, aby otrzymać życie wieczne (por. J 6,55) i wyrażać jedność ludu Bożego”<ref>{{Cytuj książkę | rozdział = Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, n. 6 | tytuł = Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2. | wydanie = 3| miejsce = Katowice | wydawca = Księgarnia św. Jacka | rok = 2009 | strony = 9-10}}</ref>.
+Ogólne wprowadzenie do odnowionych po [[Sobór watykański II|Soborze watykańskim II]] obrzędów chrztu dzieci, ponownie, jak w pierwszych wiekach, a także podobnie jak w praktyce Kościołów [[Prawosławie|prawosławnych]] łączy trzy sakramenty: [[Chrzest]], [[Bierzmowanie]] i [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystię]], nazywając je sakramentami „wtajemniczenie chrześcijańskiego”. Przyjmowanie ich w tej właśnie kolejności prowadzi do wtajemniczenia w [[Wiara (chrześcijaństwo)|wiarę]]: „doprowadzają do pełnej dojrzałości wyznawców Chrystusa, którzy w Kościele i w świecie pełnią posłannictwo właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu”. Neofici najpierw we chrzcie zostają odrodzeni z wody i [[Duch Święty|Ducha Świętego]] (por. J 3,5) i stają się nowym stworzeniem. Następnie „dokładniej upodobniają się do Chrystusa i napełniają Duchem Świętym”, następnie „uczestnicząc w zgromadzeniu eucharystycznym, przyjmują Ciało Syna Człowieczego i piją Jego Krew, aby otrzymać życie wieczne (por. J 6,55) i wyrażać jedność ludu Bożego”<ref>{{Cytuj książkę | rozdział = Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, n. 6 | tytuł = Obrzędy Chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, 2. | wydanie = 3| miejsce = Katowice | wydawca = Księgarnia św. Jacka | rok = 2009 | strony = 9-10}}</ref>.
 W [[Synod|posynodalnej]] adhortacji ''[[Sacramentum Caritatis]]'' Papież Benedykt XVI mówił o konieczności prowadzenia w parafiach drogi mistagogicznej, która skupiałaby się na trzech elementach: wprowadzaniu wiernych w [[historia zbawienia|historię zbawienia]], objaśniała znaki zawarte w obrzędach [[Liturgia chrześcijańska|liturgicznych]] [[sakrament]]ów, oraz uczyła wiązać te obrzędy z codziennym życiem chrześcijańskim<ref>{{Cytuj pismo | url = http://www.kbroszko.dominikanie.pl/KrzysztofBroszkowskiOP-JednoscParafii.pdf | autor = Krzysztof Broszkowski OP | tytuł = Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła | czasopismo = Wrocławski Przegląd Teologiczny | wolumin = 22.2| wydanie = 2013 | strony = 145-146}}</ref>.