Andrzej Micewski: Różnice pomiędzy wersjami

Andrzej Micewski
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1926 ; Warszawa
Data śmierci	29 listopada 2004
	Poseł II kadencji Sejmu
Okres	od 19 września 1993; do 20 października 1997
Przynależność polityczna	poseł niezrzeszony
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:46, 3 maj 2021

Andrzej Micewski (ur. 3 listopada 1926 w Warszawie, zm. 29 listopada 2004) – polski historyk, działacz katolicki i publicysta, poseł na Sejm II kadencji.

Życiorys

W okresie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej. W 1949 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Na początku lat 50. był sekretarzem zarządu przymusowego Caritasu^[1] i sekretarzem Komisji Intelektualistów i Działaczy Katolickich^[2].

Do 1956 działał w Stowarzyszeniu „Pax”, z którego odszedł m.in. z Tadeuszem Mazowieckim. Współtworzył miesięcznik „Więź” i Klub Inteligencji Katolickiej. Współpracował z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym. Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[3]. W 1981 desygnowany na stanowisko redaktora naczelnego pisma „Solidarności” Rolników Indywidualnych, które nigdy nie powstało. W okresie stanu wojennego był jednym z doradców prymasa Józefa Glempa, zasiadał w Prymasowskiej Radzie Społecznej. Jako historyk opublikował kilkanaście książek, głównie na temat II Rzeczypospolitej. Jest także autorem pierwszej biografii kardynała Stefana Wyszyńskiego.

W 1993 został wybrany na posła II kadencji z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego z Warszawy. Odszedł z klubu parlamentarnego tej partii, pozostając posłem niezrzeszonym.

W 2006 dziennik „Rzeczpospolita” podał, że Andrzej Micewski przez dziesięć lat (od połowy lat 70.) współpracował ze Służbą Bezpieczeństwa pod pseudonimami Michalski i Historyk^[4].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1955)^[5] oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1954)^[6]. W 1998 otrzymał Nagrodę Publicystyczną im. Juliusza Mieroszewskiego^[7].

Przypisy

↑ M.P. z 1950 r. nr 11, poz. 112
↑ Janusz Stefaniak, Komisja Intelektualistów i Działaczy Katolickich, [w:] Encyklopedia Białych Plam, t. XIX, Suplement, Radom 2005, s. 180.
↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
↑ „Historyk” na usługach SB, „Dziennik Polski” z 14 sierpnia 2006.
↑ M.P. z 1956 r. nr 13, poz. 166
↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1481
↑ Laureaci nagród „Kultury”. kulturaparyska.com. [dostęp 2021-05-03].

Bibliografia

Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2020-09-26].

[1] M.P. z 1950 r. nr 11, poz. 112

[2] Janusz Stefaniak, Komisja Intelektualistów i Działaczy Katolickich, [w:] Encyklopedia Białych Plam, t. XIX, Suplement, Radom 2005, s. 180.

[3] Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].

[4] „Historyk” na usługach SB, „Dziennik Polski” z 14 sierpnia 2006.

[5] M.P. z 1956 r. nr 13, poz. 166

[6] M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1481

[7] Laureaci nagród „Kultury”. kulturaparyska.com. [dostęp 2021-05-03].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Linia 43: / Linia 43: @@
 [[Kategoria:Działacze PPN]]
 [[Kategoria:Laureaci Nagrody Publicystycznej im. Juliusza Mieroszewskiego]]
+[[Kategoria:Laureaci nagród miesięcznika „Kultura”]]
 [[Kategoria:Ludzie związani z paryską „Kulturą”]]
 [[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)]]