Adopcja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 060 edycji
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
MastiBot (dyskusja | edycje)
Boty
3 421 993 edycje
m Bot poprawia odwołania do ustawy
Linia 10: Linia 10:


== W polskim prawie współczesnym ==
== W polskim prawie współczesnym ==
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy [[kodeks rodzinny i opiekuńczy|kodeksu rodzinnego i opiekuńczego]] (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w [[Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej|ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej]] ({{Dziennik Ustaw|2017|697}}).
Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy [[kodeks rodzinny i opiekuńczy|kodeksu rodzinnego i opiekuńczego]] (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w [[Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej|ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej]] ({{Dziennik Ustaw|2018|998}}).


Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę [[małoletni]]ą, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek [[małżeństwo|małżeński]]. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 276 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Rodzice, o ile nie są nieznani i nie pozbawiono ich [[władza rodzicielska|władzy rodzicielskiej]], także muszą wyrazić zgodę na adopcję<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 278 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Nie jest to możliwe, jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 6 tygodni<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 280 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>.
Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę [[małoletni]]ą, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek [[małżeństwo|małżeński]]. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 276 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Rodzice, o ile nie są nieznani i nie pozbawiono ich [[władza rodzicielska|władzy rodzicielskiej]], także muszą wyrazić zgodę na adopcję<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 278 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>. Nie jest to możliwe, jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 6 tygodni<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Smyczyński | imię = Tadeusz | tytuł = Prawo rodzinne i opiekuńcze | wydawca = C. H. Beck | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 280 | isbn = 978-83-255-8393-4}}</ref>.

Wersja z 19:27, 31 maj 2018

Adopcja (łac. adoptio), przysposobienie, usynowienie – forma przyjęcia do rodziny osoby obcej, stwarzająca stosunek podobny do pokrewieństwa. Jest to przybranie dziecka (często w wieku dziecięcym) za swoje.

Historia

 Zobacz więcej w artykule Adoptio, w sekcji Adopcja w prawie justyniańskim.

W starożytnym Rzymie polegała na przejęciu pod władzę ojcowską syna lub córki z innej rodziny. Adopcja przeprowadzana była w obecności pretora lub namiestnika. Nie była wymagana zgoda adoptowanego. Powodem przeprowadzania adopcji była najczęściej potrzeba utrzymania ciągłości rodu[1].

Polskie prawo zna adopcję od XIII w. Szczególnymi rodzajami przysposobienia były adopcja braterska i adopcja do herbu.

W polskim prawie współczesnym

Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie i rozumiana jest jako prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Proces adopcji regulują przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 114-127). Pomocnicze przepisy znajdują się w ustawie z 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 998).

Głównym i nadrzędnym celem adopcji jest dobro dziecka. Adoptować można jedynie osobę małoletnią, czyli osobę, która nie ukończyła jeszcze 18. roku życia i nie wstąpiła w związek małżeński. Jeśli dziecko ukończyło 13 lat, wymagana jest jego zgoda do orzeczenia adopcji, chyba że nie jest do tego zdolne albo traktuje przysposabiających jako swoich rodziców[2]. Rodzice, o ile nie są nieznani i nie pozbawiono ich władzy rodzicielskiej, także muszą wyrazić zgodę na adopcję[3]. Nie jest to możliwe, jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 6 tygodni[4].

Polskie prawo wyróżnia:

  • przysposobienie pełne rozwiązywalne
  • przysposobienie niepełne (powodujące powstanie wyłącznie stosunku między przysposabiającym a przysposobionym)
  • przysposobienie pełne nierozwiązywalne[5].

Przez przysposobienie między stronami powstaje stosunek podobny do pokrewieństwa[6]. Władza rodzicielska naturalnych rodziców gaśnie[7].

Dwa pierwsze rodzaje przysposobienia sąd może rozwiązać z ważnych powodów, o ile nie zagrozi to dobru małoletniego dziecka[8].

Adopcja muzułmańska

 Zobacz więcej w artykule Dzieci w islamie, w sekcji Adopcja muzułmańska.


UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link

W prawie międzynarodowym

  • Europejska Konwencja o przysposobieniu dzieci sporządzona w Strasburgu 24 kwietnia 1967 r.[9]
  • Konwencja o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego, sporządzona w Hadze 29 maja 1993 r.[10]
  • Konwencja o prawach dziecka (1989) w art. 20 i 21

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jean-Claude Fredouille, 2004, Słownik cywilizacji rzymskiej, ss. 29, Wydawnictwo "Książnica", ISBN 83-7132-853-2
  2. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 276. ISBN 978-83-255-8393-4.
  3. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 278. ISBN 978-83-255-8393-4.
  4. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 280. ISBN 978-83-255-8393-4.
  5. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 281-282. ISBN 978-83-255-8393-4.
  6. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 271. ISBN 978-83-255-8393-4.
  7. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 283. ISBN 978-83-255-8393-4.
  8. ↑ Tadeusz Smyczyński: Prawo rodzinne i opiekuńcze. Warszawa: C. H. Beck, 2016, s. 289. ISBN 978-83-255-8393-4.
  9. ↑ Dz.U. 1999 nr 99 poz. 1157
  10. ↑ Dz.U. 2000 nr 39 poz. 448

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adopcja&oldid=53586853”