Juan Tomás Ávila Laurel: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
źródła/przypisy |
m standaryzacja (Annobón) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Juan Tomás Ávila Laurel''' (ur. 1966<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.elmundo.es/papel/lideres/2020/08/01/5f23f6d8fc6c83122d8b45c4.html | tytuł = Juan Tomás Ávila Laurel: "Crecí sin libros, sin cines y sin teatros" | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = elmundo.es | język = es}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = https://birdlikecultura.wordpress.com/2020/07/17/edicion-especial-primavera-en-viena-de-2020/ | tytuł = EDICIÓN ESPECIAL «PRIMAVERA EN VIENA» DE 2020 | data dostępu = 22 października 2020 | opublikowany = birdlikecultura.wordpress.com | język = es}}</ref>) – pisarz i poeta z [[Gwinea Równikowa|Gwinei Równikowej]]. |
'''Juan Tomás Ávila Laurel''' (ur. 1966<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.elmundo.es/papel/lideres/2020/08/01/5f23f6d8fc6c83122d8b45c4.html | tytuł = Juan Tomás Ávila Laurel: "Crecí sin libros, sin cines y sin teatros" | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = elmundo.es | język = es}}</ref><ref>{{cytuj stronę | url = https://birdlikecultura.wordpress.com/2020/07/17/edicion-especial-primavera-en-viena-de-2020/ | tytuł = EDICIÓN ESPECIAL «PRIMAVERA EN VIENA» DE 2020 | data dostępu = 22 października 2020 | opublikowany = birdlikecultura.wordpress.com | język = es}}</ref>) – pisarz i poeta z [[Gwinea Równikowa|Gwinei Równikowej]]. |
||
Urodził się w [[Malabo|Santa Isabel]] (dzisiejsze [[Malabo]])<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.asodegue.org/lit.jtavila1.htm | tytuł = 7 de marzo de 2007"El África que habla español. Guinea Ecuatorial" Juan Tomás Ávila Laurel, Debats nº 83, invierno 2003 | data dostępu = 13 października 2020 | opublikowany = asodegue.org | język = es}}</ref>, w rodzinie pochodzącej z [[ |
Urodził się w [[Malabo|Santa Isabel]] (dzisiejsze [[Malabo]])<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.asodegue.org/lit.jtavila1.htm | tytuł = 7 de marzo de 2007"El África que habla español. Guinea Ecuatorial" Juan Tomás Ávila Laurel, Debats nº 83, invierno 2003 | data dostępu = 13 października 2020 | opublikowany = asodegue.org | język = es}}</ref>, w rodzinie pochodzącej z wyspy [[Annobón]] i posługującej się na co dzień miejscowym [[języki kreolskie|kreolem]]<ref>{{cytuj stronę | url = https://birdlikecultura.files.wordpress.com/2013/05/biografia-juan-tomas-avila-laurel-spanisch.pdf | tytuł = Juan Tomás Ávila Laurel biografia | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = birdlikecultura.files.wordpress.com |strony = 1 | język = es}}</ref>. Z zawodu pielęgniarz<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.cervantesvirtual.com/portales/biblioteca_africana/entrevista_juan_tomas/ | tytuł = Entrevistas: Entrevista a Juan Tomás Ávila Laurel | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = cervantesvirtual.com | język = es}}</ref>. Kierował gwinejskimi pismami literackimi ''[[El Patio]]'' oraz ''Atanga''<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.ascleiden.nl/content/webdossiers/equatorial-guinea | tytuł = Equatorial Guinea | data dostępu = 23 września 2020 | opublikowany = ascleiden.nl | język = en}}</ref>. |
||
Wysoce krytyczny wobec rządów prezydenta [[Teodoro Obiang Nguema Mbasogo|Obianga Nguemy Mbasogo]]. W 2011 z powodów politycznych wyemigrował z kraju, po siedmiodniowym strajku głodowym wobec reżimu<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.efe.com/efe/espana/destacada/cuando-contar-el-dia-a-de-un-pais-se-vuelve-subversivo/10011-4092644 | tytuł = Cuando contar el día a día de un país se vuelve subversivo | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = efe.com | język = es}}</ref>. Ostatecznie osiadł w [[Hiszpania|Hiszpanii]]<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.elantepenultimomohicano.com/2019/11/entrevista-juan-tomas-avila-laurel.html | tytuł = Entrevista: Juan Tomás Ávila Laurel, protagonista de «El escritor de un país sin librerías». | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = elantepenultimomohicano.com | język = es}}</ref>. |
Wysoce krytyczny wobec rządów prezydenta [[Teodoro Obiang Nguema Mbasogo|Obianga Nguemy Mbasogo]]. W 2011 z powodów politycznych wyemigrował z kraju, po siedmiodniowym strajku głodowym wobec reżimu<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.efe.com/efe/espana/destacada/cuando-contar-el-dia-a-de-un-pais-se-vuelve-subversivo/10011-4092644 | tytuł = Cuando contar el día a día de un país se vuelve subversivo | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = efe.com | język = es}}</ref>. Ostatecznie osiadł w [[Hiszpania|Hiszpanii]]<ref>{{cytuj stronę | url = https://www.elantepenultimomohicano.com/2019/11/entrevista-juan-tomas-avila-laurel.html | tytuł = Entrevista: Juan Tomás Ávila Laurel, protagonista de «El escritor de un país sin librerías». | data dostępu = 19 września 2020 | opublikowany = elantepenultimomohicano.com | język = es}}</ref>. |
Wersja z 17:26, 9 mar 2021
Juan Tomás Ávila Laurel (ur. 1966[1][2]) – pisarz i poeta z Gwinei Równikowej.
