Jan Konopka (wojskowy): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Бучач-Львів przeniósł stronę Jan Konopka do Jan Konopka (wojskowy)
Skołodycze
Linia 1: Linia 1:
'''Jan Konopka''' (ur. [[1777]] w Skołodyczach koło [[Słonim]]ia, zm. [[20 grudnia]] [[1814]] r. w Dubrowce pod Słonimem<ref>{{Cytuj |tytuł = Teksty {{!}} GenusMeum |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = genusmeum.pl |url = http://genusmeum.pl/teksty.html |język = pl}}</ref>) – generał brygady armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].
'''Jan Konopka''' (ur. [[1777]] w [[Skołodycze|Skołodyczach]] koło [[Słonim]]ia, zm. [[20 grudnia]] [[1814]] r. w [[Dubrowka|Dubrowce]] pod Słonimem<ref>{{Cytuj |tytuł = Teksty {{!}} GenusMeum |data dostępu = 2017-12-25 |opublikowany = genusmeum.pl |url = http://genusmeum.pl/teksty.html |język = pl}}</ref>) – generał brygady armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].


== Życiorys ==
== Życiorys ==

Wersja z 15:58, 2 cze 2021

Jan Konopka (ur. 1777 w Skołodyczach koło Słonimia, zm. 20 grudnia 1814 r. w Dubrowce pod Słonimem[1]) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Życiorys

Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny. Od 1792 podporucznik w 6 Brygadzie Kawalerii Narodowej, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, odznaczył się pod Zieleńcami. W insurekcji kościuszkowskiej walczył już jako porucznik; ranny pod Maciejowicami.

Po powstaniu pojechał do Francji i służył w jej armii. Od 1797 w Legionach Polskich we Włoszech w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w Legii Nadwiślańskiej. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w Hiszpanii.

Za bitwę pod Tudelą uzyskał komandorię Orderu Legii Honorowej[2]. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w bitwie pod Albuerą pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.

W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. Eufemiuszowi Czaplicowi pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w Chersoniu. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

Odznaczenia

Był odznaczony Krzyżem Srebrnym i Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (1792 i 1810) oraz Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Legii Honorowej (1807 i 1808)[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Teksty | GenusMeum [online], genusmeum.pl [dostęp 2017-12-25] (pol.).
  2. ↑ Tomasz Stańczyk: Kawalerowie gwiaździstego krzyża. historia.uwazamrze.pl. s. 2. [dostęp 2016-10-23].
  3. ↑ Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 149

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Konopka_(wojskowy)&oldid=63552691”