Cerber: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika 178.219.99.11 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to XaxeLoled. |
drobne redakcyjne |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
|nazwa święta = |
|nazwa święta = |
||
|odpowiednik = |
|odpowiednik = |
||
|ojciec = |
|ojciec = [[Tyfon]] |
||
|matka = |
|matka = [[Echidna]] |
||
|mąż = |
|mąż = |
||
|żona = |
|żona = |
||
|rodzeństwo = |
|rodzeństwo = [[Sfinks]]a, [[hydra lernejska|Hydra]] i [[chimera (mitologia)|Chimera]], [[Ortros]] |
||
|dzieci = |
|dzieci = |
||
|commons = Category:Cerberus |
|commons = Category:Cerberus |
||
|wikisłownik = Cerber |
|wikisłownik = Cerber |
||
}}'''Cerber''' ( |
}}'''Cerber''' ({{greka|Κέρβερος}} ''Kérberos'', [[łacina|łac.]] ''Cerberus'') – w [[mitologia grecka|mitologii greckiej]] olbrzymi trzygłowy pies strzegący wejścia do świata zmarłych. W niektórych wersjach mitu ma również [[wąż|węża]] zamiast ogona. |
||
Uważany był za syna [[Echidna|Echidny]] i [[Tyfon]]a oraz za brata [[Sfinks]]a, [[hydra lernejska|Hydry]] i [[chimera (mitologia)|Chimery]]{{fakt|data=2016-05}} oraz |
Uważany był za syna [[Echidna|Echidny]] i [[Tyfon]]a oraz za brata [[Sfinks]]a, [[hydra lernejska|Hydry]] i [[chimera (mitologia)|Chimery]]{{fakt|data=2016-05}} oraz [[Ortros]]a. [[Hezjod]] (''[[Theogonia|Teogonia]]'', 311) przedstawiał go jako bestię „o spiżowym głosie i pięćdziesięciu głowach”<ref name="Borges">{{cytuj książkę |nazwisko = Borges| imię = Jorge Luis| autor link = Jorge Luis Borges| tytuł = Księga istot zmyślonych| wydawca = [[Prószyński i S-ka]]| miejsce = Warszawa| rok = 2000| strony = 32,33| isbn = 83-7255-740-3}}</ref>. Dopiero w późniejszych przekazach Cerber miał trzy, dwie, a nawet tylko jedną głowę{{fakt|data=2016-05}}. |
||
Przebywał w pobliżu [[Styks]]u, gdyż na niego natykały się dusze przewiezione po śmierci przez [[Charon (mitologia)|Charona]]; próbujące opuścić Hades, Cerber gryzł jadowitymi zębami. Nie wpuszczał też do [[Hades]]u żywych, jednak [[Orfeusz]] udobruchał go śpiewem i grą na [[lira|lirze]]. [[Sybilla (mitologia)|Sybilla]] prowadząc [[Eneasz (syn Anchizesa)|Eneasza]] uśpiła Cerbera ciastkiem z makiem i miodem ([[Wergiliusz]], ''[[Eneida]]'' VI, 417-25). Według późniejszej tradycji potwór atakował również przychodzących do świata podziemi zmarłych, dlatego przy pochówku dodawano im placek na miodzie<ref name="Borges"/>. |
Przebywał w pobliżu [[Styks]]u, gdyż na niego natykały się dusze przewiezione po śmierci przez [[Charon (mitologia)|Charona]]; próbujące opuścić Hades, Cerber gryzł jadowitymi zębami. Nie wpuszczał też do [[Hades]]u żywych, jednak [[Orfeusz]] udobruchał go śpiewem i grą na [[lira|lirze]]. [[Sybilla (mitologia)|Sybilla]] prowadząc [[Eneasz (syn Anchizesa)|Eneasza]] uśpiła Cerbera ciastkiem z makiem i miodem ([[Wergiliusz]], ''[[Eneida]]'' VI, 417-25). Według późniejszej tradycji potwór atakował również przychodzących do świata podziemi zmarłych, dlatego przy pochówku dodawano im placek na miodzie<ref name="Borges"/>. |
Wersja z 19:41, 24 lut 2017
|
Ten artykuł od 2016-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
stróż wejścia do świata zmarłych | |
Występowanie | |
---|---|
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Cerber (stgr. Κέρβερος Kérberos, łac. Cerberus) – w mitologii greckiej olbrzymi trzygłowy pies strzegący wejścia do świata zmarłych. W niektórych wersjach mitu ma również węża zamiast ogona.
Uważany był za syna Echidny i Tyfona oraz za brata Sfinksa, Hydry i Chimery[potrzebny przypis] oraz Ortrosa. Hezjod (Teogonia, 311) przedstawiał go jako bestię „o spiżowym głosie i pięćdziesięciu głowach”[1]. Dopiero w późniejszych przekazach Cerber miał trzy, dwie, a nawet tylko jedną głowę[potrzebny przypis].
Przebywał w pobliżu Styksu, gdyż na niego natykały się dusze przewiezione po śmierci przez Charona; próbujące opuścić Hades, Cerber gryzł jadowitymi zębami. Nie wpuszczał też do Hadesu żywych, jednak Orfeusz udobruchał go śpiewem i grą na lirze. Sybilla prowadząc Eneasza uśpiła Cerbera ciastkiem z makiem i miodem (Wergiliusz, Eneida VI, 417-25). Według późniejszej tradycji potwór atakował również przychodzących do świata podziemi zmarłych, dlatego przy pochówku dodawano im placek na miodzie[1].
Ujarzmienie go i wyprowadzenie na ziemię było ostatnią z dwunastu prac Heraklesa (Herkulesa). Cerber występuje w rzeźbie antycznej i malarstwie wazowym. W micie o 12 pracach Heraklesa przedstawiano go jako trzygłowego psa pokrytego wężową łuską[potrzebny przypis].
- ↑ a b Jorge Luis Borges: Księga istot zmyślonych. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 32,33. ISBN 83-7255-740-3.