Urodził się w Santa Isabel (dzisiejsze Malabo)[3], w rodzinie pochodzącej z wyspy Annobón i posługującej się na co dzień miejscowym kreolem[4]. Z zawodu pielęgniarz[5]. Kierował gwinejskimi pismami literackimi El Patio oraz Atanga[6].
Wysoce krytyczny wobec rządów prezydenta Obianga Nguemy Mbasogo. W 2011 z powodów politycznych wyemigrował z kraju, po siedmiodniowym strajku głodowym wobec reżimu[7]. Ostatecznie osiadł w Hiszpanii[8].
Opublikował kilkanaście książek, od prozy, przez eseistykę po poezję i dramat[9], w tym Poemas (1994), La carga (1999)[10], Historia intima de la humanidad (1999), El derecho de pernada (2000), A.wala cu sangui (2000), El desmayo de Judas, (2001), Nadie tiene buena fama en este pais (2002)[11], El fracaso de las sombras (2004), Diccionário basico de la dictadura guineana (2011)[12] czy Cuando a Guinea se iba por mar (2019). Przez krytykę zaliczany, wraz z José Fernando Sialem Djanganym i Maximilianem Nkogo Esono do tendencji ludowej w łonie współczesnej literatury Gwinei Równikowej, skupiającej się na codziennym życiu i pisarstwie dostępnym szerokiemu gronu odbiorców[13]. Jego prace znalazły się w Literatura de Guinea Ecuatorial (2000), drugiej edycji wpływowej antologii literatury gwinejskiej, skompilowanej przez Donata Ndongo-Bidyogo[14]. Tłumaczony na angielski, francuski i rumuński[15].
Poświęcony mu został hiszpański film dokumentalny El escritor de un país sin librerías (2019)[16], w reżyserii Marca Sereny[17].
Przypisy
- ↑ Juan Tomás Ávila Laurel: "Crecí sin libros, sin cines y sin teatros". elmundo.es. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ EDICIÓN ESPECIAL «PRIMAVERA EN VIENA» DE 2020. birdlikecultura.wordpress.com. [dostęp 22 października 2020]. (hiszp.).
- ↑ 7 de marzo de 2007"El África que habla español. Guinea Ecuatorial" Juan Tomás Ávila Laurel, Debats nº 83, invierno 2003. asodegue.org. [dostęp 13 października 2020]. (hiszp.).
- ↑ Juan Tomás Ávila Laurel biografia. birdlikecultura.files.wordpress.com. s. 1. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ Entrevistas: Entrevista a Juan Tomás Ávila Laurel. cervantesvirtual.com. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ Equatorial Guinea. ascleiden.nl. [dostęp 23 września 2020]. (ang.).
- ↑ Cuando contar el día a día de un país se vuelve subversivo. efe.com. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ Entrevista: Juan Tomás Ávila Laurel, protagonista de «El escritor de un país sin librerías».. elantepenultimomohicano.com. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ «EL DOLOR POR EL EXILIO ES UN ENGAÑO DE LA RAZÓN». makma.net. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ En torno a la obra de Juan Tomás Ávila Laurel, un protagonista de las letras guineoecuatorianas. academia.edu. s. 4. [dostęp 22 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ Conversación con Juan Tomás Ávila Laurel. iastate.edu. s. 9. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ “MEU PROJETO É SOBREVIVER DIA APÓS DIA”. revistacontinente.com.br. [dostęp 19 września 2020]. (port.).
- ↑ UNA CRÓNICA DE LOS PRIMEROS MESES DE 2020. birdlikecultura.wordpress.com. [dostęp 20 października 2020]. (hiszp.).
- ↑ palabras Revista de la cultura y de las ideas Noviembre 2009. academia.edu. s. 57. [dostęp 20 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ AUTO-EDICIÓN Y TRADUCCIÓN EN LOS ESCRITORES DE GUINEAECUATORIAL. academia.edu. s. 11. [dostęp 22 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ Guinea Ecuatorial, la 'África Latina' abandonada a su suerte donde el franquismo continúa vivo. cadenaser.com. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).
- ↑ El escritor de un país sin librerías, de Marc Serena. 242peliculasdespues.com. [dostęp 19 września 2020]. (hiszp.).