Tradycjonalizm katolicki: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:07, 13 lip 2020

Tradycjonalizm katolicki – termin określający nurt katolicyzmu, charakteryzujący się zamiłowaniem do starych zwyczajów Kościoła i pielęgnowaniem liturgii rzymskiej w jej formie tradycyjnej oraz odrzucaniem większości lub całości reform lat 60-tych, 70-tych i 80-tych w Kościele świętym. W swojej skrajnej formie jest sprzeciwem wobec decyzji papieży o zmianach w Kościele i przeobraża się w schizmę – separację od Kościoła katolickiego, uznawanego wówczas za „nieprawowierny”.

Tradycjonalizm wewnątrz Kościoła katolickiego

Tradycjonalizm katolicki to treść nauczania wspólnot „tradycyjnokatolickich” (pozostających, mimo reform, w jedności z papieżem) oraz całość przyjętych w nich zasad odnoszących się do wiary, moralności, życia religijnego (m.in. praktyk liturgicznych i pobożnościowych) i funkcjonowania Kościoła (np. praktykowanie zniesionych postów).

Grupy tradycjonalistów, zatwierdzone przez papieża, i uznające jego zwierzchnictwo:

Do tego można wymienić Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X (FSSPX), które nie jest zatwierdzone przez papieża, ale uznaje go za głowę Kościoła.

Tradycjonalizm w opozycji wobec Watykanu

Tradycjonalizm w swojej skrajnej postaci doprowadził część katolików do poglądów sedewakantystycznych lub sedeprywacjonistycznych, i w konsekwencji, do zerwania łączności z Kościołem rzymskokatolickim. Ma on swoje korzenie w sprzeciwie części duchowieństwa i wiernych wobec zmian w niektórych praktykach Kościoła katolickiego, zaprowadzonych po Soborze Watykańskim II. Przedstawiciele tego nurtu krytykują w szczególności zmiany w obrzędach liturgicznych, wprowadzone po Vaticanum Secundum.

Wśród błędów Kościoła posoborowego, tradycjonaliści wskazują m.in.: uznanie przez Kościół wolności religijnej, fałszywe pojmowanie ekumenizmu (tzw. irenizm) oraz prowadzenie dialogu z religiami niechrześcijańskimi (judaizmem, islamem itd.). Według nich te działania i wynikające z nich konsekwencje doktrynalne opacznie interpretują dogmatyczną definicję Kościoła Chrystusowego oraz prymatu papieskiego.

Tradycjonaliści ci oskarżają hierarchów Kościoła o głoszenie poglądów modernistycznych, potępionych przez papieża św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis w 1907 roku, a także o liberalizowanie Kościoła Chrystusowego. Tradycjonaliści za główną lub jedyną właściwą formę Mszy św. uważają ryt rzymski w formie sprzed reform Pawła VI, twierdząc, iż posoborowa reforma liturgii sprotestantyzowała obrzędy mszy św. i usunęła z niej wiele istotnych elementów.

Wśród grup tradycyjnych pozostających poza Kościołem rzymskokatolickim, warto wymienić:

Zobacz też

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Dopracować|źródła=2012-02}}
 [[Plik:Unchurch.jpg|thumb|250px]]
-'''Tradycjonalizm katolicki''' – termin określający nurt [[katolicyzm]]u, charakteryzujący się zamiłowaniem do starych zwyczajów Kościoła i pielęgnowaniem [[nadzwyczajna forma rytu rzymskiego|liturgii rzymskiej w jej formie tradycyjnej]]. W swojej skrajnej formie jest sprzeciwem wobec decyzji papieży o zmianach w Kościele i przeobraża się w [[schizma|schizmę]] – separację od [[Kościół łaciński|Kościoła katolickiego]], uznawanego wówczas za „nieprawowierny”.
+'''Tradycjonalizm katolicki''' – termin określający nurt [[katolicyzm]]u, charakteryzujący się zamiłowaniem do starych zwyczajów Kościoła i pielęgnowaniem [[nadzwyczajna forma rytu rzymskiego|liturgii rzymskiej w jej formie tradycyjnej]] oraz odrzucaniem większości lub całości reform lat 60-tych, 70-tych i 80-tych w Kościele świętym. W swojej skrajnej formie jest sprzeciwem wobec decyzji papieży o zmianach w Kościele i przeobraża się w [[schizma|schizmę]] – separację od [[Kościół łaciński|Kościoła katolickiego]], uznawanego wówczas za „nieprawowierny”.
 == Tradycjonalizm wewnątrz Kościoła katolickiego ==