Śmierć w Wenecji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika 91.145.130.229 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Paweł Ziemian BOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
poprawa linków |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
== Inspiracja == |
== Inspiracja == |
||
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna [[Katja Mann|Katja]], zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w 1986 roku [[Władysław Moes]]. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio. Prototypem Gustawa von Aschenbacha był podziwiany przez Manna kompozytor austriacki i dyrygent, zmarły właśnie wtedy, [[Gustav Mahler]]. Pisarz zapożyczył od niego dla swej literackiej postaci imię oraz niektóre cechy fizyczne<ref>[http://akant.org/77-archiwum-miesicznika-akant-2011/akant-sierpien-2011/2291-bogusaw-mucha-tajemnica-mierci-w-wenecji Bogusław Mucha, ''Tajemnica Śmierci w Wenecji''], „[[Akant ( |
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna [[Katja Mann|Katja]], zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w 1986 roku [[Władysław Moes]]. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio. Prototypem Gustawa von Aschenbacha był podziwiany przez Manna kompozytor austriacki i dyrygent, zmarły właśnie wtedy, [[Gustav Mahler]]. Pisarz zapożyczył od niego dla swej literackiej postaci imię oraz niektóre cechy fizyczne<ref>[http://akant.org/77-archiwum-miesicznika-akant-2011/akant-sierpien-2011/2291-bogusaw-mucha-tajemnica-mierci-w-wenecji Bogusław Mucha, ''Tajemnica Śmierci w Wenecji''], „[[Akant (czasopismo)|Akant]]”, 1 sierpień 2011</ref>. |
||
== Odniesienia w kulturze == |
== Odniesienia w kulturze == |
Wersja z 03:18, 1 sty 2020
Śmierć w Wenecji (oryg. niem. Der Tod in Venedig) – nowela Tomasza Manna wydana w 1912 roku. Jest uważana za najważniejszą krótką formę Manna – również dlatego, że porusza homoseksualny wątek platonicznej miłości do młodego chłopca.
Opis fabuły
Nowela opowiada historię starzejącego się utytułowanego literata Gustawa von Aschenbacha, który udaje się w podróż do Wenecji, gdzie zakochuje się w polskim chłopcu Tadziu. Aschenbach spędza czas na plaży Lido i w hotelu, w pewnym stopniu śledząc chłopca i jego rodzinę. W momencie rozpaczy chce uciec z wydającej się mu duszną Wenecji – jednak przez przypadek zostaje. Okazuje się, że kufer z jego rzeczami zostaje wysłany przez pomyłkę niewłaściwym pociągiem. Wraca do Hotelu Kąpielowego. Ostatecznie pobyt w Wenecji doprowadza do jego śmierci, ponieważ wybucha epidemia cholery, na którą Aschenbach umiera, patrząc na bawiącego się z kolegami na plaży Tadzia. Uczucie do Tadzia przedstawione jest jako platoniczne uwielbienie dla piękna chłopca – które Aschenbach oddaje przez np. mityczne porównania chłopca do Feaka, Apolla.
Inspiracja
Tomasz Mann przebywał w 1912 roku z rodziną na wakacjach w Wenecji – gdzie, jak wspomina w pamiętnikach żona Manna Katja, zobaczył pierwowzór Tadzia. Prawdopodobnie był nim zmarły w 1986 roku Władysław Moes. Zmiana imienia miałaby być pomyłką Manna, który błędnie zinterpretował skrót imienia Władzio jako Adzio. Prototypem Gustawa von Aschenbacha był podziwiany przez Manna kompozytor austriacki i dyrygent, zmarły właśnie wtedy, Gustav Mahler. Pisarz zapożyczył od niego dla swej literackiej postaci imię oraz niektóre cechy fizyczne[1].
Odniesienia w kulturze
- W 1971 na kanwie książki powstał film Śmierć w Wenecji w reżyserii Luchino Viscontiego. W główną rolę wcielił się Dirk Bogarde. Fragment tego filmu został wykorzystany w polskiej komedii Chłopaki nie płaczą z 2001. Użyto sceny z Gustawem von Aschenbachem płynącym gondolą, zaś „gangsterzy” oglądający go spodziewali się filmu sensacyjnego, mając na uwadze sam tytuł filmu.
- W 1973 powstało libretto dla opery Śmierć w Wenecji autorstwa Benjamina Brittena.
Przypisy
- ↑ Bogusław Mucha, Tajemnica Śmierci w Wenecji, „Akant”, 1 sierpień 2011
Linki zewnętrzne
- Katarzyna T. Nowak, Tajemnica Tadzia – artykuł na temat inspiracji Tomasza Manna
- Tadzio – strona poświęcona miłości Tomasza Manna do Tadzia
- Władysław Moes – zdjęcia dorosłego Tadzia, czyli Władysława Moesa