Aleksander Zamenhof: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m odzn |
m Dodano kategorię "Odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza" za pomocą HotCat |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
[[Kategoria:Zamenhofowie]] |
[[Kategoria:Zamenhofowie]] |
||
[[Kategoria:Esperantyści]] |
[[Kategoria:Esperantyści]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza]] |
|||
Wersja z 23:29, 5 mar 2021
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 października?/12 listopada 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz, esperantysta |
| Rodzice | |
| Krewni i powinowaci |
Ludwik, Fejgla, Gitla, Sora Dwora, Feliks, Hersz, Henryk, Mina, Leon i Ida (rodzeństwo) |
| Odznaczenia | |
| |
Aleksander Markowicz Zamenhof ros. Александр Маркович Заменгоф, esperanto Aleksandro Zamenhof (ur. 31 października?/12 listopada 1877 w Warszawie, zm. 18 lipca?/31 lipca 1916 w Dyneburgu[1]) – żydowski lekarz i esperantysta.
Urodził się jako najmłodszy syn Markusa Zamenhofa i, podobnie jak pozostali bracia, wybrał karierę medyczną. W 1902 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej w 1904 r. został zmobilizowany i wysłany na Daleki Wschód. Służył w Port Arthur przez cały okres jego oblężenia, a swoje przeżycia opisał w El Taglibro de Sieĝito en Port-Arturo (Z Dziennika Oblężonego w Port-Arthur) na łamach The British Esperantist[3]. Za służbę lekarza wojskowego w 25. Wschodnio-Syberyjskim Pułku Strzelców został odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia z mieczami[4]. Był jeńcem w niewoli japońskiej, następnie kilka lat pracował w kopalniach złota nad Amurem. po powrocie do Warszawy praktykował jako lekarz.
Aleksandra Zamenhofa interesowała kwestia rozwiązania problemu żydowskiego poprzez założenie państwa poza Palestyną. Porzuciwszy karierę lekarską wyjechał do Brazylii, gdzie w Espírito Santo próbował założyć żydowską kolonię rolniczą[1][5]. Do Europy powrócił latem 1914 roku. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go w Amsterdamie, z którego musiał wracać do Warszawy przez Wielką Brytanię i Skandynawię. W kraju znów został powołany do czynnej służby w Cesarskiej Armii Rosyjskiej, w której służył dwa lata. Zginął (według niektórych źródeł – popełnił samobójstwo[5]) w Dyneburgu[1].
Przypisy
- ↑ a b c Kuryer Lwowski, 28.09.1916
- ↑ [https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21192117/ Language and medicine in the Zamenhof family, Acta Med Hist Adriat . 2010;8(2):287-92.]
- ↑ The British Esperantist, 1914
- ↑ ВЫСОЧАЙШІЙ ПРИКАЗЪ ПО ВОЕННОМУ ВѢДОМСТВУ. О чинахъ гражданскихъ: 12-го сентября 1905 года, No 39
- ↑ a b Aleksandr Korżenkow: Homarano. La vivo, verkoj kaj ideoj de d-ro L.L. Zamenhof. Sezonoj, Litova Esperanto-Asocio, 2011, s. 283